NB/BPN/I/617/00 - Tajemnica bankowa.

Poruszony problem dotyczy, oprócz zagadnień związanych z tajemnicą bankową, przede wszystkim problemów wynikających z konieczności stosowania postanowień o ochronie danych osobowych. Zgodnie z postanowieniami art. 104 ust. 1 in fine ustawy z dn. 29.08.1997 r. - Prawo bankowe, tajemnicę bankową stanowią wszystkie wiadomości wyszczególnione w tym przepisie. W związku z tym, zdaniem Generalnego Inspektoratu Nadzoru bankowego, nie można uzależniać określenia danych informacji mianem tajemnicy bankowej od utajnienia danych dotyczących osoby, której te dane dotyczą. W związku z brakiem szczegółowych danych dotyczących konkretnej sytuacji, w jakiej miałoby następować przekazywanie informacji z banku do podmiotu, który miałby dokonywać czynności związanych z oceną ryzyka kredytowego (czy następowałoby to przed podpisaniem, czy też w trakcie trwania określonych umów pomiędzy bankiem i klientem), Generalny Inspektorat Nadzoru Bankowego nie może zająć jednoznacznego stanowiska, czy w danym przypadku można by mówić o naruszeniu tajemnicy bankowej.

Należy jednak pamiętać, że wiadomości uzyskane w trakcie negocjacji są również objęte tajemnicą bankową. Generalny Inspektorat Nadzoru Bankowego pragnie zwrócić uwagę na fakt, że "kodowanie" danych o klientach ma szczególne znaczenie w sytuacji przekazywania na rzecz osób trzecich informacji o klientach banku będących osobami fizycznymi, ze względu na konieczność przestrzegania przepisów dotyczących ochrony danych osobowych.

W odniesieniu do przekazywania informacji podmiotom powiązanym z bankiem, kwestia ta poruszana była w piśmie Komisji Nadzoru Bankowego nr NB/BPN/I/434/00 z dn. 21.07.2000 r., które skierowane zostało do prezesów wszystkich banków. W piśmie tym Komisja Nadzoru Bankowego wyraźnie podkreśliła, że problem przetwarzana danych polegający na drukowaniu i wysyłaniu wyciągów bankowych przez osoby trzecie wiąże się z ujawnianiem tajemnicy bankowej, w związku z tym bank nie może zlecić tej czynności innemu podmiotowi bez wyraźnej zgody klienta. W opisywanym przypadku mamy do czynienia z analogiczną sytuacją, w związku z tym bank, który podejmuje działania mające na celu zlecenie innemu podmiotowi wykonywania określonych czynności wchodzących w skład czynności bankowych, powinien uzyskać zgodę od klientów na przekazywanie informacji stanowiących tajemnicę bankową na rzecz określonego podmiotu trzeciego. Uzyskanie tej zgody nie wyłącza, oczywiście, konieczności zagwarantowania nieujawniania uzyskanych w ten sposób informacji przez podmiot trzeci, zgodnie z postanowieniami art. 104 ustawy - Prawo bankowe.

Specyficznego rodzaju sytuacja ma miejsce w przypadku, gdy podmiot trzeci wykonuje w imieniu i na rzecz banku czynności, w czasie których wchodzi w posiadanie informacji stanowiących tajemnicę bankową (taka sytuacja ma miejsce chociażby w przypadku procedury uzyskiwania kredytu samochodowego za pośrednictwem salonu sprzedaży). W takim przypadku uzyskane przez pośrednika od klienta informacje przesyłane są do banku, w którym następuje ich weryfikacja i zostaje podjęta decyzja dotycząca przyznania lub odmowy przyznania kredytu. W tego rodzaju sytuacji punkt pośredniczący jest zobowiązany, zgodnie z postanowieniami art. 104 ust. 1, do zachowania tajemnicy bankowej.