IX-005/461/Z/K/05 - Warunki korzystania z ulgi rehabilitacyjnej

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 10 stycznia 2006 r. Urząd Skarbowy Łódź-Widzew IX-005/461/Z/K/05 Warunki korzystania z ulgi rehabilitacyjnej

Pytanie podatnika

Jestem pod stałą opieką lekarzy specjalistów, posiadam inwalidzką kartę parkingową. W związku z częstymi wizytami u lekarzy specjalistów i w szpitalu korzystam z samochodu osobowego Wobec powyższego czy korzystając z odliczeń na wydatki związane z dojazdami na niezbędne zabiegi muszę przedkładać dodatkowe dokumenty.

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku z dnia 12.12.2005 r.

W dniu 12.12.2005 r. złożył Pan wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku: Jest Pan pod stałą opieką lekarzy specjalistów, posiada inwalidzką kartę parkingową. W związku z częstymi wizytami u lekarzy i w szpitalach samochód jest Panu niezbędny do przemieszczania się. Uważa Pan, że w przedstawionym stanie faktycznym przysługuje odliczenie wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Zasady korzystania z odliczenia z tytułu wydatków rehabilitacyjnych regulują przepisy art. 26 ust. 1 m.in. pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym w 2005 r., zgodnie z którym podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Wydatki podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie - art. 26 ust. 7b.

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w art. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawność, określonych w odrębnych przepisach, lub

2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów - art. 26 ust. 7d.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy, za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Ulga z tytułu dojazdów własnym samochodem na zabiegi, zgodnie z treścią podanego wyżej przepisu art. 26 ust. 7a pkt 14, przysługuje tylko i wyłącznie w związku z koniecznym dojazdem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, a zatem nie na dojazd w innych celach niż wskazane w ustawie. Wg definicji zawartej w Nowej Encyklopedii Powszechnej PWN (Wydawnictwa Naukowego PWN) rehabilitacja lecznicza jest elementem procesu leczenia, a jej celem jest przywrócenie funkcji utraconych w wyniku choroby lub wyrobienia mechanizmów zastępczych; metody rehabilitacji leczniczej obejmują: fizykoterapię, gimnastykę leczniczą, naukę wykonywania czynności codziennych, zaopatrzenie w protezy i aparaty rehabilitacyjne oraz naukę posługiwania się nimi.

Proces rehabilitacji ma spowodować usunięcie skutków choroby, zmniejszenie ich następstw lub ich wyrównanie w takim stopniu, aby poszkodowanym przywrócić społecznie przydatną sprawność.

W ocenie tut. organu podatkowego wizyty lekarskie, jeżeli nie są połączone z zabiegami leczniczo-rehabilitacyjnymi nie spełniają warunków określonych ww. przepisach podatkowych i nie dają prawa do skorzystania z ulgi na dojazd na te wizyty.

Należy zaznaczyć, że przepisy regulujące zasady dokonywania odliczeń z ww. tytułu nie nakładają na podatnika, który korzysta ze wskazanej ulgi podatkowej posiadania innych dokumentów potwierdzających poniesienie tych wydatków. W przypadku prowadzenia czynności sprawdzających lub postępowania podatkowego organ podatkowy może jednak w ramach tych czynności gromadzić materiał dowodowy w celu potwierdzenia, że podatnik korzystający ze wskazanych ulg faktycznie ponosił wydatki na konieczny dojazd na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Zatem postanowiono, jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl