P3/415-27/07 - Noty księgowe wystawione na potrącenie za ubytki inwentaryzacyjne jako koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego i uznaje przedstawione we wniosku stanowisko za prawidłowe.

Wnioskiem z dnia 18 kwietnia 2007 r. zwróciła się Pani do tut. organu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym przedstawiła Pani następujący stan prawny:

Pani działalność gospodarcza jest zarejestrowana jako działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju. Prowadzi Pani salonik prasowy, który jest własnością "H" Sp. z o.o. - z tą firmą ma Pani podpisaną umowę agencyjną. Cały towar, który znajduje się w saloniku jest własnością "H". Pani jest odpowiedzialna m.in. finansowo za niedobory towaru, kradzieże itp. Po każdym miesiącu wystawia Pani firmie "H" fakturę prowizyjną - prowizja od sprzedaży miesięcznej. Firma "H" średnio dwa razy w roku przeprowadza inwentaryzację całościową w saloniku. Jeżeli są braki inwentaryzacyjne jest Pani zobowiązana natychmiastowo uregulować niedobory, co jest warunkiem dalszej współpracy. Przy wypłacie za faktury miesięczne prowizje firma "H" potrąca Pani należną kwotę niedoborów wg wystawionych przez siebie not księgowych. Wykazuje Pani przychody w kwotach takich jak widnieją na fakturach bez pomniejszania o wartość potrąceń, lecz w rzeczywistości takich dochodów nie ma. Rozlicza się Pani wg księgi przychodów i rozchodów.

W związku z tym zwróciła się Pani do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z pytaniem czy noty księgowe wystawione przez "H" - potrącenie za ubytki inwentaryzacyjne może Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów formując własne stanowisko w sprawie, iż ww. noty może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 14a § 1 cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak wynika z powyższego podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wszelkie poniesione wydatki tylko wtedy, gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą jak również przekonująco uzasadni, że ich poniesienie miało wpływ na wysokość osiągniętego przychodu lub mogło wpłynąć na tę wysokość.

Aby można było uznać więc dany wydatek za koszt uzyskania przychodu muszą być spełnienie łącznie następujące warunki:

Unormowania zawarte w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymieniają zamknięty katalog wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Z uwagi na brak wyraźnego wyłączenia z kosztów stwierdzonych w wyniku inwentaryzacji towarów handlowych niedoborów i ubytków, straty z tego tytułu będą stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, o ile zostaną prawidłowo rozliczone i udokumentowane, w sposób pozwalający na ustalenie przyczyn ich powstania. Niedobory bowiem w uzasadnionych przypadkach mogą stanowić koszt uzyskania przychodów pod warunkiem, że powstały w trakcie racjonalnego działania podatnika z przyczyn od niego niezależnych.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Pana wyrażone w zapytaniu należy uznać za prawidłowe.

Ww. interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4, w związku z art. 236 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.