LK-2325/LM/BG/01 - Umowa sprzedaży towarów używanych zwolnionych z VAT a interpretacja art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o opłacie skarbowej

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 7 stycznia 2002 r. Ministerstwo Finansów LK-2325/LM/BG/01 Umowa sprzedaży towarów używanych zwolnionych z VAT a interpretacja art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o opłacie skarbowej

W związku z pojawiającymi się trudnościami w interpretacji przepisu art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23, z późn. zm.) w odniesieniu do umowy sprzedaży towarów używanych, zwolnionych od podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.), po podjęciu uchwały przez Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. FPS 5/00 z dnia 27 listopada 2000 r.), uprzejmie wyjaśniam, co następuje.

Umowa sprzedaży podlegała opłacie skarbowej na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. a) powyższej ustawy. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a) tej ustawy, nie podlegały opłacie skarbowej następujące czynności cywilnoprawne: umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.), oraz inne tego rodzaju umowy objęte zwolnieniami na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2, a także umowy sprzedaży zawierane przez podatników, o których mowa w art. 14 tej ustawy w zakresie czynności zwolnionych z podatku.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów Izby Finansowej podjął uchwałę w dniu 27 listopada 2000 r. (sygn. FPS 5/00), w której stwierdził, iż nie podlega opłacie skarbowej w myśl art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o opłacie skarbowej umowa sprzedaży towarów używanych, zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, jeżeli jedną ze stron tej umowy jest podatnik podatku od towarów i usług.

Przepis art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o opłacie skarbowej zawiera trzy rodzaje wyłączeń z opłaty skarbowej:

1) umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu zawierane przez podatników podatku od towarów i usług,

2) inne tego rodzaju umowy objęte zwolnieniami od VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a także

3) umowy sprzedaży zawierane przez podatników, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług (zwolnionych z VAT ze względu na wysokość obrotów nieprzekraczającą rocznie 80 tys. zł), w zakresie czynności zwolnionych z podatku VAT.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego te trzy wskazane wyłączenia są niezależne od siebie. Sprzedaż towarów używanych (zwolnionych z podatku VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług) korzysta z pierwszego wyłączenia, bowiem strona czynności cywilnoprawnej jest podatnikiem VAT z tytułu tej czynności. Transakcja ta podlega ustawie o podatku od towarów i usług, spełnione więc zostały przesłanki do zastosowania wyłączenia z art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o opłacie skarbowej.

W wyniku powyższej uchwały, we wszystkich sprawach z opłaty skarbowej od umów sprzedaży towarów używanych, zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, zapadają i należy się spodziewać, że będą zapadać wyroki uchylające decyzje organów podatkowych, co pociągnie za sobą konieczność zwrotu zapłaconej opłaty skarbowej wraz z odsetkami i kosztami postępowania sądowego.

W związku z opisanym stanem prawnym, zalecam, aby:

1) w nowych sprawach odstąpić od wydawania decyzji w sprawie określania zaległości z tytułu opłaty skarbowej od umów sprzedaży towarów używanych dokonywanych przez podatników podatku od towarów i usług,

2) w toczących się sprawach o zwrot opłaty skarbowej od umów sprzedaży tych towarów niezakończonych decyzją ostateczną, podjąć decyzję o dokonaniu zwrotu tej opłaty, a w sprawach określenia zaległości podatkowych umorzyć postępowanie,

3) gdy ostateczna decyzja odmawiająca zwrotu nadpłaty albo w sprawie określenia zaległości została zaskarżona do NSA, a rozprawa nie odbyła się - należy zmienić tę decyzję w trybie art. 38 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368, z późn. zm.).

Natomiast w przypadku składania przez podatników wniosków o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznych wydanych w tych sprawach, z uwagi na niejednolite orzecznictwo NSA, odmawiać uwzględnienia wniosku ze względu na brak przesłanek rażącego naruszenia prawa (art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej).

Opublikowano: LEX nr 6894