PB 3-MD-289-8214-35/2001 - Straty w środkach obrotowych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 26 kwietnia 2001 r. Ministerstwo Finansów PB 3-MD-289-8214-35/2001 Straty w środkach obrotowych.

(...) Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W katalogu negatywnym (art. 16 ust. 1 ustawy) są wymienione straty, które nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów, ale wśród tych kategorii kosztów, w świetle obowiązującego w 2001 r. stanu prawnego, nie ma strat w środkach obrotowych. Z obowiązujących przepisów ww. ustawy nie wynika, aby straty w środkach obrotowych należało "a priori" wykluczyć z kosztów uzyskania przychodów, a zatem co do zasady straty te mogą być uznane za koszty podatkowe, jednakże każdy przypadek i każde tego rodzaju zdarzenie gospodarcze należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie jako konkretny przypadek z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy. Powstałe straty w ramach działalności gospodarczej, jako efekt uboczny, nie można pomijać w rachunku podatkowym. Straty w środkach obrotowych należy oceniać pod kątem całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności.

Co do zasady poniesienie wydatków na nabycie środków obrotowych, np. towarów handlowych, materiałów, opakowań, ma na celu osiągnięcie przychodów. Wobec tego straty w tych środkach obrotowych, powstające w trakcie normalnego i racjonalnego działania podatnika (np. właściwie udokumentowane ubytki naturalne) oraz straty powstałe w wyniku zdarzeń losowych (np. kradzieży) przy uznaniu ich za koszty uzyskania przychodów powinny być uwzględniane w rachunku podatkowym, w aspekcie powołanych norm prawa. W każdym jednak przypadku, obciążenie kosztów podatkowych i forma udokumentowania strat będzie uzależniona od indywidualnej sytuacji. Zważywszy na różnorodność rodzajów prowadzonej działalności i zdarzeń powodujących straty, nie jest możliwe przyjęcie jednej - obowiązującej w każdej sytuacji, wykładni. Ocena może nastąpić jedynie po zbadaniu konkretnego przypadku - na podstawie materiałów źródłowych - przez właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej.

Opublikowano: Przegląd Podatku Dochodowego - dodatek 2001, nr 17, s. 4