NK-1-551-0331-32/CP/97 - Zaniechanie przez urząd kontroli skarbowej składania wniosku o ukaranie

Odpowiadając na pismo dnia 7 lipca 1997 r. nr (...) w sprawie zaniechania przez Urząd Kontroli Skarbowej składania wniosku o ukaranie w trybie art. 189 § 1 u.k.s. oraz w sprawie sumowania uszczupleń w podatku VAT za poszczególne miesiące - Departament Nadzoru i Kontroli Resortowej informuje, co następuje.

Stanowisko Izby w kwestii przekazania akt karnych skarbowych finansowemu organowi orzekającemu wraz z wnioskiem o ukaranie w trybie art. 189 § 1 u.k.s., po wcześniejszym złożeniu przez obwinionego lub oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym wniosku o dobrowolne poddanie się karze z jednoczesnym wpłaceniem zadeklarowanej kwoty na poczet kary, jest zasadne. Wyżej wymieniony przepis w § 1 stanowi jednoznacznie, iż w sprawie należącej do właściwości finansowych organów orzekających organ dochodzenia, jeżeli nie jest jednocześnie organem powołanym do orzekania w danej sprawie, po ukończeniu dochodzenia niezwłocznie przesyła akta i przekazuje dowody rzeczowe właściwemu finansowemu organowi orzekającemu I instancji wraz z wnioskiem o ukaranie. Ponieważ zgodnie z art. 197 § 1 u.k.s. o uwzględnieniu wniosku o dobrowolne poddanie się karze rozstrzyga postanowieniem finansowy organ orzekający, w związku z powyższym fakt złożenia takiego wniosku przez obwinionego lub oskarżonego, jak to wynika z treści art. 189 § 1 u.k.s., nie wyłącza obowiązku załączenia wniosku o ukaranie przez finansowy organ dochodzenia.

Natomiast stanowisko Departamentu Kontroli Skarbowej wyrażone w piśmie z dnia 14 marca 1997 r., nr KS 511/4442/276/z/97/BP, w sprawie kwalifikowania jako przestępstwo lub wykroczenie ciągłe czynu, który polega na periodycznym uszczupleniu należnego podatku VAT przez sumowanie należnych kwot za poszczególne miesiące, jest niezasadne. Przede wszystkim w prawie karnym skarbowym nie istnieje instytucja wykroczenia ciągłego, ponieważ przepis art. 58 k.k. nie jest recypowany przez ustawę karną skarbową w części dotyczącej wykroczeń karnych skarbowych. W związku z tym w sytuacji gdy uszczuplone należne kwoty z tytułu podatku VAT za każdy miesiąc nie przekraczają 500 zł, wówczas należy potraktować każde uszczuplenie jako odrębne wykroczenie i w jednym orzeczeniu karnym ze względu na zbieg realny czynów (wykroczeń) wy mierzyć kary pieniężne zgodnie z dyrektywą art. 28 § 2 u.k.s. Zaś w sytuacji gdy uszczuplone kwoty miesięczne z tytułu podatku VAT kwalifikują działanie sprawcy jako przestępstwo, a ponadto spełnione są przestanki przestępstwa ciągłego, tzn. zachowana jest tożsamość czynu oraz zwartość i periodyczność poszczególnych działań cząstkowych sprawcy, wówczas ma zastosowanie przepis art. 58 k.k., który jest recypowany przez art. 2 u.k.s. w odniesieniu do przestępstw skarbowych. Jednakże o zakwalifikowaniu przestępstwa skarbowego jako czynu ciągłego nie decyduje suma uszczupleń za każdy miesiąc rozliczeniowy. Poza tym zgodnie z przyjętą zasadą w doktrynie i orzecznictwie Sądu Najwyższego przy opisie czynu ciągłego należy wymienić wszystkie okresy periodyczne wraz z uszczuplonymi kwotami cząstkowymi, a wymierzając karę należy jej wymiar określić zgodnie z zasadą zawartą w art. 58 Kodeksu karnego. Nadto powyższy przepis wymienić trzeba w części dyspozytywnej orzeczenia razem z artykułem kwalifikującym czyn.