ITPP3/4512-546/15/AP - Sprzedaż gruntów niezabudowanych przez przedsiębiorcę świadczącego usługi inne niż obrót nieruchomościami a podatek VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2015 r. (data wpływu 12 października 2015 r.), uzupełnionym w dniu 24 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży gruntów niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 24 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży gruntów niezabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 30 kwietnia 2008 r. nabył Pan wraz z żoną do majątku wspólnego niezabudowane działki o nr 229 obszaru 1,0345 ha oraz o nr 228/2 obszaru 0,2598 ha. Działki te nabył Pan wraz z żoną od Gminy N. w drodze przetargu. Do ceny nabycia został doliczony podatek od towarów i usług w stawce 22%. Działki w dacie nabycia oraz obecnie objęte są planem miejscowym zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod tereny przemysłu, składów i baz transportowych. Plan nie uległ zmianie do dziś. Prowadzi Pan działalność gospodarczą (w dacie nabycia nieruchomości i obecnie) pn. X, polegającą na wywozie odpadów komunalnych, złomu, wynajmie kontenerów itp. W tym zakresie jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. Obszarem działalności jest G. Przedmiotem Pana działalności nie jest obrót nieruchomościami lub działalność deweloperska. Działki zostały nabyte do majątku wspólnego, a nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i zapłacony przy nabyciu działek podatek VAT nie był rozliczany w firmie i nie uzyskał Pan ani żona zwrotu tego podatku. Z tytułu nabycia którejkolwiek działki nie przysługiwało Panu ani żonie prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomość została nabyta w celu lokaty środków i nie zamierzał Pan rozpoczynać na niej działalności firmy. Nie podejmował Pan z żoną żadnych działań zmierzających do uzbrojenia, polepszenia wartości nabytych działek, nie podejmował Pan działań profesjonalnych, zmierzających do sprzedaży nabytych działek. Nie składał wniosku o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego. Działki nie były przedmiotem podziału geodezyjnego, ani nie były przez Pana i żonę wynajmowane. Kilka miesięcy wcześniej, głównie w celu spełnienia warunków do uzyskania renty rolniczej przez żonę zdecydował Pan o wydzierżawieniu działek, aczkolwiek dzierżawca do dziś nie poczynił żadnych nakładów na tych działkach. Nie objął również ich w posiadanie. Problemy z dzierżawcą i wydzierżawieniem działki, obok zamiaru uzyskania zabezpieczenia finansowego, w związku z pogarszającym się zdrowiem są głównym powodem decyzji o sprzedaży tych działek. Dodał Pan, że nie prowadzi wraz z żoną na niniejszych gruntach działalności gospodarczej oraz gospodarstwa rolnego. Nie ogłaszał również zamiaru sprzedaży w mediach. Nie prowadzi, ani z żoną, ani osobno żadnej działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Nie sprzedawał nieruchomości za wyjątkiem 3 sprzedaży z nieruchomości prywatnej w G. (na której obecnie zamieszkuje) uzyskanej w drodze darowizny od Pana rodziców w 1994 r. Pierwsza sprzedaż miała miejsce w 2007 r., a następne - wymuszone koniecznością zapewnienia dojazdu przez sąsiada - w 2009 r. oraz koniecznością powiększenia działki przez kolejnego sąsiada (zbycie 80 m²) - w 2011 r. W ewidencji gruntów działki były i są nadal oznaczone jako grunty orne (RIIIb), łąki (ŁII) i rowy (W). Zakłada Pan, że cena sprzedaży będzie wyższa od ceny nabycia. Nie poniósł Pan oraz żona żadnych nakładów na działki i nie zostały one zabudowane.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 24 grudnia 2015 r. oświadczył Pan, że zawarta umowa dzierżawy nie przewiduje obowiązku zapłaty czynszu dzierżawnego i ma charakter nieodpłatny. Ponadto podkreślił Pan, że celem zawarcia umowy było przede wszystkim spełnienie warunków do uzyskania świadczeń socjalnych, a nie odpłatne świadczenie usług dzierżawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości stanowiącej działki nr 229 obszaru 1,0345 ha oraz o nr 228/2 obszaru 0,2598 ha przez małżonków będzie objęta podatkiem od towarów i usług.

Stoi Pan na stanowisku, że sprzedaż ww. działek nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług. Nabycie przedmiotowej nieruchomości było nabyciem do majątku wspólnego, a przyszła transakcja sprzedaży ma charakter jednorazowy i okazjonalny. Nie prowadzi Pan zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Prowadzona działalność gospodarcza nie ma związku z obrotem nieruchomościami. Żona nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Brak jest też określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, które pozwalałyby na uznanie Pana za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. przekształcenie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działań w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. W niniejszym przypadku określone wyżej czynności nie występują, co w ocenie Wnioskodawcy wyklucza objęcie transakcji podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego zgodnie z orzeczeniami Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, sprzedaż tych działek w Pana ocenie należy uznać za nieobjętą podatkiem od wartości dodanej, gdyż stanowi ona jedynie czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zbycie to będzie stanowiło wykorzystanie prawa do rozporządzania majątkiem małżonków, stanowiącym ich majątek prywatny. Wskazuje na to również brak odzyskania zapłaconego przy zakupie podatku VAT oraz zamiar sprzedaży podyktowany problemem z dzierżawą i chęcią uzyskania bezpieczeństwa finansowego, w związku z pogarszającym się zdrowiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trudno uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą niezabudowanych działek gruntu. Pomimo, iż grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że dokonując sprzedaży tego gruntu działać będzie Pan w charakterze handlowca. Nabycie działek gruntu - jak wskazano - nie nastąpiło w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, lecz działki gruntu zostały zakupione do majątku wspólnego Pana i żony. Niniejszych nieruchomości nie wykorzystywał Pan i nie zamierza wykorzystywać do prowadzenia działalności gospodarczej. Z treści wniosku nie wynika, aby wykonywał Pan czynności mające na celu przygotowanie przedmiotowych gruntów do sprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji. W konsekwencji sprzedając działki gruntu, korzystać będzie Pan z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynności sprzedaży oznaczają działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Dokonywać będzie Pan zbycia gruntu należącego do majątku prywatnego.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że sprzedaż opisanych nieruchomości gruntowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Pana za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Z uwagi na fakt, iż z opisanego zdarzenia przyszłego nie wynika, aby wykonywał Pan takie zorganizowane działania, sprzedaż działek gruntu, należących do Pana majątku prywatnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ustawa - Ordynacja podatkowa). A zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Pana, nie zaś żony. Uwzględniając powyższe wskazać zatem należy, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla Pana żony, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla Pana żony.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.