ITPP3/4512-685/15/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2015 r. (data wpływu 30 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku w związku z realizacją zadań w ramach "Pomocy Technicznej" - jest prawidłowe

W dniu 30 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku w związku z realizacją zadań przez w ramach "Pomocy Technicznej".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, ujęto działanie pn. "Pomoc Techniczna". Celem tego działania jest redukcja obciążeń administracyjnych instytucji zaangażowanych we wdrażanie Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich, tj. Samorządu Województwa. W konsekwencji ograniczone zostaną obowiązki nałożone na beneficjentów (samorządy), wynikające z przepisów prawa unijnego lub będących ich konsekwencją, oraz obowiązki wynikające z regulacji prawa krajowego czy też postanowień umów o przyznanie pomocy. Powyższe działanie zostało ujęte w art. 59 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2015 r. poz. 349), zadania, o których mowa w art. 34 ust. 3 lit. f) rozporządzenia 1303/2013, w przypadku poddziałania, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 14 lit. c), są zadaniami Instytucji Zarządzającej, które wykonuje samorząd województwa, jako Instytucja Pośrednicząca. Zgodnie z ust. 5 powyższego przepisu, zadania Instytucji Zarządzającej w zakresie rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność, określone w rozporządzeniu nr 1303/2013 oraz w przepisach wydanych w trybie tego rozporządzenia, wykonuje samorząd województwa, jako Instytucja Pośrednicząca na podstawie przepisów o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 i ust. 4 ww. ustawy, zadania delegowane do samorządów województw obejmują w szczególności:

* prowadzenie postępowań o przyznanie pomocy,

* wypłatę pomocy,

* prowadzenie kontroli na miejscu, o których mowa w art. 59 ust. 1 rozporządzenia 1306/2013,

* ustalanie nienależnych kwot pomocy i wzywanie beneficjenta do zwrotu tych kwot,

* przechowywanie dokumentów związanych z wykonywanymi zadaniami.

Samorząd Województwa, w celu prawidłowej realizacji zadań, nałożonych na niego przez Instytucję Zarządzającą (Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi), otrzymuje środki w ramach Pomocy Technicznej z budżetu państwa w formie dotacji celowej, z przeznaczeniem na zapewnienie i utrzymanie struktury zapewniającej sprawne wykonywanie zadań. Otrzymana dotacja jest przeznaczona m.in. na: zakup materiałów biurowych, komputerów, drukarek, finansowanie delegacji pracowników, finansowanie wynagrodzeń pracowników, na realizację zadań informacyjno-promocyjnych związanych z rozpowszechnianiem informacji nt. Programu, na realizację zadań związanych z funkcjonowaniem Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich.

Wydatki ponoszone w ramach Pomocy Technicznej finansowane są w 63,63% z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 oraz w 36,37% z budżetu państwa. Zgodnie z art. 69 ust. 3 lit. c rozporządzenia 1303/2013, koszt podatku będzie kwalifikowany tylko wówczas gdy nie można go będzie odzyskać na mocy prawodawstwa krajowego. Zgodnie z art. 126 ust. 3 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euroatom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE, Euroatom) nr 1605/2002 (Dz.Urz.UE.L 298 z 26.10.2012, str. 1), podatek od wartości dodanej (VAT) jest kwalifikowany, jeżeli nie jest odzyskiwany zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami krajowymi i został uiszczony przez beneficjenta innego niż osoba niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L 347 z 11.12.2006, str. 1).

Województwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dokonuje sprzedaży jedynie w ramach czynności zawartych na podstawie umów cywilnoprawnych m.in. takich jak: usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości, dzierżawy gruntów, oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste czy sprzedaż nieruchomości. W związku z powyższym, nie prowadzi działalność w zakresie realizacji zadań w ramach Pomocy Technicznej. Zdaniem Województwa, od uzyskanych kwot dofinansowania nie ma możliwości odzyskania poniesionego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, Województwo (Samorząd Województwa) ma możliwość odliczenia podatku z faktur uzyskanych w wyniku realizacji zadań w ramach Pomocy technicznej na lata 2014-2020.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma możliwości odzyskania na mocy prawodawstwa krajowego, kwot podatku od zakupu towarów i usług potrzebnych do realizacji zadań w ramach Pomocy technicznej 2014-2020.

Województwo nie będzie wykorzystywało zakupionych w ramach działania, towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych, gdyż nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie wdrażania PROW 2014-2020 W związku z czym, w zakresie tych przedsięwzięć nie jest podatnikiem VAT.

Ponieważ Województwo nie prowadzi działalności gospodarczej, w związku z wdrażaniem Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 przy udziale środków Pomocy Technicznej, dlatego nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione łącznie dwie przesłanki. Odliczenia może dokonać czynny podatnik podatku od towarów i usług a nabyte towary i usługi powinny być wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych. Ustawa nie przewiduje możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Związek pomiędzy zakupem towarów i usług a wykonaniem czynności opodatkowanych jest warunkiem koniecznym dla zastosowania procedury określonej w art. 86 ust. 1 ww. ustawy.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. , poz. 1656), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego, przesądza o braku możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jak również braku możliwości zwrotu podatku. Warunki skorzystania z tego prawa nie zostały spełnione, ponieważ Wnioskodawca nie wykorzystuje efektów inwestycji do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z tym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług potrzebnych do realizacji ww. inwestycji.

Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku naliczonego, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu.

Jednocześnie informuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Aleja Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.