LUS/I-3/423/N/5/06/EM - Bony sfinansowane ze środków obrotowych.

Na podstawie art. 14a § 4, art. 216 oraz 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku ze złożonym przez Spółkę z o.o. wnioskiem z dnia 8 grudnia 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie uznania za koszt uzyskania przychodów wartości zakupionych dla pracowników bonów towarowych,

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:

Firma wydała w styczniu 2005 r. bony towarowe dla pracowników. Bony zostały sfinansowane z zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zgodnie z jego regulaminem. W związku ze specyficzną sytuacją finansową - wszystkie konta bankowe były zajęte egzekucją komorniczą (łącznie z kontem bankowym ZFŚS) - środki, z których został sfinansowany zakup bonów towarowych nie zostały przelane na konto ZFŚS, ale bezpośrednio z kasy wydatkowane na zakup bonów.

Pytanie Podatnika dotyczy następującej kwestii:

Czy mimo niespełnienia warunku przelania tych środków na rachunek bankowy ZFŚS, biorąc pod uwagę dobro pracowników i dobre chęci pracodawcy pomocy, w związku z rozpoczęciem Nowego Roku, można zaliczyć kwotę przeznaczoną na bony towarowe do kosztów uzyskania przychodów?

We wniosku Podatnik przedstawił własne stanowisko w sprawie, zgodnie z którym okoliczności niezależne, które spowodowały niemożność przelania tych środków na konto ZFŚS nie powinny pozbawiać pracowników możliwości korzystania z pomocy, jaką jest ZFŚS, a pracodawca powinien poniesiony wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Dokonując oceny prawnej stanowiska Pytającego, tutejszy organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Ze stanu faktycznego sprawy, opisanego w zapytaniu Spółki wynika, że w styczniu 2005 r. Spółka wydała bony towarowe dla pracowników w oparciu o zasady wynikające z regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Środki, z których został sfinansowany zakup bonów towarowych, nie zostały jednak przelane na konto ZFŚS, ale bezpośrednio z kasy wydatkowane na zakup bonów, czyli zakup bonów został sfinansowany innymi środkami niż pochodzącymi z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy stanowi, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacane zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Zasadniczo przyjmuje się, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty ponoszone przez pracodawcę na rzecz pracowników, które wynikają z łączącego strony stosunku prawnego. Dla uznania wydatków na zakup bonów towarowych za koszty podatkowe istotnego znaczenia nabiera kwestia źródeł ich finansowania. Sposób finansowania zakupu bonów przeznaczonych dla pracowników zależy od decyzji pracodawcy i może nastąpić albo ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo ze środków obrotowych jednostki. Jeżeli zakup bonów zostaje sfinansowany ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, pracodawca nie może zaksięgować tych wydatków w ciężar kosztów podatkowych. Dzieje się tak dlatego, że odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych zostały już wcześniej zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie ma możliwości zrobienia tego powtórnie. Potwierdzeniem tego jest treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty podatkowe pracodawcy obciążają bowiem kwoty stanowiące równowartość odpisów i zwiększeń, o ile zostały przekazane na rachunek bankowy Funduszu. W przypadku poniesienia wydatku na bony towarowe sfinansowane ze środków obrotowych pozostających w dyspozycji pracodawcy, koszty zakupu bonów towarowych będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem że nie noszą znamion działalności socjalnej, tzn. bony są świadczeniem powszechnym, otrzymali je wszyscy pracownicy i pracodawca, wydając bony, nie uzależnił ich wartości od sytuacji rodzinnej czy materialnej pracownika. Odnosząc się zatem do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego na tle powyższych uregulowań prawnych, należy stwierdzić, że Spółka w rachunku podatkowym może uwzględnić wydatki na nabycie bonów towarowych dla pracowników, sfinansowane ze środków obrotowych, jeśli świadczenie to nie będzie miało cech działalności socjalnej w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez Podatnika w kontekście obowiązujących przepisów prawnych, należy uznać przyjęte przez Spółkę stanowisko za nieprawidłowe.