L.dz. S.C.VI.5010/154/90 - (bez tytułu).

W piśmie z dnia 12 grudnia 1990 r. L.dz. S/C VI.5010/154/90 zajęło stanowisko.

Ze spostrzeżeń Departamentu Sądów i Notariatu wynika, że rozbieżna jest praktyka notarialna w sprawach zbywania przez gminy mienia komunalnego, zwłaszcza mieszkań, przed wydaniem przez wojewodę co do tego mienia decyzji o jakiej mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191). Jedni notariusze sporządzają umowy sprzedaży lokali mieszkalnych, inni odmawiają ich sporządzenia, z reguły ograniczając się do ustnej informacji o tym.

W wypadku uznania za dopuszczalne sporządzenie wymienionej wyżej umowy, co - jak się wydaje - jest możliwe w świetle art. 50 pr. o notariacie, notariusz powinien pouczyć strony, zaznaczając to w akcie notarialnym, o niekorzystnych skutkach braku decyzji wojewody co do stwierdzenia nabycia przez gminę z mocy prawa wskazanego w tej decyzji mienia. W szczególności powinien zwrócić stronom uwagę na to, że wobec braku decyzji nie będzie możliwe wpisanie prawa własności lokalu na rzecz nabywcy (ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece - Dz. U. Nr 19, poz. 147).

Natomiast odmowy sporządzenia umowy - powinien notariusz dokonać w sposób określony w art. 51 Prawa o notariacie, to znaczy w sposób zapewniający stronie możliwość zaskarżenia tej odmowy do Sądu.