ŁUS-II-2-423/91/06/JR - Środki trwałe używane sezonowo.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku - pismo z dnia 23.03.2006 r. - o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych w świetle art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Pismem z dnia 23.03.2006 r. Spółka zwróciła się z prośbą o wyjaśnienie, czy w przypadku środka trwałego używanego sezonowo przez 9 miesięcy w roku należy dokonywać w miesiącach jego używania miesięcznych odpisów amortyzacyjnych w wysokości 1/12 rocznej amortyzacji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność w zakresie wynajmu lokali użytkowych oraz w zakresie zapewnienia pobytu i wyżywienia w ośrodkach wczasowo-sanatoryjnych. W zakupionym ośrodku wczasowym prowadzona jest działalność przez 9 miesięcy w roku. Ponadto dokonywane są inwestycje podnoszące wartość nieruchomości.

Zdaniem Spółki w okresie czasowego nieużywania środka trwałego nie powinno się dokonywać odpisów amortyzacyjnych (brak związku z przychodem generowanym przez ośrodek). Spółka amortyzuje przedmiotową nieruchomość przez 9 miesięcy, miesięczne po 1/12 rocznej wartości amortyzacji. Całkowity okres amortyzacji jest więc wydłużony o kolejne okresy sprawozdawcze, zważywszy również na fakt stałego podnoszenia wartości nieruchomości poprzez inwestycje.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Kosztem uzyskania przychodów (art. 15 ust. 6 tej ustawy) są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Amortyzacji stosownie do art. 16a ust. 1 ww. ustawy podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 3 ww. ustawy dokonuje się od używanych sezonowo środków trwałych w okresie ich wykorzystania; w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka wysokość odpisu miesięcznego ustala przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy w roku. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczana jest część, tj. 9/12 rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych, wynikającej z okresu prowadzenia działalności, co powoduje jedynie wydłużenie okresu amortyzowania środka trwałego.

W związku z powyższym Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi uznając stanowisko Spółki za prawidłowe orzekł jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.