PB4/UD-8214-548-107/02 - Wydatki inwestycyjne w obcym środku trwałym

Odpowiadając na pismo z dnia 3 kwietnia 2002 r. Nr US-24-2170/421/105/2002 i po uzyskaniu dodatkowych informacji od Zastępcy Naczelnika Urzędu Skarbowego Elżbiety Magiery, rozumiemy, że przedsiębiorca inwestujący w tarnobrzeskiej specjalnej strefie ekonomicznej (TSSE) uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności w dniu 8 stycznia 2002 r., na podstawie znowelizowanego rozporządzenia z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 135, poz. 907, z późn. zm.) i planuje poniesienie nakładów inwestycyjnych w obcych środkach trwałych.

W tej sytuacji, Urząd ma wątpliwość, czy wydatki te, związane m.in. z adaptacją dla potrzeb prowadzonej działalności hali produkcyjnej, pomieszczeń socjalnych i biurowych, dotyczące środków trwałych dzierżawionych przez przedsiębiorcę, znajdujących się na terenie TSSE, uprawniają go do korzystania z regionalnej pomocy inwestycyjnej określonej w przepisach rozporządzenia.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym, Ministerstwo Finansów wyraża następujący pogląd w poruszanej sprawie.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, za wydatki inwestycyjne uznaje się wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia, niezwrócone przedsiębiorcy w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy (jeżeli podatki te podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług) m.in. na zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, jeżeli zostaną zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

W rozporządzeniu tym brak jest definicji środka trwałego, należy zatem w tym zakresie odwołać się do przepisów ustaw podatkowych.

Z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) wynika, że środkami trwałymi są również przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia inwestycji w obcym środku trwałym. Określają jedynie sposób ustalania wartości początkowej takiego środka trwałego, odsyłając do przepisów dotyczących ulepszenia środków trwałych.

W drodze wykładni uznaje się, że za inwestycje w obcym środku trwałym należy uważać między innymi działania podatnika odnoszące się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tj. polegające na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, które zostaną przyjęte przez tego podatnika do używania.

Jak wynika również z orzecznictwa NSA, inwestycjami w obcych środkach trwałych są także wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie środków trwałych wykorzystywanych przez niego w działalności gospodarczej, które nie stanowią własności tego podatnika (tak np. w wyrokach: z dnia 25 marca 1998 r. sygn. akt SA/Sz 683/97, z dnia 11 grudnia 1998 r. sygn. akt I SA/Lu 1247/97).

Można zatem uznać, iż wydatki przedsiębiorcy, zmierzające do przystosowania budowli i budynków do potrzeb prowadzonej na terenie TSSE działalności gospodarczej, jako wydatki powodujące ulepszenie obcego środka trwałego, są inwestycją w obcym środku trwałym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dokonując natomiast kwalifikacji tej inwestycji w obcym środku trwałym na potrzeby ww. rozporządzenia, należy wziąć pod uwagę następujące argumenty.

Wprawdzie nie wynika wprost z przepisów rozporządzenia, iż wydatkiem inwestycyjnym jest również wydatek związany z zakupem usług zmierzających do ulepszenia środka trwałego, czyli inwestycja w obcym środku trwałym, to przyjmując na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, iż inwestycja ta jest również środkiem trwałym, w drodze wykładni funkcjonalnej należy uznać, iż poniesione przez przedsiębiorcę nakłady inwestycyjne w obcym, dzierżawionym przez niego środku trwałym, stanowią wydatek inwestycyjny, o którym mowa w powoływanym wcześniej § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.

Poniesienie przez przedsiębiorcę opisanych wydatków inwestycyjnych uprawnia go do korzystania z regionalnej pomocy inwestycyjnej, po spełnieniu warunków przewidzianych w tym rozporządzeniu, w szczególności:

1) zaliczenia poniesionych wydatków do wartości początkowej środków trwałych,

2) poniesienia minimalnej wysokości nakładów inwestycyjnych w kwocie 100 tys. EURO,

3) określenia wysokości zwolnionego dochodu wyłącznie w odniesieniu do działalności prowadzonej na terenie TSSE.