PA-VI-03/109/04/1424 - Ogólne warunki do wydania zezwolenia na prowadzenie składów podatkowych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 7 kwietnia 2004 r. Ministerstwo Finansów PA-VI-03/109/04/1424 Ogólne warunki do wydania zezwolenia na prowadzenie składów podatkowych.

W związku ze zgłoszonymi przez izby celne licznymi wątpliwościami związanymi z wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257) oraz wydanych na tej podstawie rozporządzeń wykonawczych, uprzejmie przedkładam poniższe wyjaśnienia dotyczące niektórych podniesionych kwestii, jednocześnie informując, iż pozostałe zagadnienia, które nie zostały rozstrzygnięte, będą wyjaśnione w najbliższym terminie:

1. Prowadzącym skład podatkowy może być wyłącznie podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego (art. 30 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym).

2. Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego wydaje właściwy naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji podatkowej (art. 61 ust. 1 ustawy). Do postępowań w sprawach zezwoleń stosuje się przepisy działu IV Ordynacji podatkowej (art. 61 ust. 2 ustawy).

3. Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego jest wydawane na pisemny wniosek zainteresowanego podmiotu. Wniesienie wniosku wszczyna postępowanie o wydanie zezwolenia (art. 32 ust. 1 ustawy oraz art. 165 § 3 Ordynacji podatkowej w związku z art. 61 ust. 2 ustawy).

4. Właściwość naczelnika urzędu celnego, do którego należy wnieść wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, określa miejsce wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu - miejsce prowadzenia składu podatkowego (art. 13 ust. 1). Jeżeli czynności podlegające opodatkowaniu (składy podatkowe) są wykonywane (prowadzone) na terenie właściwości miejscowej dwóch lub więcej naczelników urzędów celnych, właściwość określa siedziba osób niebędących osobami fizycznymi oraz miejsce zamieszkania w przypadku osób fizycznych (art. 13 ust. 2).

5. Jeżeli naczelnik urzędu celnego, do którego wniesiono wniosek, jest niewłaściwy do jego rozpatrzenia, powinien niezwłocznie przekazać go do właściwego naczelnika urzędu celnego, powiadamiając o tym wnoszącego wniosek (art. 170 Ordynacji).

6. Naczelnik urzędu celnego wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania o wydanie zezwolenia, jeżeli wniosek został wniesiony przez osobę nieuprawnioną, lub jeżeli z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte. Na powyższe postanowienie służy zażalenie do dyrektora izby celnej (art. 165a Ordynacji podatkowej).

7. Jeżeli wniosek nie spełnia określonych warunków, naczelnik urzędu celnego wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni, z pouczeniem, że nieuzupełnienie braków spowoduje wydanie postanowienia o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia, na które służy zażalenie (art. 169 Ordynacji). Naczelnik urzędu celnego rozpatrzy jednak wniosek, gdy nie została wniesiona wymagana opłata, jeżeli za niezwłocznym rozpatrzeniem wniosku przemawia interes publiczny lub ważny interes strony lub wniosek wniosła osoba zamieszkała za granicą.

Wniosek (podanie) o wydanie zezwolenia podlega opłacie skarbowej w wysokości 5 zł. Jeżeli wniosek dotyczy kilku zezwoleń, opłata ponoszona jest jednokrotnie (art. 5 ust. 1 w zw. z ust. 1 pkt 1 części I załącznika do ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960 ze zm.).

8. Jeżeli właściwym naczelnikiem urzędu celnego do wydania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego jest naczelnik, który dokonał rejestracji w zakresie podatku akcyzowego podmiotu ubiegającego się o zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, jak również przyjął jednorazowe zgłoszenie rejestracyjne w rozumieniu art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych (Dz. U. Nr 137, poz. 1302), podmiot ten nie jest zobowiązany do przedstawienia potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego. Zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, nie dotyczy podatników prowadzących działalność gospodarczą w zakresie wyrobów akcyzowych, którzy już dokonali zgłoszenia rejestracyjnego na podstawie ww. art. 34 bądź art. 9 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). Przepis ten stosuje się do podmiotów, które rozpoczną działalność gospodarczą po dniu wejścia w życie ustawy o podatku akcyzowym. Wzór zgłoszenia rejestracyjnego oraz wzór jego potwierdzenia określi Minister Finansów w drodze rozporządzenia na podstawie art. 16 ust. 4 ustawy.

9. Jednym z warunków określonych w art. 31 ustawy jest niezaleganie przez podmiot z podatkami. Podmiot może zatem uzyskać zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, jeżeli:

- nie zalega z podatkami,

- organ podatkowy rozłożył na raty lub odroczył termin płatności podatków lub zaległości podatkowej,

- określone należności podatkowe są objęte postępowaniem restrukturyzacyjnym na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287 ze zm.).

W razie wydania decyzji o odroczeniu lub rozłożeniu na raty zapłaty podatku lub zaległości podatkowej terminem płatności jest dzień, w którym, zgodnie z decyzją, powinna nastąpić zapłata (art. 49 Ordynacji).

Na podstawie przepisów ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców restrukturyzacja należności polega na umorzeniu należności, m.in. podatkowych, wraz z odsetkami za zwłokę lub opłatą prolongacyjną. Od dnia wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego do dnia wydania decyzji o zakończeniu restrukturyzacji ulega wstrzymaniu wykonanie należności objętych wnioskiem o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego podlegających restrukturyzacji (w tym również powstałych zaległości podatkowych należności). Jeżeli postępowanie restrukturyzacyjne obejmuje zaległości podatkowe, wykazane przez właściwy organ podatkowy w zaświadczeniu o niezaleganiu przez podatnika z podatkami, i podatnik ten nie ma innych zaległości podatkowych, naczelnik urzędu celnego może wydać na podstawie takiego zaświadczenia zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

10. Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego jest wydawane w terminie do 30 dni od dnia złożenia wniosku. Do powyższego terminu nie wlicza się m.in. okresów opóźnień spowodowanych z winy wnioskodawcy albo z przyczyn niezależnych od organu (§ 7 ww. rozporządzenia oraz art. 139 Ordynacji).

11. O każdym przypadku niezałatwienia sprawy we właściwym terminie naczelnik urzędu celnego obowiązany jest zawiadomić wnioskodawcę, podając przyczyny niedotrzymania terminu i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. Ten sam obowiązek ciąży na naczelniku urzędu celnego również w przypadku, gdy niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu (art. 140 Ordynacji).

12. Naczelnik urzędu celnego, w terminie do 7 dni od dnia złożenia wniosku, dokonuje w obecności wnioskodawcy lub osoby reprezentującej wnioskodawcę oceny miejsca przeznaczonego na prowadzenie składu podatkowego. Z czynności tej sporządza się protokół zawierający w szczególności ustalenia dotyczące lokalizacji, powierzchni, sposobu odgrodzenia i zabezpieczenia miejsca magazynowania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych w składzie podatkowym od innych powierzchni i terenów oraz opis wyposażenia systemu zabezpieczenia technicznego i biurowego (§ 4 ww. rozporządzenia).

13. Naczelnik urzędu celnego - właściwy do rozpatrzenia wniosku - może zwrócić się do naczelnika innego urzędu celnego - właściwego ze względu na miejsce prowadzenia składu podatkowego - o dokonanie oględzin i oceny miejsca przeznaczonego na prowadzenie składu podatkowego (interpretacja art. 157 Ordynacji). Zwrócenie się do organu podatkowego z wezwaniem do udzielenia pomocy prawnej odnosi się do kwestii procesowej powstałej w toku postępowania, powinno zatem nastąpić w formie postanowienia, na które nie służy zażalenie (art. 216 i 217 ust. 2 Ordynacji).

14. Przed wydaniem decyzji naczelnik urzędu celnego wyznacza stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego (art. 200 Ordynacji).

15. Przed wydaniem zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, naczelnik urzędu celnego wzywa wnioskodawcę do złożenia zabezpieczenia akcyzowego w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania. Jeżeli zabezpieczenie akcyzowe nie zostanie złożone w terminie, o którym mowa powyżej, naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję o odmowie wydania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego (§ 5 ww. rozporządzenia).

- W kwestii możliwości jednoczesnego złożenia dwóch różnych rodzajów zabezpieczeń - tj. zabezpieczenia ryczałtowego na produkcję oraz zabezpieczenia generalnego na pozostałe rodzaje działalności, wyjaśnia się, że zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 1 marca 2004 r. w sprawie zabezpieczeń akcyzowych, zabezpieczenie akcyzowe w formie zabezpieczenia ryczałtowego można stosować w przypadku zabezpieczania zobowiązań podatkowych powstałych z tytułu produkcji wyrobów akcyzowych w składzie podatkowym. Jeżeli zatem powstanie obowiązek złożenia zabezpieczenia z innego tytułu niż produkcja wyrobów akcyzowych, zabezpieczenie to powinno być złożone w formie zabezpieczenia generalnego.

- W kwestii pokwitowania złożenia zabezpieczenia należy zauważyć, iż ze względów dowodowych czynność polegająca na przyjęciu wartości materialnych od innej osoby powinna być udokumentowana. Formularz "Pokwitowanie złożenia zabezpieczenia" umożliwia udokumentowanie przez urząd celny przyjęcia wpłaty gotówki w kasie urzędu, czeku gotówkowego lub rozrachunkowego lub innych dokumentów płatniczych. Dokumentem stanowiącym dowód wpłaty gotówki na rachunek pomocniczy izby celnej w banku krajowym lub placówce pocztowej są właściwe dokumenty bankowe lub pocztowe. W przypadku dokonania przelewu kwoty zabezpieczenia na rachunek pomocniczy izby celnej w wykonaniu dyspozycji złożonej przez składającego zabezpieczenie w banku prowadzącym jego rachunek, bankowym dowodem dokonania operacji jest również dokument bankowy. Wydanie zarówno pokwitowania, jak i potwierdzenia, stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia, może nastąpić po uzyskaniu przez izbę z banku - prowadzącego jej rachunek bankowy - wyciągu bankowego, potwierdzającego uznanie tego rachunku kwotą zabezpieczenia.

- W świetle art. 123 ustawy, możliwość zwolnienia z obowiązku zabezpieczenia akcyzowego, o którym mowa w art. 44 ust. 1 ustawy, odnosi się również do podatników wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wyrobów akcyzowych od co najmniej roku przed dniem wejścia w życie ustawy.

- Należy przyjąć, iż w celu bieżącej aktualizacji wykazu podmiotów zwolnionych z obowiązku złożenia zabezpieczenia akcyzowego naczelnik urzędu celnego, który wydał decyzję w sprawie zmiany zwolnienia lub jego cofnięcia, powinien niezwłocznie przesłać kopię decyzji Dyrektorowi Izby Celnej w Warszawie.

- W kwestii jednolitego wzoru gwarancji bankowej należy wskazać, iż Ministerstwo Finansów proponuje stosować wzory gwarancji zbliżone do obecnie funkcjonujących dla zabezpieczenia długu celnego. Należy jednak zauważyć, że nie istnieje wymóg formalny stosowania wzorów gwarancji akcyzowych. Z tego względu wzory należy traktować jako materiały pomocnicze. Zgodnie z ustawą o podatku akcyzowym organem przyjmującym zabezpieczenie jest naczelnik urzędu celnego. Na naczelniku urzędu celnego spoczywa obowiązek zbadania, czy składany dokument gwarancji spełnia warunki określone w ustawie oraz czy zapewnia pokrycie w sposób pełny kwoty wynikającej z zobowiązania podatkowego. Odmowa przyjęcia gwarancji może nastąpić wyłącznie w przypadkach określonych w ustawie.

16. Naczelnik urzędu celnego wydaje zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego w drodze decyzji, nadając prowadzącemu skład podatkowy numer akcyzowy. Zezwolenie oraz numer akcyzowy są wydawane odrębnie dla każdego składu (art. 34 ust. 2 ustawy).

17. Zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego jest niezbędne dla możliwości prowadzenia działalności polegającej na produkcji i przetwarzaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, nie jest to jednak zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie. Oznacza to, że w świetle art. 1 pkt 1 lit. d ustawy o opłacie skarbowej, opłacie skarbowej będzie podlegać powyższe zezwolenie, wydawane na wniosek zainteresowanego. Tym samym uzyskanie, przez dany podmiot, przedmiotowego zezwolenia będzie wymagało wniesienia opłaty skarbowej. Opłatę tę, w wysokości 76 zł (zgodnie z ust. 44 pkt 2 części IV załącznika do ustawy), wnosi się gotówką w kasie organu podatkowego lub bezgotówkowo - na rachunek organu podatkowego, a jeżeli należna opłata skarbowa nie przekracza 100 zł, można ją wnieść znakami opłaty skarbowej.

18. Jeżeli zezwolenie dotyczy składu podatkowego prowadzonego na terenie właściwości innego naczelnika urzędu celnego, powinien on zostać powiadomiony o wydanym zezwoleniu przez naczelnika wydającego zezwolenie.

19. Zgodnie z § 9 rozporządzenia w sprawie zezwoleń (...) nie wydaje się zezwolenia na prowadzenie w jednym miejscu lub pomieszczeniu więcej niż jednego składu podatkowego. Nie oznacza to jednak niemożliwości fizycznego, a w przypadku jednego pomieszczenia - trwałego (ściana, siatka itp.), wyodrębnienia na terenie danego składu podatkowego miejsca, które nie będzie stanowiło części tego składu. Miejsce to może wówczas stanowić odrębny skład podatkowy, jeżeli dany podmiot uzyska stosowne zezwolenie. Sytuacja powyższa wystąpi, gdy kilka podmiotów będzie prowadziło swoją działalność gospodarczą w tym samym miejscu, korzystając z niego np. z tytułu współwłasności, umowy najmu, dzierżawy lub innego tytułu prawnego o podobnym charakterze. Wspólne korzystanie z tego samego miejsca może wynikać ze specyfiki procesów technologicznych, tym samym wymuszając wspólne korzystanie z części urządzeń infrastruktury, np. z tej samej linii produkcyjnej. Wszelkie kwestie organizacyjno-techniczne oraz zależności pomiędzy podmiotami w tym zakresie powinny regulować szczegółowo regulaminy poszczególnych składów podatkowych. W takim przypadku nie dochodzi do sytuacji funkcjonowania składu podatkowego w innym składzie podatkowym.

20. Decyzja powinna zawierać elementy zawarte w art. 210 Ordynacji i art. 33 ww. ustawy.

21. Naczelnik urzędu celnego, wydając zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego, zatwierdza przedłożony przez wnioskodawcę regulamin funkcjonowania składu podatkowego (§ 6 ww. rozporządzenia).

22. Właściwy naczelnik urzędu celnego odmawia w drodze decyzji administracyjnej wydania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, w przypadku gdy udzielenie zezwolenia może powodować zagrożenie ważnego interesu publicznego, a także w przypadku gdy proponowana lokalizacja składu podatkowego, stan lub wielkość pomieszczeń, w których ma być prowadzony skład podatkowy, albo stan ich wyposażenia uniemożliwi sprawowanie szczególnego nadzoru podatkowego (art. 35 ww. ustawy).

23. Decyzję doręcza się wnioskodawcy na piśmie. Od decyzji przysługuje odwołanie do dyrektora izby celnej (art. 211 i 220 Ordynacji).

24. W kwestii potwierdzania przez naczelnika urzędu celnego administracyjnych dokumentów towarzyszących, należy wskazać, iż w tym celu powinny być stosowane pieczęcie z nazwą urzędu celnego oraz datownik.

Opublikowano: Biul.Skarb. 2004/4/20