PB2/005-SIP-79/05 - Zmiana stosowanej liniowej metody amortyzacji, na metodę szczególną stosowania stawek indywidualnych.

Na podstawie w art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)

- zmieniam z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy z dnia 14 kwietnia 2005 r. Nr DG/415-IX/37-7b/05 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego.

Pismem z dnia 22 lutego 2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2005 r. wystąpili Państwo do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie zmiany błędnie zastosowanej stawki amortyzacyjnej dla nieruchomości użytkowej oraz możliwości dokonania z ww. tytułu korekty odpisów amortyzacyjnych za lata 1998 - 2003. Z przedstawionego w przedmiotowym podaniu stanu faktycznego wynikało, iż dla celów amortyzacji zakupionego przez Państwa w 1998 r. budynku niemieszkalnego (podgrupa 10 KŚT), który przed zakupem był używany powyżej 60 m-cy (tj. przez okres 20 - 30 lat), zastosowano stawkę amortyzacyjną w wys. 2,5%. Następnie, w latach 1998 - 2002 budynek ten został poddany modernizacji. Państwa zdaniem dla potrzeb amortyzacji przedmiotowego budynku, zastosowano nieprawidłową (za niską) stawkę amortyzacyjną, która winna wynosić 10%. Możliwość stosowania indywidualnej stawki dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, w tym budynków i budowli, została wskazana w przepisach podatkowych obowiązujących w okresie amortyzowania budynku.

W takim stanie rzeczy, uznali Państwo za zasadne dokonanie korekty ujętych w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej (w formie spółki jawnej) działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych za lata 1998-2003, co rodzić będzie nadpłatę w Państwa podatku dochodowym od osób fizycznych za ww. ubiegłe lata.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy, postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2005 r. Nr DG/415-IX/37-7b/05 uznał Państwa stanowisko zaprezentowane w przedmiotowym wniosku za prawidłowe, wskazując, iż w oparciu o regulacje przepisów § 9 ust. 4 pkt 3 i ust. 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U Nr 6, poz. 35) - stan faktyczny uzasadniał zastosowanie indywidualnej 10% stawki amortyzacyjnej dla używanego budynku.

Tutejszy organ weryfikując prawidłowość przedmiotowego postanowienia w trybie kontroli instancyjnej, uznał, że stan faktyczno-prawny sprawy wyczerpuje przesłanki wskazane w przepisie art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, z następujących względów.

W myśl § 9 ust. 13 cyt. wyżej rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem § 7 ust. 2 i § 8 ust. 1-3, dokonują dla poszczególnych środków trwałych, przed rozpoczęciem dokonywania amortyzacji, wyboru jednej z zasad amortyzacji, określonych w ust. 1 i 3-3e lub ust. 4 i 4a albo w ust. 7-9; wybrana metodę amortyzacji stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z dyspozycji ww. przepisu, wynika, że:

Powyższe oznacza, że o ile przepis szczególny nie stanowi inaczej, podatnik nie może zmienić ustalonych w powyższy sposób zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych, zaś wybraną z unormowanego katalogu metodę amortyzacyjną dla danego środka trwałego przed rozpoczęciem jego amortyzacji, stosuje się do jego pełnego zamortyzowania.

Ponadto, o zasadzie trwałości zasad amortyzacyjnych, świadczy także nieuregulowanie w przepisach cyt. wyżej rozporządzenia zasad i terminów przechodzenia, w trakcie amortyzowania środka trwałego, ze stawek z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych na stawki indywidualne i odwrotnie - tak samo, tak jak uczynił to ustawodawca w przewidzianych w § 9 ust. 3-3e przypadkach dokonywania zmian stawek amortyzacyjnych z powołanego ww. Wykazu w związku z ich podwyższaniem i obniżaniem.

Brak regulacji w omawianym zakresie także przemawia za tym, że zamiarem ustawodawcy było wyłączenie możliwości zmieniania po rozpoczęciu amortyzacji obranej metody na inną.

W rozpatrywanej sprawie jest niesporne, że w 1998 r. rozpoczynając amortyzację środka trwałego w postaci używanego budynku, wybrali Państwo liniową metodę dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu 2,5% stawki z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, a więc metodę liniową wskazaną w § 9 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia.

W związku z tym byli Państwo obowiązani do jej kontynuowania w latach następnych, także po dniu 1 stycznia 2001 r. - stosownie do regulacji art. 7 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U Nr 104, poz. 1104).

Natomiast przepis § 9 ust. 4 pkt 3 cyt. wyżej rozporządzenia, normuje odrębną metodę amortyzacji, uwzględniającą szczególny charakter używanych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych.

Z przepisu tego wynika wprawdzie możliwość wyboru metody amortyzacji, przy ustaleniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych, która jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika.

Rozpoczynając amortyzację przedmiotowego budynku nie zdecydowali się jednak Państwo na tę szczególną metodę amortyzacji, wybierając metodę liniową, co rodzi określone wyżej konsekwencje prawne.

W przepisach amortyzacyjnych brak podstaw prawnych do dokonania zmiany stosowanej liniowej metody amortyzacji, na metodę szczególną stosowania stawek indywidualnych, a zwłaszcza z mocą wsteczną, w odniesieniu do lat ubiegłych. Tym bardziej brak podstaw do korekty dokonanych w ubiegłych latach odpisów amortyzacyjnych o kwotę odpisów naliczonych inną funkcjonująca metodą amortyzacji danego środka trwałego.

Wnioskowanie o możliwość zastosowania stawki indywidualnych 10% dla ww. nieruchomości, w miejsce stosowanej stawki wynikającej z załącznika do rozporządzenia (2,5%) - jest de facto wnioskiem o niedopuszczalną prawnie zmianę stosowanej metody amortyzacji, rzutującą na wysokość poniesionych w latach 1998-2003 kosztów uzyskania przychodów, a w konsekwencji na wysokość dochodu osiągniętego z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Dlatego też, wydane w trybie art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej, postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy z dnia 14 kwietnia 2005 r. Nr DG/415-IX/37-7b/05, w którym uznał przedstawione przez Państwa stanowisko za prawidłowe - rażąco narusza powołane wyżej przepisy podatkowe.

Taki stan sprawy wyczerpuje znamiona przepisu art. 14b § 5 pkt 2, co obliguje tut. organ do wydania z urzędu decyzji w przedmiocie uchylenia przedmiotowego postanowienia.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.

Niniejsza decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Od niniejszej decyzji przysługuje prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, ul. Dr E. Warmińskiego 18, 85-950 Bydgoszcz, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.