ITPP3/4512-92/16/APR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2016 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku uiszczenia podatku przez komornika z tytułu sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 1 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku uiszczenia podatku przez komornika z tytułu sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako Komornik Sądowy prowadzi Pan w sprawie k.m....egzekucję z nieruchomości stanowiącej własność dłużników: K.S. i B.S. położonej: M., R., ul. R., dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze....

Przedmiotem egzekucji jest nieruchomość gruntowa zabudowana, oznaczona w ewidencji gruntów jako działka nr 417/18 o powierzchni 0,0206 ha. Na działce posadowiony jest budynek mieszkalny w zabudowie szeregowej, dwukondygnacyjny z pomieszczeniami dodatkowymi: antresolą i strychem o powierzchni zabudowy 78 m² i powierzchni użytkowej 122,01 m². Właścicielami nieruchomości są K.S. syn J. i E. oraz B.S. córka E. i G., na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

W uzupełnieniu wniosku podano następujące informacje.

Z ustaleń poczynionych przez organ egzekucyjny w toku postępowania egzekucyjnego k.m.....wynika, że przedmiotem egzekucji jest nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym w zabudowie szeregowej, dwukondygnacyjny, niepodpiwniczony z pomieszczeniami dodatkowymi - antresolą i strychem, wybudowany w 2008 r. W budynku spełniającym funkcje mieszkalne znajdują się: na parterze - pokój, salon z aneksem kuchennym, przedsionek, łazienka; na piętrze - pokój, pokój z antresolą, dwie łazienki, przedpokój. Nieruchomość spełniała dla dłużników cele mieszkaniowe, nie prowadzono na nieruchomości działalności gospodarczej.

Od dnia 11 lipca 2013 r. obowiązuje umowa dzierżawy przedmiotowej nieruchomości zawarta pomiędzy dłużnikami a "C." Sp. z o.o. z siedzibą w W. przy ul. P. wpisaną do rejestru przedsiębiorców KRS pod numerem..... Na mocy przedmiotowej umowy dzierżawy dłużnicy oddali do używania i pobierania pożytków całą nieruchomość, a spółka przyjęła nieruchomość w dzierżawę. Strony ustaliły, że nieruchomość będąca przedmiotem umowy będzie przeznaczona na cele prowadzenia działalności gospodarczej dzierżawcy (spółki), w tym w szczególności w celu świadczenia usług określonych w ustawie z dnia 16 września 2011 r. o timeshare (Dz. U. Z 2011 r. Nr 230, poz. 1370). Strony ustaliły, że umowa obowiązywała będzie do dnia 31 grudnia 2042 r. (umowa na czas określony) od dnia jej podpisania. Z mocy zawartej umowy dzierżawca zobowiązał się płacić wydzierżawiającemu czynsz dzierżawny w kwocie 20.000 zł raz do roku, w terminie do 31 grudnia każdego roku gotówką do rąk wydzierżawiającego, przy czym ustalono też, że pierwszy czynsz dzierżawny w ww. kwocie płatny będzie 31 grudnia 2018 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jako płatnik podatku od towarów i usług (zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług) jest Pan zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT w wysokości 23% w przypadku egzekucyjnej sprzedaży nieruchomości stanowiącej własność dłużników: K.S. i B.S., położonej: M. dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze.......

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054. z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.). zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści księgi wieczystej nr...wynika, że nieruchomość została nabyta przez dłużników egzekwowanych w sprawie k.m.....tj. K.S. oraz B.S. na podstawie umowy sprzedaży nieruchomości z dnia 19 stycznia 2009 r. Z aktu notarialnego obejmującego treść umowy pomiędzy zbywcą nieruchomości: "B." Spółka z o.o. z siedzibą w K. KRS:..., NIP:..., a dłużnikami egzekwowanymi wynika, że dłużnicy nabyli nieruchomość za cenę brutto 692.332,80 zł obejmującą cenę netto w kwocie 647.040,00 zł i należny podatek VAT według stawki 7% w kwocie 45.292,80 zł. Z treści umowy wynika, że cena brutto została przez dłużników zapłacona w całości w formie przelewu jeszcze przed podpisaniem umowy. W treści umowy wskazano również, że dłużnicy nabyli nieruchomość w ramach wspólności ustawowej za fundusze pochodzące z majątku wspólnego zapewniając, że w ich związku małżeńskim obowiązuje w zakresie stosunków majątkowych ustrój wspólności ustawowej. W toku postępowania egzekucyjnego ustalono, że na dzień 17 lutego 2016 r. dłużnik K.S. nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT, zgłoszonym podatnikiem podatku VAT czynnym jest natomiast B.S. Dłużnik K.S. został zarejestrowany w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako osoba prowadząca działalność gospodarczą gdzie branża przeważająca to doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Dłużniczka figuruje w CEIDG jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w zakresie fryzjerstwa i pozostałych zabiegów kosmetycznych. Żaden z dłużników nie prowadzi (jak wynika z ewidencji) działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku egzekucyjnego zbycia nieruchomości opisanej wyżej, nie zaktualizuje się obowiązek komornika pobrania i odprowadzenia podatku VAT. Do przekonania takiego organ egzekucyjny dochodzi w oparciu o zgromadzony materiał oraz w wyniku zbadania zaistniałych okoliczności.

Po pierwsze Wnioskodawca ustalił, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zaś za "towary" ustawa o VAT uznaje również budynki i budowle lub ich części, a także grunty.

Po drugie, Wnioskodawca wziął pod uwagę kwestię uznania dłużników za podatników VAT na gruncie zaistniałego stanu faktycznego. Sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem VAT po uznaniu, że sprzedawca działa w charakterze podatnika. Podatnikiem VAT jest osoba prowadząca działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru. Aby zatem dostawę nieruchomości uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a sam zakup gruntu dokonywany był w celu odsprzedaży (interpretacja z 31 stycznia 2008 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPP2/443-117/07-2/JK). Transakcja sprzedaży gruntów nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli tylko sprzedający nie wykorzystywał gruntów w działalności gospodarczej ani w działalności rolniczej, a jego intencją w momencie zakupu gruntów nie był zamiar ich odsprzedaży. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 29 października 2007 r. (sygn. akt: I FPS 3/07), wydanym w składzie siedmiu sędziów, stwierdził, że okazjonalna czynność podlega opodatkowaniu VAT tylko wtedy, gdy podmiot dokonujący dostawy gruntu działa w charakterze podatnika (producenta, handlowca, usługodawcy, itp.). Sporadyczna wyprzedaż swojego prywatnego majątku nie może być, zdaniem NSA, uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Sprzedaż - nawet kilkakrotna - przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu (por. J. Zubrzycki. Leksykon VAT 2006, Tom I, Wrocław 2006. s. 349-350). Podatnikiem w obrocie nieruchomościami byłby podmiot, który jest handlowcem lub usługodawcą (to ostatnie przy zbyciu wieczystego użytkowania) i obraca częstotliwie budynkami, lokalami albo gruntami. A jeżeli nie częstotliwie, to z takim zamiarem. O zamiarze częstotliwości decydowałoby przygotowanie obiektu, "wystawianie do sprzedaży", oferowanie na rynku posiadanego majątku - nawet gdyby nie dochodziło do wielu transakcji. Czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika (nawet jeżeli jest on podatnikiem w ogóle), pozostają poza zakresem opodatkowania. W wyroku TSUE w sprawie C-291/92 pomiędzy Dieter Armbrecht a Finanzamt Ulzen, podkreślono, że w przypadku, gdy podatnik sprzedaje część swojego składnika majątkowego, który zdecydował się zachować do użytku osobistego, nie działa w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik w rozumieniu art. 2 (1) unijnej dyrektywy w sprawie VAT.

Dłużnicy prowadzą działalności gospodarcze w branży kosmetycznej i doradczej, które nie obejmują sfery obrotu nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z cytowanych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do wydania budynku (budowli) lub jego części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie ma miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, bowiem zarówno sprzedaż, jak i najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

W myśl zapisów art. 29a z ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy).

Z ww. przepisu wynika, że grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektu budowlanego, który się na nim znajduje. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Jeżeli dostawa budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że przy sprzedaży w trybie licytacji publicznej przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym w zabudowie szeregowej, nie będzie Pan zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT w wysokości 23%.

Należy jednakże wyjaśnić, że ww. sprzedaż będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ budynek od dnia 11 lipca 2013 r. jest wykorzystywany na cele dzierżawy dla spółki (czynność taka podlega opodatkowaniu VAT), zatem budynek jest przedmiotem działalności gospodarczej. W transakcji sprzedaży nieruchomości dłużnicy wystąpią więc w charakterze podatników VAT. Dostawa budynku będzie jednak korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy, gdyż nastąpi po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy (od zawarcia umowy dzierżawy minęły 2 lata, a z wniosku nie wynika, aby po jej zawarciu w budynku dokonano jakichkolwiek ulepszeń).

Uwzględniając treść art. 29a ust. 8 ustawy, również w odniesieniu do gruntu, na którym posadowiony jest ww. budynek, sprzedaż będzie zwolniona od podatku.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.