PB 3-1730/8214-35/WK/2000 - Moment zaliczania wynagrodzeń do kosztów uzyskania przychodów

Odpowiadając na pismo z dnia 31 maja 2000 r. L.dz. 1724/2000 - Ministerstwo Finansów informuje, że zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Przepis ten określa zatem warunki w jakich wydatki (koszty) mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Nie reguluje on natomiast kwestii zaliczania tych wydatków (kosztów) do kosztów uzyskania przychodów w poszczególnych latach podatkowych. Kwestię tę reguluje natomiast przepis art. 15 ust. 4 ustawy.

Stosownie do tego przepisu, koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. potrącalne są także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, ale dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Jest zatem zasadą, że koszty uzyskania przychodów są potrącalne w tym roku podatkowym, którego przychodów dotyczą, a tylko wówczas, gdy nie jest to możliwe, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tego roku podatkowego. w którym zostały poniesione.

Zgodnie z ww. przepisami wypłacone pracownikom przez pracodawców wynagrodzenia, w tym dodatkowe wynagrodzenia roczne (w konkretnym przypadku premia roczna odnoszona w ciężar kosztów w wysokości 8,5% wynagrodzenia za rok obrotowy) stanowią dla nich koszty uzyskania przychodów. W świetle postanowień ww. art. 15 ust. 4 ustawy podatkowej nie ma przeszkód, aby omawiane dodatkowe wynagrodzenie zarachowywane było do roku podatkowego, za które to wynagrodzenie przysługuje. Warunkiem jest jednak, aby podatnik znał w danym roku podatkowym wielkość określonych kwot tego wynagrodzenia i kwoty te zarachował do tego roku podatkowego, mimo ich faktycznego nie poniesienia w tym roku.

Jednakże w przypadku, gdyby nie było możliwości zarachowania kwot dodatkowego wynagrodzenia do końca danego roku podatkowego do kosztów uzyskania przychodów tego roku, to zgodnie z końcową treścią ww. art. 15 ust. 4 ustawy - podatnik winien wynagrodzenie to zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tego roku, w którym zostało ono faktycznie wypłacone (tj. roku następnego).