LK-833/MS/05/781 - Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości budynków lub ich części.

Odpowiadając na pismo z dnia 23 listopada 2005 r., znak: (...) dotyczące podatku od nieruchomości, Ministerstwo Finansów wyjaśnia:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r. oraz art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2003 r. (Dz.U. z 1991 r. Nr 9, poz. 31 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki lub ich części.

Stosownie do treści art. 1a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za budynek uważa się obecnie obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast przed 1 stycznia 2003 r. budynkiem, zgodnie z art. 3 ust. 3, był obiekt budowlany umocowany w ziemi lub na ziemi, posiadający ściany lub słupy albo filary oraz pokrycie dachowe.

Z powyższych przepisów wynika, że jeśli obiekt budowlany można było zakwalifikować do kategorii budynków na podstawie cytowanych definicji, to podlegał opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Potwierdza to także treść art. 6 ust. 2 stanowiącego, że jeżeli okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub jego części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona, albo w którym rozpoczęto użytkowanie budynku lub jego części przed ich ostatecznym wykończeniem.

Dla objęcia obowiązkiem podatkowym budynku nie miało i nie ma zatem znaczenia, czy został on wybudowany legalnie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, czy też był samowolą budowlaną. Wystarczy, że obiekt budowlany istnieje w sensie fizycznym, została zakończona jego budowa albo rozpoczęto jego użytkowanie i można go zakwalifikować do budynków, by podlegał opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Jednocześnie Ministerstwo Finansów informuje, iż zgodnie z art. 14 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych sprawuje jedynie ogólny nadzór w sprawach podatkowych, nie jest więc organem właściwym do rozstrzygania konkretnej, jednostkowej sprawy.