ITPP3/4512-173/15/EK - VAT w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 20 marca 2014 r., z tym że od dnia 11 sierpnia 2014 r. jej przedmiotem jest również działalność rachunkowo - księgowa i doradztwo podatkowe (PKD 69.20.Z). Z tytułu prowadzonej działalności Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest natomiast podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych wykonujących pozarolniczą działalność gospodarczą, przy czym wartość dokonanej przez niego sprzedaży w roku podatkowym 2014 r. była znacząco niższa od kwoty 150.000 zł i wyniosła 5.000 zł. Wnioskodawca nie posiada certyfikatu księgowego i nie jest podmiotem uprawnionym w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym, w związku z powyższym nie wykonuje czynności, o których mowa w dyspozycji art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ww. ustawy, natomiast wykonuje m.in. czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, za wyjątkiem udzielania pomocy w zakresie prowadzenia wskazanych tam ksiąg i ewidencji oraz udzielania pomocy przy sporządzaniu wymienionych tam zeznań i deklaracji.

W ramach prowadzonej działalności w zakresie objętym PKD 69.20.Z Wnioskodawca świadczy wyłącznie usługi polegające na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej i płacowej przedsiębiorców, w związku z powyższym wykonuje poniższe czynności:

* prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników i płatników ksiąg handlowych, podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów, ewidencji środków trwałych, wyposażenia, itp., "ewidencji dowodów księgowo podatkowo-płacowych", rejestrów zakupu i sprzedaży VAT,

* sporządzanie, podpisywanie i składanie w imieniu i na rzecz podatników, płatników zeznań i deklaracji podatkowych (w tym VAT-7) w ramach podpisanego pełnomocnictwa, sporządzanie i podpisywanie deklaracji do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Wszystko to w ramach kompleksowej ciągłej obsługi księgowej w związku z zawartą umową na prowadzenie spraw księgowo-płacowych, a nie w ramach odrębnych i jednorazowych zleceń. W momencie podpisania umowy Wnioskodawca pobiera od podatnika pełnomocnictwo do podpisywania i składania deklaracji w jego imieniu opatrzonych bezpiecznym podpisem kwalifikowanym Wnioskodawcy. Pełnomocnictwo stanowi integralną część umowy. Jest rejestrowane w urzędzie skarbowym. Zeznania podatkowe Wnioskodawca sporządza i wysyła elektronicznie, lecz nie są one podpisywane przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie udziela fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień prawnych, podatkowych, finansowych i ekonomicznych.

W okresie od 20 marca 2014 r. Wnioskodawca nie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, a nadto nie dokonywał odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych przedmiotowo od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy korzystanie przez Wnioskodawcę ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i następne ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jest zachowaniem prawidłowym?

W przypadku negatywnej odpowiedzi na powyższe pytanie: Jakie warunki winien spełniać Wnioskodawca aby skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ww. ustawy przy jednoczesnym świadczeniu usług w zakresie przedmiotu działalności, o którym mowa w PKD 69.20. Z, tj. działalności rachunkowo-księgowej i doradztwa podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadnie korzysta ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, której przedmiotem jest m.in. działalność rachunkowo-księgowa i doradztwo podatkowe (PKD 69.20.Z), albowiem spełnia wszelkie przesłanki pozytywne zwolnienia, o których mowa w dyspozycji art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług. Nie zachodzą wobec Wnioskodawcy żadne z przesłanek negatywnych, w szczególności określona w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b powołanej ustawy. Pojęcie "usług w zakresie doradztwa" (bez bliższego sprecyzowania o jaki rodzaj doradztwa chodzi zwłaszcza w oparciu o kryterium przedmiotowe np. finansowe, podatkowe, w zakresie sprzedaży i marketingu produktów rybnych, w zakresie informatyki) użyte w treści ww. przepisu jest pojęciem ustawowym, a zatem pojęciem z zakresu języka prawnego. Jako takie nie zostało jednak przez ustawodawcę zdefiniowane tak na poziomie ustawy podatkowej, zwłaszcza ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług, jak i na poziomie aktu prawnego rangi podustawowej z zakresu prawa podatkowego. Nie istnieje zatem definicja legalna pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" tak na gruncie prawa podatkowego, jak również na gruncie innych gałęzi prawa. W tym zakresie więc powyższe pojęcie winno podlegać ogólnym regułom wykładni pojęć prawnych, które przy ustalaniu ich znaczenia nakazują w pierwszej kolejności kierować się dyrektywą językową (semantyczną) odwołującą się do znaczenia pojęć w języku potocznym (uniwersalnym). Pozostałe reguły wykładni jak wykładnia systemowa czy celowościowa winny być stosowane w przypadku, gdy wykładnia językowa nie daje jednoznacznego wyniku, albo też wynik ten jest nie do zaakceptowania ze względów społecznych itp. Odnosząc powyższe do stanu niniejszej sprawy wskazać należy, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć "tego, kto doradza". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko. Nie oznacza to jednak, że zbiór desygnatów nazwy "usługi w zakresie doradztwa" pozostaje w stosunku do zbioru desygnatów nazwy "usługi w zakresie doradztwa podatkowego" w relacji nadrzędności tj. ten ostatni stanowi podzbiór tego pierwszego. Przeciwnie zakresy znaczeniowe powyższych pojęć krzyżują się, a zatem niektóre spośród desygnatów nazwy "usługi w zakresie doradztwa podatkowego" nie stanowią desygnatów nazwy "usługi w zakresie doradztwa".

Ustawa z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 9 maja 2014 r. o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych w art. 2 ust. 1 zawiera definicję legalną pojęcia "czynności z zakresu doradztwa podatkowego", wśród których obok udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami (pkt 1) wymienia także prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie (pkt 2), a nadto sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie (pkt 3). W ocenie Wnioskodawcy zakres znaczeniowy pojęcia "czynności z zakresu doradztwa podatkowego" jest przy tym tożsamy z zakresem pojęcia "usług z zakresu doradztwa podatkowego". Analiza powyższej definicji legalnej wskazuje natomiast, że obok czynności, które reguły wykładni językowej nakazują przyporządkować pojęciu "usługi w zakresie doradztwa" pojęcie "czynności (usługi) z zakresu doradztwa podatkowego" odnosi się również do prowadzenia, w imieniu i na rzecz innych podmiotów, określonych urządzeń ewidencyjnych, jak również sporządzania, w imieniu i na rzecz innych podmiotów zeznań i deklaracji podatkowych. Wykonywania tego rodzaju czynności nie można niewątpliwie utożsamiać z doradzaniem tj. udzielaniem porad, wskazywaniem sposobu postępowania w jakiejś sprawie albowiem czynności te są jakościowo (znaczeniowo) odmienne. Prowadzenie ksiąg i sporządzenie deklaracji to w istocie czynności techniczne i nie sposób uznać ich za doradztwo, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r.o podatku od towarowi usług. W ocenie Wnioskodawcy pojęcie "doradzać" jest zatem pojęciem szerokim w aspekcie przedmiotowym, a zatem dziedziny życia, której czynność ta ma dotyczyć. W kontekście wykładni dyspozycji art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług nie można natomiast tracić z pola widzenia istoty tegoż pojęcia tj. jego znaczenia językowego. Zatem definicja legalna pojęcia "czynności (usług) doradztwa podatkowego" winna mieć zastosowanie jedynie na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r.o podatku od towarowi usług, w tym sensie, że winna spełniać swą rolę regulacyjną wyznaczając zakres czynności, których wykonywanie zastrzeżone zostało dla osób legitymujących się szczególnymi właściwościami i kompetencjami, a nadto odpowiadających pewnym warunkom formalnym (wpis na listę adwokatów, radców prawnych czy doradców podatkowych). W omawianym zakresie nie można tracić z pola widzenia normy art. 217 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483z późn. zm.) stosownie, do której nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Powyższa norma ma charakter gwarancyjny w tym sensie, że w procesie wykładni przepisów prawa podatkowego (zwłaszcza zaś tych normujących przedmiot opodatkowania) zakazuje stosowania wykładni rozszerzającej. Przyjęcie natomiast, że pod pojęciem "usług z zakresu doradztwa" rozumieć należy także czynności polegające na prowadzeniu określonych urządzeń ewidencyjnych czy sporządzaniu określonych deklaracji tj. czynności wyabstrahowane od jakiejkolwiek formy wskazywania kierunków działania, zdaje się stanowić jawną egzemplifikację takiego zabiegu. W omawianej materii nie można ponadto tracić z pola widzenia poglądu wyrażonego przez Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 20 czerwca 2013 r. sygn. I FSK1094/12, stosownie do którego samych usług księgowych, nawet kompleksowych, nie można utożsamiać ze świadczeniem usług doradztwa. Posiadanie określonej wiedzy pozwalającej na prowadzenie tych usług nie jest równoznaczne z przyjęciem, że osoba, która je świadczy, udziela porady, wskazuje sposób postępowania w sprawie. Prowadzenie ksiąg rachunkowych i sporządzanie deklaracji podatkowych musi bowiem łączyć się z kwalifikowaniem dokumentów księgowych do ujęcia ich w tych księgach. (Rzeczposp. PiP 2013/283/3). Pogląd powyższy Wnioskodawca w całej rozciągłości podziela.

Za przyjętym przez Wnioskodawcę kierunkiem wykładni przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przemawia ponadto geneza nowelizacji art. 2 i 3 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym dokonana ustawą z dnia 9 maja 2014 r. o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych. W uzasadnieniu projektu przedmiotowej ustawny, a zwłaszcza w jego części szczególnej zawierającej analizę skutków deregulacji zawodu doradcy podatkowego i usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (str. 126 i n. druku nr 1576 Sejmu VII Kadencji) autorzy projektu nie wskazują aby projektowane zmiany miały jakikolwiek bezpośredni wpływ na przychody budżetu państwa z tytułu podatku od towarów i usług, w szczególności zaś w aspekcie objęcia obowiązkiem podatkowym w tym podatku osoby świadczące wyłącznie czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 11 cyt. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Zatem, jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego wskazać należy, że usługi w zakresie doradztwa, w zasadzie nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, np. podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo - ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego - zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym - dla celów stosowania tej ustawy obejmują zatem:

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ponieważ ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa, nie odwołuje się wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, dla celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Biorąc pod uwagę brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania.

Za czynności o charakterze doradczym, dla celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, winno się zatem uznać tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. akt K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego).

W świetle powyższego, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 281 pkt 3).

Odnosząc się do czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, tj. reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach podatkowych i celnych, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowymjako doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

Reasumując, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych czy też sporządzania zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług o charakterze doradczym lub prawniczym (wskazanych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdzie zastosowania art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT. Podmiot taki będzie mógł zatem przy świadczeniu tych usług korzystać ze zwolnienia od podatku VAT (chyba, że zajdą inne niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy o VAT). Jeżeli natomiast dany podmiot będzie świadczył usługi wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, zastosowanie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT. W konsekwencji podmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności o charakterze rachunkowo-księgowym, a posiadane pełnomocnictwo obejmuje jedynie umocowanie do sporządzania, podpisywania i wysyłania deklaracji podatkowych w imieniu klienta oraz sporządzania i wysyłania zeznań podatkowych, czyli czynności, które wymienione są w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym, to w opisanej we wniosku sytuacji w odniesieniu do świadczonych usług zastosowania nie znajduje art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług wyłączający możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

A zatem w przypadku, gdy Wnioskodawca nie wykonuje jakichkolwiek czynności doradczych lub prawnych, w tym również reprezentowania w toku postępowania, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy o podatku od towarów i usług a wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła kwoty 150.000 zł, to od 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy w trakcie roku podatkowego ww. kwotę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.