ŁUS-III-2-443/164/05/MJS - Usługi doradcze.

Działając na podstawie art. 14a, art. 216 i art. 217 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej konieczności rozpoznania importu usług w przypadku obciążania Spółki kosztami ponoszonymi przez usługodawcę w związku ze świadczeniem na rzecz Spółki usług doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej - w świetle przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka jest podatnikiem zwolnionym z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka nabywa od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą na terytorium Niemiec (osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania i prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Niemiec, będącej jednocześnie prezesem Spółki) usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej (PKWiU 74.1), a w szczególności w zakresie: organizacji firmy, wewnętrznych regulacji firmy, reprezentowania Spółki w kontaktach za granicą, pozyskiwania źródeł finansowania zewnętrznego, procedur wprowadzania norm Unii Europejskiej. Za tak określone usługi zleceniobiorca otrzymuje należne mu wynagrodzenie. Zleceniobiorca obciąża Spółkę kwotą wynagrodzenia, ale również refakturuje na Spółkę koszty pobytu w hotelu, przejazdu (ryczałt kilometrowy w przypadku wykorzystania własnego samochodu, bilety lotnicze, taksówki) itp., które według Spółki są niewątpliwie związane z usługą doradztwa. Koszty te są ponoszone przez usługodawcę zarówno w Polsce, jak i w innych krajach Unii Europejskiej.

W związku z ww. stanem faktycznym Spółka pyta, czy powinna rozpoznawać obowiązek podatkowy w imporcie usług z tytułu refundacji dla usługobiorcy kosztów ponoszonych w związku ze świadczonymi przez niego na rzecz Spółki usługami doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej.

Spółka uważa, iż nie musi rozpoznawać importu usług w powyższym zakresie. Zdaniem Spółki wprawdzie koszty te są nierozerwalnie związane z usługą doradztwa w zakresie działalności gospodarczej, lecz stanowią one jedynie zwrot kosztów wyłożonych, nieobjętych obowiązkiem opodatkowania z tytułu importu usług. Spółka uważa, iż potwierdzeniem jej stanowiska jest fakt, iż ustawodawca nie wyszczególnia w ustawie konieczności opodatkowania usług pomocniczych do doradztwa, jak robi to np. w przypadku usług określonych w art. 28 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Według Spółki ww. koszty dodatkowe, bez których usługa doradcza nie mogłaby zaistnieć, mają charakter kosztów wyłożonych i podatek VAT był naliczany już w momencie ich nabywania. Obciążanie tymi kosztami Spółki jest wtórnym działaniem i ponowne naliczanie podatku VAT od ryczałtowo ujętych kosztów pomocniczych byłoby, w opinii Spółki, naliczaniem podatku od podatku.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi, miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Stosownie natomiast do art. 27 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1) są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzania działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku usług i towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem usług określonych w art. 27 ust. 3 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca (art. 17 ust. 2 cyt. ustawy). Zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadkach wymienionych w art. 27 ust. 3 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorca jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

Wreszcie, zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy na podstawie odrębnych przepisów wartość usługi zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w stanie faktycznym opisanym we wniosku mamy do czynienia z jedną usługą świadczoną przez zleceniobiorcę (ww. podmiot niemiecki) na rzecz Spółki - to jest usługą doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej (PKWiU 74.1). Nabywając towary i usługi konieczne do świadczenia usługi doradztwa w zakresie prowadzania działalności gospodarczej, zleceniobiorca nie wykonuje na rzecz Spółki żadnego odrębnego od tej usługi doradczej świadczenia, które można by określić jako usługę pomocniczą do usługi doradczej. Jak Spółka sama wskazuje we wniosku, powyższe koszty (ponoszone przez usługobiorcę, a "refundowane" przez Spółkę) są nieodłącznie związane ze świadczeniem nabywanej przez Spółkę usługi doradczej, a bez poniesienia tych kosztów świadczenie usługi nabywanej przez Spółkę nie byłoby możliwe. Wyżej wymienionych kosztów przenoszonych na Spółkę nie można więc rozpatrywać w oderwaniu od samej usługi doradczej. Refundacja kosztów stanowi nierozerwalny element świadczenia uiszczanego przez Spółkę na rzecz nierezydenta z tytułu świadczenia przez niego usługi doradczej.

Ponieważ zgodnie z ww. art. 29 ust. 17 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić (...), koszty, które Spółka "refunduje" usługodawcy, trzeba uznać za element wynagrodzenia należnego usługodawcy od Spółki z tytułu świadczonej na rzecz Spółki usługi doradczej. W konsekwencji koszty te wchodzą do podstawy opodatkowania czynności importu usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej.

Podsumowując, stanowisko wyrażone przez Podatnika w tym zakresie we wniosku jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.