Określenie kto jest podatnikiem podatku od nieruchomości od pobudowanego placu postojowego.

Prezydent Miasta Poznania na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w związku z art. 14b i 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stwierdza, że stanowisko (...), przedstawione we wniosku z dnia (...) (data wpływu do urzędu (...)) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej określenia kto jest podatnikiem podatku od nieruchomości od pobudowanego placu postojowego (budowli) - jest prawidłowe.

Pismem z dnia (...) (data wpływu do tut. urzędu (...)) (...) zwróciła się, zgodnie z art. 14b ustawy Ordynacji podatkowej, o interpretację indywidualną dotyczącą określenia podatnika podatku od nieruchomości od wybudowanego placu postojowego (budowli) posadowionego w (...).

Spółka wynajmuje od dwóch osób fizycznych nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem magazynowo-biurowym w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przedmiotem najmu jest w szczególności budynek magazynowo-biurowy wraz z częścią socjalną dwie hale magazynowe oraz utwardzony plac manewrowy. Podatek od nieruchomości opłacają współwłaściciele nieruchomości.

Spółka w 2008 r. za zgodą właścicieli wybudowała obok wynajmowanego budynku plac postojowy poprzez jego utwardzenie oraz położenie kostki brukowej oraz postawiła ogrodzenie wokół tego placu. Ciężar ekonomiczny ww. inwestycji w całości poniosła Spółka, która amortyzuje poniesione koszty budowy przedmiotowego placu jako inwestycje w obcym środku trwałym. Plac manewrowy wykorzystywany jest przez Spółkę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Spółki podatnikiem podatku od nieruchomości od pobudowanego przez nią utwardzonego placu manewrowego, pokrytego kostką brukową jest Spółka. Jest ona bowiem jedynym podmiotem który poniósł ciężar ekonomiczny jego budowy, ponadto tylko ona zna wartość poniesionej inwestycji, od której obliczany jest podatek od nieruchomości.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W świetle definicji zawartej w art. 1a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy budowla to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W świetle art. 3 pkt 9 ww. artykułu pod pojęciem urządzeń budowlanych rozumie się urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych podstawę opodatkowania stanowi dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 4-6 - wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.

Biorąc pod uwagę wyżej wskazane przepisy należy stwierdzić, że podatnikiem podatku od nieruchomości od budowli, jaką jest niewątpliwie utwardzony plac postojowy wykorzystywany przez Stronę do prowadzenia działalności gospodarczej, jest Spółka. To Spółka poniosła koszty budowy przedmiotowego placu, tym samym zna podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości określoną w wyżej cytowanym art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu-do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: