IX-005/442/Z/K/05 - Odsetki od kredytu na zakup (budowę) środka trwałego

Pytanie podatnika

Zaciągnięty został kredyt konsolidacyjny dla osób fizycznych zabezpieczony hipoteką nieruchomości komercyjnej będącej środkiem trwałym w prowadzonej firmie. Około 60% środków z tego kredytu zostało wykorzystane na refinansowanie kredytu inwestycyjnego, od którego odsetki były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, a pozostała część zostanie wykorzystana na rozbudowę prowadzonej kliniki. Zdaniem wnioskodawcy w pierwszym przypadku zapłacone odsetki będą stanowiły bezpośredni koszt firmy, natomiast w drugim winny podwyższać wartość początkową prowadzonej inwestycji.

Jak wynika ze złożonego wniosku zaciągnięty został kredyt konsolidacyjny dla osób fizycznych zabezpieczony hipoteką nieruchomości komercyjnej będącej środkiem trwałym w prowadzonej firmie. Około 60% środków z tego kredytu zostało wykorzystane na refinansowanie kredytu inwestycyjnego, od którego odsetki były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, a pozostała część zostanie wykorzystana na rozbudowę prowadzonej kliniki. Zdaniem Państwa, w związku z istnieniem związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi kosztami a uzyskanym przychodem w pierwszym przypadku zapłacone odsetki będą stanowiły bezpośredni koszt firmy, natomiast w drugim winny podwyższać wartość początkową prowadzonej inwestycji.

Odnosząc się do powyższej kwestii Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, przy czym - jak stanowi art. 22 ust. 8 tej ustawy - kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23

Jak wynika z powyższego, decydującym dla uznania danego wydatku za koszt i uzyskania przychodów jest zaistnienie łącznie dwóch przesłanek: aby uznać dany wydatek za koszt podatkowy musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, nie uznawanym za koszt uzyskania przychodów. Sformułowana w tym przepisie definicja oznacza w praktyce, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wskazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatek ten powinien być racjonalny i gospodarczo uzasadniony. Ustawodawca wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów. Cel ten musi być widoczny, a poniesione wydatki powinny go bezpośrednio realizować lub co najmniej zakładać go jako realny.

Zatem warunkiem zaliczenia wydatku na poczet kosztów uzyskania przychodów jest istnienie związku przyczynowego miedzy poniesionym wydatkiem, a uzyskanym przychodem.

W myśl postanowień art. 22a pkt 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

- maszyny, urządzenia i środki transportu,

- inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, zwane środkami trwałymi.

Za wartość początkową środków trwałych uważa się w myśl art. 22g ust. 1 pkt 2 w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia - art. 22g ust. 4 - uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z powyższego przepisu wynika więc, że:

a) odsetki spłacone przed datą wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podwyższają wartość początkową tego środka

b) odsetki spłacone po tej dacie stanowią koszty uzyskania przychodów.

Powyższe zasady mają zastosowanie zarówno w przypadku spłaty odsetek od kredytu służącego sfinansowaniu wydatków związanych z nieruchomością przeznaczoną na wynajem, jak również spłaty odsetek od kredytu służącego sfinansowaniu rozbudowy kliniki.

W związku z powyższym, Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Widzew uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.