PB/OPD/415-123/06/AR - Wydatki na sfinansowanie kursu języka obcego dla pracowników jako koszt uzyskania przychodów pracodawcy.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 17 listopada 2006 r. Urząd Skarbowy w Wejherowie PB/OPD/415-123/06/AR Wydatki na sfinansowanie kursu języka obcego dla pracowników jako koszt uzyskania przychodów pracodawcy.

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja (tekst jedn.: - Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie, po rozpatrzeniu wniosku Podatnika, z dnia 16 października 2006 r., uzupełnionego pismem z dnia 31 października 2006 r. oraz z dnia 10 listopada 2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych ze sfinansowaniem kursu języka angielskiego zatrudnionym pracownikom, stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik od 1997 r. prowadzi działalność gospodarczą - Zakład Optyczny - opodatkowaną na zasadach ogólnych. Klientami Wnioskodawcy są także obcokrajowcy, którzy nie znają języka polskiego. Bariera językowa powoduje, że wielu klientów zagranicznych rezygnuje z usług Zakładu Optycznego prowadzonego przez Podatnika Podatnika. Wobec powyższego Wnioskodawca postanowił sfinansować swoim pracownikom naukę języka angielskiego, ponieważ uznał, iż znajomość tego języka ułatwi personelowi kontakt z klientem i usprawni sprzedaż.

W związku z powyższym wątpliwość Podatnika sprowadza się do ustalenia, czy opłaty za dokształcanie pracowników w zakresie języka angielskiego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek związany z opłatą za dokształcanie pracowników w zakresie języka angielskiego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: - Dz. U. z 2002 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

*

musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;

*

nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy);

*

musi być udokumentowany w sposób nie budzący wątpliwości, tj. stosownie do postanowień zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zwrot "w celu" użyty w cytowanym wyżej przepisie oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowy - poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik skierował swoich pracowników na kurs języka angielskiego, który w całości finansuje. Powyższe podyktowane było koniecznością porozumienia się z klientami zagranicznymi nie znającymi języka polskiego. Konieczność posługiwania się językiem obcym przez pracowników w celu wykonywania obowiązków jest podnoszeniem kwalifikacji przez pracowników, które bez wątpienia dokonywane jest w interesie pracodawcy. Zatem poniesione w tym celu przez pracodawcę wydatki mogą przyczynić się do osiągnięcia, bądź zwiększenia przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał związek poniesionych wydatków z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Jednocześnie wydatki te nie zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki poniesione przez Podatnika związane ze sfinansowaniem kursu języka angielskiego dla pracowników stanowić będą koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, że stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl