ITPP3/4512-269/15/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2015 r. (data wpływu 10 czerwca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 26 sierpnia 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W... r. rodzice małżonka Wnioskodawcy przekazali w darowiźnie gospodarstwo rolne o pow.... ha, w skład którego wchodziła m.in. działka rolna o pow. 1,17 ha położona w miejscowości.... W... r. w celu powiększenia gospodarstwa Wnioskodawca i jego małżonek nabyli od Skarbu Państwa działkę rolną sąsiadującą z ww. o pow. 2,82 ha. Jedynym celem nabycia była uprawa - część stanowiły grunty orne, część łąki.

W 2006 r. Urząd Gminy w... uchwałą wprowadził miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego fragmentu miejscowości... obejmującego również ww. grunty. Przeznaczenie gruntów zostało określone jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W 2007 r. Wnioskodawca i jego małżonek dokonali podziału ww. gruntów na 23 działki oraz drogi wewnętrzne. Celem podziału było przede wszystkim wyznaczenie działek, na których Wnioskodawca i jego małżonek oraz ich dzieci mieliby w przyszłości pobudować własne domy. W latach 2007, 2010, 2012 Wnioskodawca i jego małżonek sprzedali 3 z tych działek. Zakupu dokonały osoby zamieszkujące okoliczne miejscowości, a sprzedaż nastąpiła z ich inicjatywy, nie zamieszczano żadnych ogłoszeń. Pieniądze, że sprzedaży działek zostały przeznaczone na spłatę kredytu, który został zaciągnięty przez nich w 2010 r. na zakup mieszkania. W 2013 r. jedną z działek Wnioskodawca i jego małżonek przekazali jako darowiznę córce i zięciowi - obecnie prowadzą na niej budowę domu.

W najbliższym czasie Wnioskodawca i jego małżonek planują dokonać sprzedaży kolejnych działek, a pieniądze ze sprzedaży przeznaczyć na dalszą spłatę kredytu oraz pomoc ich dzieciom. Grunty, które mają być przedmiotem sprzedaży, od momentu ich nabycia do 2007 r. były wykorzystywane rolniczo. Grunty orne obsiewane były zbożem oraz łubinem, a łąki wykorzystywane do wypasu bydła. Od 2007 r. grunty te nie są uprawiane. Nie były one nigdy i nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy i innej czynności o podobnym charakterze.

W związku ze sprzedażą Wnioskodawca i jego małżonek nie planują prowadzić działań marketingowych, nie będą zlecać sprzedaży biurom nieruchomości, nie będą uzbrajać działek, ani przeprowadzać utwardzenia dróg wewnętrznych, czy niwelacji terenu. Od 1982 r. do chwili obecnej Wnioskodawca i jego małżonek prowadzą gospodarstwo rolne, obecnie o pow. około 20 ha. Działki, których dotyczy zapytanie stanowią wspólność małżeńską. W 2011 r. małżonek Wnioskodawcy założył pozarolniczą działalność, w związku z tym musiał zostać podatnikiem VAT. Działalność ta nie jest w żaden sposób związana ze sprzedażą nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca i jego małżonek będą musieli zapłacić podatek od towarów i usług od sprzedanych działek.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinni odprowadzać VAT od sprzedanych działek, ponieważ stanowią one majątek prywatny. Małżonek Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą, ale jest to branża spawalnicza, a zatem nie jest w żaden sposób powiązana ze sprzedażą działek. Wnioskodawca i jego małżonek są rolnikami od 1982 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż nawet wielokrotna przedmiotów majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu.

W przypadku Wnioskodawcy i jego małżonka nabycie gruntów nastąpiło 23 lata temu w drodze darowizny od rodziców. Drugą część została kupiona od Skarbu Państwa w celu powiększenia gospodarstwa i jego uprawy.

Ponadto, zysk osiągnięty sprzedaży nie zostanie przeznaczony na cele działalności gospodarczej, a na cele mieszkaniowe Wnioskodawcy i jego małżonka oraz ich dzieci. Wnioskodawca odwołał się do wyroku ETS z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10 (pkt 2), który potwierdza jego stanowisko w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu VAT. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w 2007 r. Wnioskodawca i jego małżonek dokonali podziału gruntów w części otrzymanych w darowiźnie, a w części nabytych na 23 działki oraz drogi wewnętrzne (zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są to grunty przeznaczone pod zabudowę). Celem podziału było przede wszystkim wyznaczenie działek, na których Wnioskodawca i jego małżonek oraz ich dzieci mieliby w przyszłości pobudować własne domy. W latach 2007, 2010, 2012 Wnioskodawca i jego małżonek sprzedali 3 z tych działek. W najbliższym czasie planują dokonać sprzedaży kolejnych działek, a pieniądze ze sprzedaży przeznaczyć na dalsza spłatę kredytu oraz pomoc dzieciom. Grunty, które mają być przedmiotem sprzedaży, od momentu ich nabycia do 2007 r. były wykorzystywane rolniczo. Od 2007 r. grunty te nie są uprawiane. Nie były one nigdy i nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy i innej czynności o podobnym charakterze. W związku ze sprzedażą Wnioskodawca i jego małżonek nie planują prowadzić działań marketingowych, nie będą zlecać sprzedaży biurom nieruchomości, nie będą uzbrajać działek, ani przeprowadzać utwardzenia dróg wewnętrznych, czy niwelacji terenu.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa, a także aktualnego orzecznictwa sądowego, w tym wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), prowadzi do wniosku, że trudno uznać, że sprzedaż działek gruntu wskazanych we wniosku nastąpi w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Z treści wniosku nie wynika bowiem, aby Wnioskodawca podejmował lub zamierzał podejmować aktywne działań zmierzające do przygotowania tych gruntów do sprzedaży, w takim zakresie w jakim podejmują je handlowcy. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji. W konsekwencji stwierdzić należy, że w tej konkretnej sprawie aktywność Wnioskodawcy nie będzie porównywalna do działań handlowca wykonywanych w ramach profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Zatem w odniesieniu do tych czynności nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynności te będą mieścić się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym. Zatem nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości.

Końcowo zaznacza się, że:

* niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych;

* zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, że stroną wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca, jako współwłaścicielka nieruchomości, zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla małżonka Wnioskodawcy, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.