ITPP3/4512-633/15/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2015 r. (data wpływu 13 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 13 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości gruntowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Własność nieruchomości (kilku działek gruntu o łącznej powierzchni 9,7129 ha), położonej w XXX, wpisana w księdze wieczystej nr XXX przypadała:

#61485;

* na rzecz Z. W. w udziale wynoszącym 6/8 części, #61485;

* na rzecz H. W. 1/8 części,#61485;

* na rzecz J. W. (obecnie J.) 1/8 części.

Na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 23 maja 1989 r., Rep. A. XXX, Z. W. przeniosła swoją część:

#61485;

* na rzecz moją i mojej małżonki udział wynoszący 3/8 części w powyższej nieruchomości,#61485;

* na rzecz swojego syna i jego żony udział wynoszący 3/8 części w powyższej nieruchomości.

W dniu 26 października 2007 r., wszyscy współwłaściciele nieruchomości zawarli przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości o pow. 2,1744 ha w formie aktu notarialnego, Rep. A XXX, zmienionej aneksem z dnia 25 lutego 2008 r., Rep. A XXX oraz aneksem z dnia 25 czerwca 2008 r., Rep A XXX, z których wynikało, że współwłaściciele zobowiązali się sprzedać Nabywcy udziały w nieruchomości za określoną cenę płatną w różnych terminach. Kupujący wpłacił jedynie zadatek.

W związku z niewywiązaniem się Nabywcy z zawartej umowy, wyrokiem Sądu z dnia 11 lutego 2011 r. Sąd Okręgowy w zobowiązał Nabywcę do złożenia oświadczenia woli, zgodnie z którym kupuje powyższą nieruchomość, natomiast sprzedający są zobowiązani do wydania przedmiotu umowy w posiadanie Nabywcy w dniu zapłaty całej ceny sprzedaży.

Z uwagi na niewywiązywanie się Nabywcy z warunków umowy, postanowieniem z dnia 11 lipca 2013 r., Sąd Apelacyjny nadał klauzulę wykonalności wyroku z dnia 11 lutego 2011 r.

Z uwagi na to, że sprzedaż stwierdzona prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego nie została wykonana, gdyż Kupujący nie zapłacił sprzedającym ceny sprzedaży, aktem notarialnym z dnia 13 października 2014 r., strony dokonały rozwiązania sprzedaży oraz umowy przeniesienia.

Obecnie współwłaściciele planują dokonać sprzedaży tej działki gruntu, ewentualnie sprzedaży poszczególnych działek gruntu, które powstaną po dokonaniu podziału geodezyjnego. Współwłaściciele nie są podatnikami podatku VAT, nie występowali z wnioskiem o uzbrojenie działek. Nieruchomość ta stanowi tereny budowlane zgodnie z aktualnym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca nie podejmuje czynności, które mogłyby przybrać formę profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż udziału w nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca twierdzi, że dokonując sprzedaży udziału w nieruchomości, stanowiącej majątek prywatny nie występuje w charakterze podatnika VAT.

Na powyższe nie ma wpływu ewentualna decyzja współwłaścicieli o podziale geodezyjnym nieruchomości i sprzedaży działek gruntu o mniejszej powierzchni.

Powyższe stanowisko jest zgodne ze stanowiskiem organów podatkowych zawartym w interpretacjach indywidualnych, np. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 maja 2015 r., znak: ILPP4/4512-1-119/15-2/ISN, ILPP1/4512-1-191/15-4/AS, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 9 października 2015 r., znak: IPTPP2-4512-427/15-4/SM, czy Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 marca 2015 r., znak IPTPP4/443-926/14-4/ALN, jak i stanowiskiem prezentowanym przez sądy, np.: WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1217/07, WSA w Gliwicach sygn. akt III SA/GI 161/08 (orzeczenia prawomocne).

Zgodnie z treścią przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (u.p.t.u.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, zawartej w przepisie art. 15 ust. 2 u.p.t.u. należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegać będzie dostawa towarów, ale tylko w sytuacji, gdy dokonywana będzie przez podmiot posiadający status podatnika VAT, działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Następną kwestią do rozważenia jest ocena, czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmować będzie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u, co może skutkować koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu powyższego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę profesjonalną, czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich. W analizowanym przypadku, Wnioskodawca nie podejmuje czynności, które mogłyby przybrać formę profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r., TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Powołując się na powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że planowana sprzedaż udziału w całości działki gruntu lub poszczególnych działek gruntu po podziale geodezyjnym nie stanowi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a sprzedający nie działa w charakterze podatnika VAT, gdyż czynność ta stanowi zwykły zarząd majątkiem prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości gruntowej. Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.