ITPP3/4512-405/15/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., z poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2015 r. (data wpływu 11 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej, stanowiącej działkę nr XX o powierzchni 11.124 m². Nieruchomość stanowi przedmiot użytkowania wieczystego Spółki z.o.o w L. Budynki i budowle istniejące na nieruchomości stanowią odrębny przedmiot własności użytkownika wieczystego. Prawo użytkowania wieczystego odnośnie przedmiotowej nieruchomości zostało ustanowione przed 1 maja 2004 r. Aktualny użytkownik wieczysty nie jest pierwotnym użytkownikiem, na którego rzecz pierwszy raz prawo to zostało ustanowione, jednakże nabył prawo również przed 1 maja 2004 r. Wartość gruntu jako prawa własności wynosi 506.142 zł. Wartość prawa użytkowania wieczystego gruntu wynosi 316.862 zł. Użytkownik wieczysty (Spółka) wystąpił do Gminy z wnioskiem o sprzedaż na jego rzecz ww. nieruchomości gruntowej. Cena sprzedaży nieruchomości, ustalona na podstawie art. 69 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, stanowi kwotę 189.280 zł. Gmina zamierza sprzedać opisaną nieruchomość gruntową jej użytkownikowi wieczystemu na podstawie art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości gruntowej na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i wg jakiej stawki.

Zdaniem Gminy, w wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego (oddania gruntu w użytkowanie wieczyste) dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad rzeczą-gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu ze szczególną możliwością jego zabudowy oraz czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. O zbliżonym do prawa własności charakterze prawa użytkowania wieczystego, zdaniem Gminy świadczą przede wszystkim zapisy art. 233, 234 i 237 ustawy - Kodeks cywilny, stawiające prawo użytkowania wieczystego praktycznie na równi z prawem własności. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o VAT dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel.

Sąd Najwyższy w poszerzonym składzie siedmiu sędziów dokonał wykładni prawa podejmując uchwałę I FPS 1/06 z dnia 8 stycznia 2007 r., w której zakwalifikował oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste do dostawy towaru. W przytoczonej uchwale SN wyraził pogląd, iż definicja dostawy towaru zawarta w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT została oderwana od pojęcia przeniesienia własności w cywilistycznym tego słowa znaczeniu. Zdaniem Gminy, skoro przeniesienie na pierwotnego użytkownika wieczystego praw do rozporządzania nieruchomościami jak właściciel (ustanowiono prawo użytkowania wieczystego i odrębną własność budynków) nastąpiło już w chwili ustanowienia na jego rzecz prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych nieruchomości i czynność ta nastąpiła przed 1 maja 2004 r., a obecny użytkownik w wyniku czynności cywilnoprawnych wstąpił w uprawnienia pierwotnego użytkownika wieczystego, to aktualnie sprzedaż tych nieruchomości temuż użytkownikowi wieczystemu stanowi faktycznie jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, gdyż w sensie ekonomicznym dysponuje on tymi gruntami jak właściciel. A to zdaniem Gminy oznacza, że sprzedaż, na podstawie art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomości gruntowej użytkownikowi wieczystemu, który stał się takowym w wyniku przeniesienia prawa użytkowania wieczystego od poprzednika prawnego, a przeniesienie dodatkowo miało miejsce przed 1 maja 2004, nie stanowi przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie można na nabywcę użytkowania wieczystego przenieść prawa, którym faktycznie już dysponuje.

Według Gminy, planowana czynność na tle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowi ani świadczenia usług ani dostawy towarów, tym samym w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W opinii Gminy, w takiej sytuacji kwestia zastosowania odpowiedniej stawki podatku ewentualnie zwolnienia od tego podatku jest bezprzedmiotowa, skoro samo założenie, że sprzedaż nieruchomości dotychczasowemu użytkownikowi wieczystemu jest dostawą towarów czy też świadczeniem usług jest nieprawidłowe.

Na poparcie swojego stanowiska Gmina wskazuje następujące rozstrzygnięcia administracyjne:

* Wyrok NSA z 4 września 2012 r. I FSK 701/12;

* Wyrok WSA w Krakowie z 24 maja 2010 r. I SA/Kr 605/10;

* Wyrok WSA w Warszawie z 27.01.2011 III SA/Wa 1430/10;

oraz następujące interpretacje:

* ITPP1/443-766/11/IK z 29 sierpnia 2011 r;

* ITPP1/443-525/13/JJ z 11 września 2013 r.;

* ITPP2/443-340/14/AK z 21 maja 2014 r.;

* PT8/033/121749/PSG/14/RD94595 16 października 2014 r. (zmieniająca interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPP2/443-850/10/AP z 5 listopada 2010 r.;

* ILPP5/443-112/13/PG z 24 czerwca 2013 r.;

* ITPP1/443-470/11/JS z 14 października 2011 r.;

* ITPP1/443-903/11-4/IG z 27 marca 2012 r.;

* IPTPP4/443-770/12-4/JM z 8 lutego 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.