KAN-15922/11/09/KAN-344/01/10 - Opodatkowanie otrzymanego odszkodowania za przejęcie nieruchomości przez Skarb Państwa pod drogi publiczne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2009 r. (data złożenia 25 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania za przejęcie nieruchomości stanowiącej własność Wnioskodawcy z mocy prawa przez Skarb Państwa pod drogi publiczne - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 listopada 2009 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania za przejęcie nieruchomości stanowiącej własność Wnioskodawcy z mocy prawa przez Skarb Państwa pod drogi publiczne.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 22 grudnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie następujących ustaw:

otrzymał, zgodnie z Decyzją z dnia 21 września 2009 r., wydaną przez Wojewodę, odszkodowanie za nieruchomość stanowiącą własność Gminy, przejętą z mocy prawa przez Skarb Państwa pod drogi publiczne. Odszkodowanie wypłacone zostało na podstawie wyceny przejmowanego gruntu, dokonanej w wartości netto.

Wyżej wymienione odszkodowanie Wnioskodawca otrzymał w dniu 22 października 2009 r.

Podmiotem władającym jak właściciel przedmiotową nieruchomością po przejęciu jej od Gminy jest Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, działająca w imieniu Skarbu Państwa.

Przejęcie gruntu nastąpiło z mocy prawa w dniu 20 grudnia 2008 r. Decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca przedmiotowej nieruchomości stała się ostateczna w dniu 19 grudnia 2008 r. (Decyzja Wojewody z dnia 1 grudnia 2008 r.).

Z wydanej dla Wnioskodawcy decyzji o ustaleniu odszkodowania wynika, że przedmiotowa nieruchomość została przejęta z mocy prawa na własność Skarbu Państwa od Wnioskodawcy, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 1 grudnia 2008 r., ostatecznej w dniu 19 grudnia 2008 r. Decyzja ta wydana została w trybie przepisów art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. - o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 z późn. zm.), w związku z art. 6 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 958).

W związku z powyższym zadano następujące pytania (pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 stycznia 2010 r. - data wpływu 11 stycznia 2010 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy (własne stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 stycznia 2010 r. - data wpływu 11 stycznia 2010 r.):

Ad. 1. Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług "nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych".

Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie na podstawie Decyzji Wojewody. W sprawie odszkodowania nie została zawarta umowa cywilnoprawna, a tylko w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych Gmina jest podatnikiem podatku VAT. Nie można również stwierdzić, iż odszkodowanie jest świadczeniem wzajemnym wymaganym przez przepisy ustawy o VAT. W związku z powyższym w zakresie przedmiotowego odszkodowania Wnioskodawca nie występuje jako podatnik VAT, a otrzymane odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wzajemne przejęcia majątku pomiędzy organami administracji rządowej i samorządowej dokonywane w celu realizacji zadań publicznych nie mogą być traktowane jako obrót gospodarczy opodatkowany podatkiem od towarów i usług. Należy jednocześnie podkreślić, że Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie w wysokości równej wycenie dokonanej przez rzeczoznawcę majątkowego. Wycena dokonywana jest w wartości netto, do której w momencie transakcji - a ta w opisanej sprawie nie miała miejsca, gdyż wypłata odszkodowania nastąpiła na podstawie decyzji administracyjnej - doliczany jest podatek od towarów i usług.

Ad.2 Jeśli Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym jest podatnikiem - fakturę należy wystawić dla Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad.

Ad. 3 W przedstawionym stanie faktycznym obowiązek podatkowy może powstać najwcześniej w dniu otrzymania kwoty odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji indywidualnej należy zaznaczyć, iż została ona wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 cyt. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonego przepisu wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy działają w charakterze podatników tylko wtedy, gdy:

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), jednostki samorządu terytorialnego korzystają ze zwolnienia od podatku w zakresie czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywanych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że Wnioskodawca otrzymał, zgodnie z Decyzją z dnia 21 września 2009 r., wydaną przez Wojewodę, odszkodowanie za nieruchomość stanowiącą własność Gminy, przejętą z mocy prawa przez Skarb Państwa pod drogi publiczne. Odszkodowanie wypłacone zostało na podstawie wyceny przejmowanego gruntu, dokonanej w wartości netto.

Wyżej wymienione odszkodowanie Wnioskodawca otrzymał w dniu 22 października 2009 r.

Podmiotem władającym jak właściciel przedmiotową nieruchomością po przejęciu jej od Gminy jest Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, działająca w imieniu Skarbu Państwa.

Przejęcie gruntu nastąpiło z mocy prawa w dniu 20 grudnia 2008 r. Decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca przedmiotowej nieruchomości stała się ostateczna w dniu 19 grudnia 2008 r. (Decyzja Wojewody z dnia 1 grudnia 2008 r.).

Z wydanej dla Wnioskodawcy decyzji o ustaleniu odszkodowania wynika, że przedmiotowa nieruchomość została przejęta z mocy prawa na własność Skarbu Państwa od Wnioskodawcy, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 1 grudnia 2008 r., ostatecznej w dniu 19 grudnia 2008 r. Decyzja ta wydana została w trybie przepisów art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. - o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 z późn. zm.), w związku z art. 6 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 958).

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 15 grudnia 2006 r. (obecnie wspomniana ustawa nosi tytuł "o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych" - tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.), nieruchomości przeznaczone na pasy drogowe, stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego, stają się własnością Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca tych nieruchomości stała się ostateczna.

Jak stanowi ust. 3 powołanego przepisu, za nieruchomości, o których mowa w ust. 1, jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje odszkodowanie ustalone według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Następnie Wojewoda, w drodze decyzji, stwierdza nabycie przez Skarb Państwa własności nieruchomości, o której mowa w ust. 1, oraz ustala odszkodowanie (art. 14 ust. 4 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 958) do spraw wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. W postępowaniu dotyczącym ustalania wysokości i wypłaty odszkodowania za nieruchomości przejęte pod drogi publiczne stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą (art. 6 ust. 3 ww. ustawy).

Zatem we wskazanych okolicznościach ma miejsce dostawa towaru, a odszkodowanie stanowi wynagrodzenie, czyniąc wspomnianą czynność faktycznie odpłatną.

W analizowanym przypadku w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta, dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organ dokonujący wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który dokonuje dostawy towaru jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli Gmina. Zbywając nieruchomość Wnioskodawca nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych.

Ani organ władzy publicznej (wójt, burmistrz), ani urząd obsługujący ten organ (urząd gminy) wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Zarówno organy władzy publicznej, jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, że czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego nie może również skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w przepisie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dokonując przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością Gmina nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych przez organ administracji rządowej.

Zatem przedmiotowa czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług a Wnioskodawca działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż w zakresie przedmiotowego odszkodowania nie występuje jako podatnik VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie pytania Nr 2 należy zauważyć, iż stosownie do art. 106 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, ust. 4 i ust. 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Według art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a zatem wydanie nieruchomości za odszkodowaniem powinien udokumentować fakturą.

Jak wynika z wniosku podmiotem władającym jak właściciel przedmiotową nieruchomością po przejęciu jej od Wnioskodawcy, który jednocześnie wypłacił odszkodowanie, jest Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, działająca w imieniu Skarbu Państwa. Tak więc z powyższego wynika, iż nabywcą nieruchomości jest Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, zatem Wnioskodawca winien wystawić fakturę VAT dla Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż fakturę należy wystawić dla Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie pytania Nr 3 należy zauważyć, iż zgodnie z generalną zasadą zawartą w art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednocześnie w ust. 4 powołanego przepisu zaznaczono, iż w przypadku, gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż w przypadku dostawy gruntu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub w przypadku wystawienia faktury, z chwilą jej wystawienia, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl powołanego art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych nieruchomości przeznaczone na pasy drogowe, stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego, stają się własnością Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca tych nieruchomości stała się ostateczna.

Zawarty we wniosku opis stanu faktycznego wskazuje, iż przejęcie gruntu nastąpiło z mocy prawa w dniu 20 grudnia 2008 r., natomiast decyzja Wojewody z dnia 1 grudnia 2008 r. ustalająca warunki lokalizacji drogi stała się ostateczna w dniu 19 grudnia 2008 r.

Zatem przyjąć należy, iż wydanie towaru w aspekcie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nastąpiło w dniu, w którym nieruchomość stała się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa, czyli w dniu, w którym stała się ostateczna decyzja o lokalizacji drogi z dnia 1 grudnia 2008 r., tj. w dniu 19 grudnia 2008 r. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest natomiast kwestia fizycznego wydania nieruchomości a także data wypłaty tego odszkodowania, bo zdarzeniem, z którym ustawa o podatku od towarów i usług wiąże obowiązek zapłaty tego podatku, jest moment przeniesienia z mocy prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie, czyli dzień, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi dotycząca nieruchomości stała się ostateczna.

Ponieważ z opisu stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem dostawy była nieruchomość gruntowa, zatem obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej dostawy powinien powstać z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wydania nieruchomości.

Decydujące znaczenie ma zatem data wystawienia faktury. Jeżeli została ona wystawiona w terminie - obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury. W sytuacji natomiast, gdy faktura nie została wystawiona w terminie, obowiązek podatkowy powstaje w 7. dniu od dnia wydania towaru.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 3, iż obowiązek podatkowy może powstać najwcześniej w dniu otrzymania kwoty odszkodowania, należało uznać za nieprawidłowe.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.