PB 4/AK-8214-437-83/01 - Obowiązek dokumentowania transakcji z podmiotami powiązanymi.

(...) Ustawą z dnia 9 czerwca 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 60 poz. 700) wprowadzone zostały przepisy nakładające na podatników obowiązek skompletowania i - na żądanie organów podatkowych - okazania szczegółowej dokumentacji podatkowej transakcji dokonywanych przez podatników z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami oraz transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikającej z takiej transakcji dokonywana jest na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w kraju lub na terytorium uznanym za posiadający szkodliwy dla innych państw system podatkowy.

W rozporządzeniu z dnia 11 grudnia 2000 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 115 poz. 1203) Minister Finansów określił wykaz krajów i terytoriów posiadających szkodliwe i potencjalnie szkodliwe systemy podatkowe, dzieląc je niejako na dwie grupy. Do pierwszej z nich zaliczone zostały te kraje i terytoria, których cały system podatkowy uznano za szkodliwy i w zakresie każdego rodzaju transakcji, której wartość przekracza równowartość 20.000 EURO (lub suma dokonanych w roku podatkowym płatności związanych z daną transakcją przekracza 20.000 EURO) powstaje obowiązek udokumentowania takiej transakcji.

Druga grupa obejmuje kraje, które w swoich systemach podatkowych posiadają rozwiązania dotyczące określonych rodzajów działalności, będące potencjalnie szkodliwe dla innych systemów podatkowych.

W przypadku więc jedynie określonego rodzaju transakcji z podmiotami z takich krajów powstaje obowiązek udokumentowania takiej transakcji, jeżeli jej wartość przekracza równowartość 20.000 EURO.

Transakcje objęte tym obowiązkiem to:

- usługi o charakterze administracyjnym oraz inne świadczenia o charakterze niematerialnym (a więc świadczenia, których przedmiotem nie są rzeczy materialne), to jest w szczególności usługi: konsultingowe, zarządu, księgowe, szkoleniowe, marketingowe, reklamowe, sprzedaż lub udostępnienie praw np. do znaków towarowych, wzorów zdobniczych, programów komputerowych, wszelkiego rodzaju wiedza (know-how) itd.,

- usługi o charakterze finansowym, to jest w szczególności: pożyczki, kredyty, poręczenia, ubezpieczenia, leasing finansowy, doradztwo finansowe itp.

Oczywiście zakresy pojęć "usługi o charakterze niematerialnym" i "usługi o charakterze finansowym" mogą się częściowo pokrywać.

Zaliczenie określonych państw do drugiej grupy (tj. państw, których system podatkowy jest szkodliwy, ale tylko w zakresie dóbr i usług o charakterze niematerialnym) powoduje to, że jeżeli podatnik zawierać będzie z podmiotami z tych krajów transakcje dotyczące dóbr materialnych, nie powstaje u tego podatnika obowiązek szczególnego dokumentowania takiej transakcji, chyba że kontrahent jest z podatnikiem powiązany w sposób, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Wtedy bowiem zastosowanie znajdują przepisy art. 9a ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.