LK-1976/LP/00/MS - Właściwość organu podatkowego dla poboru podatku od nieruchomości

Odpowiadając na Państwa pismo z dnia 1 grudnia 2000 r. dotyczące właściwości organu podatkowego dla poboru podatku od nieruchomości od budowli wymienionych w art. 7a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31, z późn. zm.) - Ministerstwo Finansów uprzejmie wyjaśnia:

Likwidacja zwolnienia ustawowego dotyczącego budowli wykorzystywanych bezpośrednio do wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła, linii elektroenergetycznych przesyłowych i rozdzielczych, rurociągów i przewodów sieci rozdzielczej gazów, ciepła, paliw i wody, budowli służących do odprowadzania i oczyszczania ścieków - wprowadzona do ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ustawą z dnia 13 października 2000 r. o zmianie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 95, poz. 1041) - uzasadniona jest koniecznością zwiększenia dochodów własnych gmin, a także realizacją zasady powszechności opodatkowania oraz zwiększeniem autonomii gmin w zakresie podatków lokalnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki lub ich części, budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a także grunty. Natomiast zgodnie z art. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach podatku od nieruchomości jest organ właściwy ze względu na miejsce położenia nieruchomości. W świetle art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego podatek od nieruchomości stanowi dochód gminy. W praktyce pobierany przez daną gminę podatek zasila bezpośrednio jej budżet. Wprawdzie ustawodawca w art. 6 (ust. 6 i ust. 8) posługuje się określeniem "nieruchomość", niemniej jednak zakres przedmiotowy podatku od nieruchomości nie pozwala zawęzić przepisów dotyczących właściwości organu podatkowego jedynie do tych przedmiotów opodatkowania, które są nieruchomościami w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Co więcej, podobny wniosek należy wysnuć z systematyki ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którą podatkiem od nieruchomości objęte są wszystkie przedmioty opodatkowania wymienione w rozdziale drugim ustawy.

Ponadto istotą podatków lokalnych, a w szczególności podatku od nieruchomości, jest powiązanie wysokości uzyskiwanych z nich wpływów z położeniem przedmiotów opodatkowania na obszarze danej gminy. Dlatego też w obecnym stanie prawnym należy uznać za prawidłową praktykę gmin w opodatkowaniu tzw. budowli liniowych (np. sieci telekomunikacyjnych). Kwoty zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości od tego rodzaju budowli przekazywane są na rachunek budżetu gminy właściwej ze względu na miejsce położenia poszczególnych części budowli. Powyższe rozwiązanie uzasadnione jest również względami społecznymi i ekonomicznymi. Zapewnia bowiem równomierny rozkład, istotny dla budżetów gmin, wpływów z podatku od nieruchomości, adekwatny do faktycznego położenia budowli liniowych.

Stąd należy zastosować procentowy udział przynależności danej budowli do terenów kilku gmin, na których jest położona, i odpowiednio, w tych samych proporcjach, rozliczyć kwotę podatku należnego poszczególnym organom podatkowym.