LK/LM/1089/JS/99/29

Odpowiadając na pismo (...) w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego - Ministerstwo Finansów wyjaśnia.

Generalnie zakres podmiotowy w podatku rolnym dotyczy osób fizycznych, prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, które są właścicielami albo samoistnymi posiadaczami gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego bądź posiadają - na podstawie zawartej umowy albo innego tytułu prawnego, a także bezumownie - grunty wchodzące w skład gospodarstw rolnych stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy. Dzierżawa gospodarstw rolnych, z wyjątkiem dzierżawy wyżej wymienionych gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy oraz dzierżawy gospodarstw rolnych, które zostały w całości lub w części wydzierżawione na podstawie umowy zawartej stosownie do przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników, nie stanowi podstawy do zmiany w zakresie obowiązku podatkowego w podatku rolnym dla właściciela gruntu lub samoistnego posiadacza. Oznacza to, iż wszelkie umowy cywilnoprawne najmu, dzierżawy, poddzierżawy bądź użyczenia gospodarstwa rolnego z wyjątkiem umów określonych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z późn. zm.) nie mogą rodzić skutków podatkowych w postaci przeniesienia obowiązku podatkowego z właściciela nieruchomości rolnej na dzierżawcę. W przypadku umów opartych na przepisach ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342, z późn. zm.), umowa taka powinna spełniać warunki konieczne, określone w przepisie art. 28 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy. Istotę takiej umowy, w odróżnieniu od zwykłych cywilnoprawnych umów dzierżawy, stanowi: forma pisemna, czas oznaczony - co najmniej 10 lat - oraz zgłoszenie jej do ewidencji gruntów i budynków. Ponadto osobami wydzierżawiającymi gospodarstwo rolne nie mogą być osoby wymienione enumeratywnie w ww. art. 28 ust. 4 pkt 3 powoływanej ustawy. Powyższe stanowi wymóg formalny przy kwalifikacji takiej umowy dla celów ubezpieczenia emerytalno-rentowego oraz przeniesienia obowiązku podatkowego na dzierżawcę.

Informuje się przy tym, iż postanowienia zawarte w umowie, w oparciu o przepisy ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, nie muszą zawierać szczegółowego wskazania podstawy prawnej jej zawarcia, bowiem, aby była ona umową danego rodzaju, wystarczy zawarcie w niej wyżej opisanych elementów określonych w przepisie art. 28 ust. 4. Zgodnie również z dotychczas stosowaną praktyką, dodatkową przesłankę do przeniesienia obowiązku podatkowego na dzierżawcę może stanowić wcześniejsze zatwierdzenie takiej umowy przez właściwą terytorialnie Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Poza tym, nawiązując do cytowanego na wstępie pisma urzędu gminy, inne umowy cywilnoprawne dotyczące dzierżawy gruntów nie rodzą skutków prawnych dla ustalenia zmian powierzchni gruntów właściciela dla celów podatkowych.