PB4/N-802-6228/559/98 - Odliczanie wydatków inwestycyjnych.

Odpowiadając na pismo z dnia 17.12.1998 r. Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia.

I.Na mocy ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 144, poz. 931) m.in. złagodzone zostały warunki związane zarówno z nabyciem prawa do odliczeń poniesionych wydatków inwestycyjnych, o których mowa w art. 18a ww. ustawy , jak i związane z utratą tego prawa. I tak:

1) z przepisu art. 18a ust. 8a wynika, że przy ocenie prawa do odliczeń jako jednego z warunków określonych w ust. 8 pkt 4, w przypadku stwierdzenia, że przed jakimkolwiek odliczeniem poniesionych wydatków inwestycyjnych ( zarówno w trakcie roku podatkowego jak i w rocznym rozliczeniu) wystąpiły u podatnika zaległości we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa przekraczające, odrębnie z każdego tytułu 3 % kwoty podatku należnego, warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli podatnik ten dokona korekty deklaracji podatkowej (CIT-2 lub CIT-8) i ureguluje (wpłaci na rachunek urzędu skarbowego) tę zaległość wraz z należnymi odsetkami. Jeżeli natomiast wystąpienie tego typu zaległości stwierdzi organ pierwszej instancji to również podatnik zachowuje prawo do odliczeń poniesionych wydatków inwestycyjnych, o ile ureguluje on zaległość wraz z należnymi odsetkami w ciągu 14 dni od dnia otrzymania decyzji tego organu określającej wysokość zaległości podatkowej (art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej);

2) analogicznej oceny utraty prawa do odliczeń poniesionych wydatków inwestycyjnych należy dokonać w przypadku wystąpienia przed upływem trzech lat od końca roku podatkowego, w którym podatnik skorzystał z odliczeń poniesionych wydatków inwestycyjnych lub zakończył korzystanie z takich rozliczeń, zaległości we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochody budżetu państwa (art. 18a ust. 21 pkt 1 ustawy). Jeżeli podatnik dokona stosownej korekty deklaracji i ureguluje zaległość zgodnie z treścią art. 18a ust. 21a, to nie traci on prawa do dokonanych odliczeń poniesionych wydatków inwestycyjnych;

3) przedstawione zasady nie mają zastosowania do podatników, będących osobami prawnymi, którzy skorzystali z takich odliczeń przed dniem 1 stycznia 1997 r. na podstawie:

a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. z 1996 r. Nr 39, poz. 171 z późn, zm.);

b) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1995 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego w gminach zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (Dz. U. Nr 14, poz. 63 z późn. zm.).

II.Ministerstwo Finansów nie podziela sugestii Spółki, że przedstawione wyżej zasady powinny mieć również zastosowanie do zaległości we wpłatach składek na ubezpieczenie społeczne, ponieważ kwestia zaległości we wpłatach tych składek nie została uregulowana w znowelizowanej ustawie. Przepisy znowelizowanej ustawy w sposób jednoznaczny odnoszą się wyłącznie do zaległości podatkowych i brak jest takich podstaw do ich stosowania również w odniesieniu do zaległości we wpłatach składek ZUS. Oznacza to, że w przypadku stwierdzenia (nawet przez podatnika) zaległości przekraczających 3 % składek ZUS, podatnik taki bądź nie nabywa prawa do odliczeń poniesionych wydatków inwestycyjnych bądź traci prawo do takich odliczeń.

III.Skoro przepisy art. 1 pkt 15 lit. a) i b) ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. (Dz. U. Nr 144, poz. 931) stanowią, że podatnik obowiązany jest uregulować zaległość we wpłatach podatku w ciągu 14 dni od dnia otrzymania decyzji, to oznacza to, że w tym terminie zaległość ta powinna być wpłacona wraz z należnymi odsetkami na rachunek urzędu skarbowego i nie obejmuje sytuacji, w której zaległość została rozłożona na raty wykraczające poza wskazany w ustawie 14-dniowy termin.