PB/OPD/415-19/07/AW - Czy podatnik, który w latach 2005–2006 prowadził działalność gospodarczą będąc wspólnikiem spółki komandytowej, obecnie jest małym podatnikiem?

Na podstawie art. 14a § 1, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 6 lutego 2007 r. (data wpływu do Urzędu 8 lutego 2007 r.), uzupełnionego w dniu 6 kwietnia 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie amortyzacji środków trwałych Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Podatnik w latach 2005-2006 prowadził działalność gospodarczą będąc wspólnikiem spółki komandytowej. W każdym roku wysokość obrotu brutto Spółki, w części przypadającej odpowiednio do udziału Podatnika w tej Spółce kształtowała się na poziomie niższym, aniżeli 800 tys. Euro. Obecnie od stycznia bieżącego roku Wnioskodawca prowadzi działalność jako osoba fizyczna i zamierza skorzystać z przepisów o amortyzacji przewidzianych dla małych podatników.

W związku z powyższym Podatnik zwrócił się z zapytaniem, czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posiada status "małego podatnika".

Zdaniem Pytającego, art. 4 ust. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, iż przedsiębiorcą jest wspólnik spółki (komandytowej) w zakresie wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej. Jednocześnie definicja "podatnika" zawarta w ordynacji podatkowej podatnikiem nazywa osobę fizyczną podlegającą, na podstawie ustaw podatkowych, obowiązkowi podatkowemu. Po połączeniu zatem przytoczonych przepisów Podatnik uważa, że przysługuje mu status "małego podatnika" i może w związku z tym skorzystać z nowych przepisów dotyczących amortyzacji środków trwałych.

W świetle przepisów art. 4 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 2004 r. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.) przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców, w myśl ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W myśl postanowień art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Przy określeniu tego limitu nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3 (art. 22k ust. 9 ustawy). Przeliczenia na złote kwoty limitu dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Podatnicy, zgodnie z ust. 8 cyt. wyżej artykułu, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 22k ust. 10 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik spełnia wymogi art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest również przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Jednakże zgodnie z treścią art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym, przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Podatnik w latach 2005 i 2006 prowadził działalność jako wspólnik spółki komandytowej, a od roku 2007 rozpoczął działalność na własny rachunek jako osoba fizyczna. Zatem w tym przypadku do Podatnika nie mają zastosowania przepisy dotyczące amortyzacji, zawarte w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym stanie faktycznym i prawnym, należy uznać, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.