PB7/033-0285-735/05/HM - Opodatkowanie dochodów uzyskanych na terytorium Królestwa Niderlandów

Odpowiadając na wystąpienie z dnia 20 kwietnia 2005 r. nr (...) dotyczące opodatkowania dochodów uzyskanych na terytorium Królestwa Niderlandów, Ministerstwo Finansów uprzejmie informuje:

Na podstawie art. 15 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120) uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca najemna jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Odnosząc ten przepis do osób mających miejsce zamieszkania w Polsce, oznacza on, iż uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca najemna wykonywana jest w Holandii. Jeżeli praca jest wykonywana w Holandii, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w Holandii.

Przepis ten oznacza również, że gdyby osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce uzyskiwała za pracę wykonywaną w Polsce wynagrodzenie z Holandii, wówczas to wynagrodzenie mogłoby być opodatkowane wyłącznie w Polsce.

Z przepisu tego nie wynika natomiast, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce wykonuje pracę w Holandii, to wynagrodzenie za nią może być opodatkowane wyłącznie w Holandii lub że nie może być opodatkowane w Polsce.

Wprost przeciwnie, w takiej sytuacji art. 15 ust. 1 Konwencji daje prawo opodatkowania dochodu z pracy zarówno w Holandii, jak i w Polsce.

Jednocześnie Konwencja w art. 23 ust. 5a przewiduje metodę rozliczenia podatku, która ma zapobiec podwójnemu opodatkowaniu. Zgodnie z tym przepisem, w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podwójnego opodatkowania unika się w ten sposób, że jeżeli osiąga ona dochód, który zgodnie z postanowieniami Konwencji może być opodatkowany w Holandii, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku ustalonego w Polsce kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Holandii, jednak do wysokości odpowiadającej proporcji dochodu uzyskanego z Holandii do całkowitego dochodu tej osoby.

Zasadzie tej odpowiada przepis art. 27 ust. 9 i ust. 9a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Wyjątkiem od zasady określonej w art. 15 ust. 1 jest przepis art. 15 ust. 2 Konwencji, który określa, kiedy wynagrodzenie osoby zamieszkałej w jednym Państwie (w tym przypadku w Polsce) uzyskane za pracę wykonywaną w drugim Państwie (tj. w Holandii) może być opodatkowane wyłącznie w Państwie miejsca zamieszkania, tj. w Polsce. Żeby tak się stało, muszą być spełnione łącznie 3 warunki:

- odbiorca wynagrodzenia nie przebywa w Holandii dłużej niż 183 dni w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy i

- wynagrodzenie nie jest wypłacane przez pracodawcę mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Holandii, i

- wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w Holandii.

Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków, a więc np. przebywanie w Holandii dłużej niż 183 dni w ciągu kolejnych 12 miesięcy, oznacza, iż wynagrodzenie uzyskane za pracę w Holandii może być opodatkowane w Holandii (inną sprawą jest to, czy będzie tam rzeczywiście opodatkowane - decydują o tym wewnętrzne przepisy prawa podatkowego Holandii). W żadnym jednak przypadku przepis ten, jak i inne przepisy Konwencji nie oznaczają, iż uzyskane z pracy najemnej w Holandii wynagrodzenie, i tam opodatkowane, nie może być opodatkowane w Polsce. O tym decyduje wspomniana wyżej, określona w art. 23 ust. 5a Konwencji, metoda unikania podwójnego opodatkowania.