ITPP3/4512-242/16/BJ - Brak obowiązku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (sprawa xx XXX/xx) z dnia 22 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży licytacyjnej nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej - jest prawidłowe.

W dniu 5 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Dłużnicy - A. S. (1/2 udziału), G. S. (1/2 udziału), jako osoby fizyczne są właścicielami nieruchomości oznaczonej Księgą wieczystą nr..., prawo własności na podstawie aktu notarialnego Rep.... z dnia 6 czerwca 2002 r. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa składa się z działki nr 335 o pow. 450 m² zabudowanej budynkiem mieszkalnym w zabudowie bliźniaczej o pow. użytkowej 245,05 m² - budynek parterowy z poddaszem użytkowym - dach dwuspadowy. Powierzchnia zabudowy 130 m². Dwie kondygnacje naziemne, "zero" podziemnych. Budynek wyposażony w media: kanalizacja, gaz, energia, wodociąg. Nieruchomość użytkowana na cele mieszkalne. Dla działki nr 335, obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego - uchwała nr. Rady Miejskiej z dnia 1 października 1999 r. w sprawie zmiany miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego na obszarze obejmującym część jednostki T.1. Dziennik Urzędowy Województwa z dnia 6 grudnia 1999 r., Nr 129, poz. 119 - teren o dominującej funkcji mieszkaniowej.

Dłużnicy nie figurują w rejestrze podatników prowadzących działalność gospodarczą w US, nie są zarejestrowanymi podatnikami VAT. Według stanu na dzień 10 lutego 2016 r. brak jest deklaracji PIT-38,PIT-35 za ostatnie 5 lat. Dłużnik:

* nie korzysta ze zwolnienia podatkowego od podatku VAT;

* teren nieruchomości jest terenem zabudowanym;

* nieruchomość nie była środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej;

* nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków, budowli lub i ich części w wysokości stanowiącej co najmniej 30% wartości początkowej;

* nie nastąpiło wydanie do użytkowania budynków, budowli lub ich części;

* przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;

* nieruchomość wykorzystywana jest na cele mieszkalne;

* nieruchomość nie jest wydzierżawiona

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji (licytacji) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Sprzedaż ww. nieruchomości w trybie egzekucji nie jest objęta regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług. Właściciele nieruchomości nie są podatnikami VAT. Zatem Komornik nie będzie w tym zakresie płatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380) - dalej jako "k.c." - nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (lokalu, budynku mieszkalnego), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Komornik Sądowy prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikom, dotyczące nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym. Z wniosku wynika, że przedmiotowa nieruchomość nie jest wykorzystywana na inne cele niż mieszkalne. Dłużnicy nie figurują w rejestrze podatników jako osoby prowadzące działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych uregulowań prawnych prowadzi do stwierdzenia, że dostawa nieruchomości zabudowanej mieszkalnego, o którym mowa we wniosku, w drodze licytacji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż z treści wniosku nie wynika, by dłużnicy prowadzili działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w której wykorzystywaliby przedmiotową nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym. W opisanej sytuacji dłużnicy nie wystąpią w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ww. przepisu ustawy. Zatem sprzedaż licytacyjna jest sprzedażą majątku osobistego dłużników, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania, wobec czego Wnioskodawca (komornik sądowy) nie jest zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.