Koszty uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych naliczanych od fabrycznie nowych środków trwałych.

W związku z uchwaleniem ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) (Dz. U. Nr 141, poz. 1182) oraz ustawy z 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) (Dz. U. Nr 141, poz. 1179), Ministerstwo Finansów uprzejmie informuje, iż ustawy te wprowadzają bardzo korzystne zmiany w zakresie amortyzacji środków trwałych.

Zgodnie z nową metodą amortyzacji, podatnicy są uprawnieni do dokonywania odpisów amortyzacyjnych w wysokości 30% wartości początkowej fabrycznie nowych środków trwałych już w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji (dodany ust. 4 do art. 22k ustawy PIT oraz odpowiednio ust. 4 do art. 16k ustawy CIT).

W sytuacji, gdy wysokość odpisów ustalonych w oparciu o powyższą metodę byłaby niższa od odpisów ustalonych w oparciu o metodę amortyzacji degresywnej (obliczanej przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych o współczynnik nie wyższy niż 2,0), wprowadzono możliwość podwyższania stawki amortyzacyjnej z Wykazu o współczynnik w wysokości maksymalnej 3,0 (dodany ust. 5 do art. 22k ustawy PIT oraz odpowiednio ust. 5 do art. 16k ustawy CIT).

Należy jednak pamiętać, iż stosując podwyższenie stawki podstawowej z Wykazu o współczynnik nie wyższy niż 3,0, roczny odpis amortyzacyjny ustala się w proporcji do liczby miesięcy pozostałych od momentu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji do końca roku.

Nowe metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych mają zastosowanie do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji począwszy od 5 września 2002 r., jeżeli zgodnie z wydaną na podstawie odrębnych przepisów Klasyfikacją Środków Trwałych (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1317 ze zm.), są one zaliczane do grup 3 - 6.

Podkreślić przy tym należy, że wprowadzane przepisy można stosować zarówno do środków trwałych nabytych, jak i wytworzonych we własnym zakresie. Środki te muszą jednak podlegać amortyzacji, tj. spełniać warunki określone w art. 22a ust. 1 i ust. 2 ustawy PIT oraz odpowiednio w art. 16a ust. 1 lub ust. 2 ustawy CIT.

W pierwszym roku podatkowym, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji, odpisów amortyzacyjnych obliczonych przy zastosowaniu obu powyższych metod można dokonywać: jednorazowo - nie wcześniej jednak niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji, lub zgodnie z art. 22h ust. 4 ustawy PIT oraz odpowiednio zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy CIT - tj. w równych ratach co miesiąc, lub co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego.

W następnym roku podatkowym podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych stosując zasady amortyzacji degresywnej lub amortyzacji liniowej, przy czym odpisów tych dokonują od wartości początkowej, a więc bez pomniejszenia jej o odpisy dokonane w pierwszym roku podatkowym.