ŁUS-II-2-423/246/07/AT - Uznanie za koszt uzyskania przychodów wydatków na organizację szkoleń instruktażowych dla kontrahentów.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie zaliczenia wydatków poniesionych na organizowanie szkoleń dla kontrahentów w kraju i za granicą, które obejmują koszt wynajmu hotelu, wyżywienia i transportu, do kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku.

Pismem z dnia 15 czerwca 2007 r. (data wpływu 27 czerwca 2007 r.) Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie zaliczenia wydatków poniesionych na organizowanie szkoleń dla kontrahentów w kraju i za granicą, które obejmują koszt wynajmu hotelu, wyżywienia i transportu, do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka ponosi wydatki na organizację wyjazdów szkoleniowych dla kontrahentów i ich klientów. Wyjazdy te organizowane są zarówno w kraju, jak i za granicą. Podmiot wyznacza kontrahentów i ich klientów w oparciu o dane o zakupach i dalszej sprzedaży jej produktów. Przyznanie miejsca na szkoleniu jest jednostronną decyzją Spółki (nie istnieją porozumienia, umowy czy regulaminy, które ustalałyby kryteria, od spełnienia których uzależnione byłoby przyznanie miejsca na szkoleniu organizowanym przez Spółkę). Podmiot zapewnia uczestnikom przejazd, zakwaterowanie, wyżywienie, szkolenie) salę, materiały, wykładowców/szkoleniowców/ekspertów, prezentacje zastosowań produktów, zwiedzanie zakładów produkcyjnych spółek z grupy Spółki) oraz organizację czasu wolnego (zajęcia sportowe, spotkania integracyjne w restauracji czy na dyskotece itp.). w praktyce ze szkoleń korzystają pracownicy kontrahenta lub klienta. Zazwyczaj Spółka zleca organizacje wyjazdu firmie zewnętrznej, która wystawia faktury dotyczące poszczególnych aspektów wyjazdu szkoleniowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na organizację nieodpłatnych szkoleń produktowych dla kontrahentów i ich klientów, obejmujące koszt wynajmu hotelu, wyżywienia i transportu, stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w trakcie tych szkoleń, uczestnikom przekazywana jest specjalistyczna wiedza na temat produktów podmiotu, która dotyczy ich właściwości, możliwych zastosowań, sposobu montażu czy użycia. Szkolenie obejmuje takie zagadnienia bez znajomości, których sprzedaż produktów przez pracowników kontrahenta byłaby niemożliwa albo mniej efektywna. W związku z tym szkolenie przyczynia się bezpośrednio do zapewnienia sprzedaży towarów (utrzymanie źródła przychodów), albo jej zwiększenia (pozytywny wpływ na wartość przychodów).Wydatki poniesione na zapewnienie imprez towarzyszących szkoleniu tj. sport, rozrywka również stanowią koszty uzyskania przychodów, gdyż przyczyniają się do zwiększenia liczby osób korzystających ze szkolenia. Spółka decyduje się ponieść koszty tego szkolenia, aby dotrzeć z informacją o swojej ofercie, do jak największej liczby najlepszych sprzedawców i w ten sposób zwiększać sprzedaż swoich produktów. W związku z powyższym nie znajdzie tu zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, gdyż wydatki tego rodzaju nie maja na celu polepszenia mniemania ich uczestników o Spółce, zaprezentowania jej wystawności czy tez możliwości finansowych.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Gramatyczna wykładnia przepisu art. 15 ust. 1 ww. ustawy prowadzi do wniosku, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Oznacza to, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskanym przychodem pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka organizuje nieodpłatne szkolenia produktowe dla kontrahentów w kraju i za granicą, w trakcie których uczestnikom przekazywana jest specjalistyczna wiedza na temat produktów Spółki - dotycząca ich właściwości, możliwych zastosowań, sposobu montażu, czy użycia. Szkolenia te nie noszą znamion reklamy lub reprezentacji, lecz mają na celu podniesienie efektywności sprzedaży.

Zatem zachowany jest warunek uznania tych wydatków za koszty uzyskania przychodów, czyli wpływu wydatku na powstanie lub zwiększenie przychodu.

W przytoczonym stanie prawnym w opinii tut. organu podatkowego wydatki poniesione na działania związane z organizowaniem szkoleń instruktażowych mogą w całości stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi, uznając za prawidłowe stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.