K-0542/29/MD/09 - Zasady udzielania poręczeń przez jst.

Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. i) ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym do wyłącznej kompetencji rady gminy należy ustalanie maksymalnej wysokości poręczeń udzielanych przez wójta (burmistrza) w roku budżetowym. Wskazana delegacja ustawowa nie przewiduje wskazywania podmiotów, którym burmistrz może udzielić poręczenia, a jedynie wysokość tych poręczeń. Decyzja w zakresie podmiotów, którym burmistrz może udzielić poręczenia należy do organu wykonawczego gminy. Jednakże nie jest to decyzja o charakterze dowolnym, ponieważ zgodnie z art. 94 Konstytucji RP organy samorządu terytorialnego ustanawiają akty prawa miejscowego na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, co oznacza, że ich wykonywanie także musi się mieścić w granicach delegacji ustawowych.

Udzielając poręczenia podmiotom spoza sektora finansów publicznych należy kierować się przede wszystkim zapisem art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, zgodnie z którym do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Ich istotą jest zaspokajanie potrzeb zbiorowych mieszkańców gminy. Ocena zasadności i zgodności z prawem (oraz przede wszystkim z zapisem art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym) udzielanego poręczenia mieści się w gestii organu wykonawczego gminy.