IX-005/86/Z/K/06 - Wierzytelność od "fikcyjnej" firmy.

"Jak wynika ze złożonego wniosku (...) podatnik dokonał sprzedaży tkaniny (...), za którą do chwili obecnej nie otrzymał zapłaty, a która jest firmą "fikcyjną". Na potwierdzenie czego przedkłada kserokopię postanowienia prokuratury rejonowej o umorzeniu śledztwa. Podatnik uważa, iż wartość netto sprzedaży z przychodu oraz wartość podatku VAT należnego po wyksięgowaniu może zaksięgować jako koszt działalności.

(...) Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.), nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione. Nie stanowią kosztu uzyskania przychodów także wierzytelności odpisane jako nieściągalne, z wyjątkiem tych wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na postawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona (art. 23 ust. 1 pkt 20 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym).

Zgodnie z art. 23 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym, za wierzytelności, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt. 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego albo

2. postanowieniem sądu o:

a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza zaspokojenie kosztów postępowania lub

b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a, lub

c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Ustawodawca dokonał więc ścisłego i wyczerpującego wyliczenia sposobów udokumentowania nieściągalności wierzytelności. Załączone postanowienie prokuratury o umorzeniu śledztwa nie może więc należycie potwierdzić faktu nieściągalności wierzytelności, gdyż nie jest to postanowienie organu egzekucyjnego, z treści którego w sposób jednoznaczny wynikałoby, że dłużnik nie posiada majątku, z którego mogłaby być egzekwowana wierzytelność.

(...) Biorąc pod uwagę powyższe, wierzytelności (...) nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, gdyż nie posiada Pan żadnego z dokumentów, opisanych w wyżej cytowanym art. 23 ust. 2, który upoważniałby go do zaliczenia tych nieściągalnych wierzytelności w koszty uzyskania przychodów".