LK-1653/LM/BG/01 - Umowa pożyczki - wykładnia art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o opłacie skarbowej

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 5 grudnia 2001 r. Ministerstwo Finansów LK-1653/LM/BG/01 Umowa pożyczki - wykładnia art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o opłacie skarbowej

W związku z pojawiającymi się trudnościami w interpretacji przepisu art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4, poz. 23, z późn. zm.) w odniesieniu do umowy pożyczki, po podjęciu uchwały przez Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. FPS 3/01 z dnia 2 lipca 2001 r.), uprzejmie wyjaśniam, co następuje.

Umowa pożyczki podlegała opłacie skarbowej na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. c) powyższej ustawy. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a) tej ustawy, nie podlegały opłacie skarbowej następujące czynności cywilnoprawne: umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.), oraz inne tego rodzaju umowy objęte zwolnieniami na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2, a także umowy sprzedaży zawierane przez podatników, o których mowa w art. 14 tej ustawy w zakresie czynności zwolnionych z podatku.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów Izby Finansowej podjął uchwałę w dniu 2 lipca 2001 r. (sygn. FPS 3/01), w której stwierdził, iż "umowa pożyczki jest w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy (…) "inną tego rodzaju umową", co umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu", przesądzając tym samym, iż umowy pożyczki udzielane w ramach wykonywania usług finansowych nie podlegają opłacie skarbowej.

W wyniku powyższej uchwały, iż we wszystkich sprawach z opłaty skarbowej od umów pożyczki udzielanych w ramach świadczenia usług finansowych, zwolnionych od podatku VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, zapadają i należy się spodziewać, że będą zapadać wyroki uchylające decyzje organów podatkowych, co pociągnie za sobą konieczność zwrotu zapłaconej opłaty skarbowej wraz z odsetkami i kosztami postępowania sądowego.

W związku z opisanym stanem prawnym, zalecam, aby:

1) w nowych sprawach odstąpić od wydawania decyzji w sprawie określania zaległości z tytułu opłaty skarbowej od umów pożyczki udzielanych przez podmioty świadczące usługi finansowe,

2) w toczących się sprawach o zwrot opłaty skarbowej od umów pożyczki niezakończonych decyzją ostateczną podjąć decyzję o dokonaniu zwrotu tej opłaty, a w sprawach określenia zaległości podatkowych umorzyć postępowanie,

3) gdy ostateczna decyzja odmawiająca zwrotu nadpłaty albo w sprawie określenia zaległości została zaskarżona do NSA, a rozprawa nie odbyła się - należy zmienić tę decyzję w trybie art. 38 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368, z późn. zm.).

Natomiast w przypadku składania przez podatników wniosków o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznych wydanych w tych sprawach, z uwagi na niejednolite orzecznictwo NSA, odmawiać uwzględnienia wniosku ze względu na brak przesłanek rażącego naruszenia prawa (art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej).

Opublikowano: LEX nr 6891