ITPP3/4512-169/15/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., z poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2015 r. (data wpływu 7 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 19 maja oraz 24 czerwca 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 19 maja oraz 24 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od niedawna jest właścicielem niewielkiego biura rachunkowego. W ramach prowadzonej działalności (PKD 69.20.Z, 82.11.Z) świadczy wyłącznie ciągłą i kompleksową obsługę rachunkowo-księgową i płacową firm (KPiR, ryczałty i księgi handlowe). Wnioskodawca sporządza deklaracje podatkowe, jest upoważniony przez klientów do reprezentowania w Urzędach Skarbowych oraz ZUS oraz reprezentowania w trakcie kontroli.

Wnioskodawca nie prowadzi jednorazowych zleceń i nie świadczy usług na rzecz osób fizycznych. Obroty Wnioskodawcy są znacznie niższe niż 50.000 zł. Wnioskodawca nie ma uprawnień doradcy podatkowego, więc nie świadczy żadnych usług doradczych. Nie udziela fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień prawnych, podatkowych, finansowych i ekonomicznych. Wnioskodawca posiada uprawnienia Ministerstwa Finansów do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przedstawia zakres/treść pełnomocnictwa do reprezentowania podatników:

* reprezentowanie, podpisywanie i udzielanie wyjaśnień w urzędach skarbowych, ZUS i izbach skarbowych - polega na reprezentowaniu podatnika przed US, ZUS, podpisywaniu pism wyjaśniających dotyczących np. przeksięgowania podatków, nadpłat, wyjaśnianiu korekt;

* podpisywanie i wysyłanie dokumentów: deklaracji VAT-7, VAT-7K, VAT-UE, VAT-UEK, PIT-11, PIT-4R, PIT-8AR, p.c.c.-2, zeznań rocznych (PIT-36, PIT-36L, PIT-28, PIT-38, PIT-37, CIT-8 + załączniki do tych zeznań);

* wysyłka deklaracji rozliczeniowych i zgłoszeniowych do ZUS;

* reprezentowanie firmy w trakcie kontroli podatkowej, podpisywanie protokołu i udzielanie wszelkich wyjaśnień związanych z zakresem kontroli, jak również zaleceń pokontrolnych w trybie art. 281 ustawy - Ordynacja Podatkowa - reprezentowanie firmy polega na przedkładaniu organom kontroli skarbowej posiadanych w siedzibie biura faktur, innych dokumentów księgowych i rejestrów oraz podpisywaniu protokołów z kontroli.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy jako podmiotowi gospodarczemu, który nie przekroczy obrotów 150.000 zł rocznie przysługuje zwolnienie z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 76a ust. 3 i 4 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.), działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych mogą wykonywać osoby fizyczne posiadające certyfikat księgowy oraz inne podmioty, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby posiadające certyfikat księgowy, a także osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Ponieważ świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na wykonywaniu czynności w ramach zawartych z klientami umów o prowadzenie ksiąg rachunkowych w ramach usług rachunkowo-księgowych (nie udziela fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień prawnych, podatkowych, finansowych i ekonomicznych) uważa, że nie można uznać ich za świadczenie usług doradztwa, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT. Świadczenie prowadzonych przeze Wnioskodawcę usług nie wyklucza zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 tej ustawy.

Reasumując Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku rejestrować się jako podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 11 cyt. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Zatem, jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego wskazać należy, że usługi w zakresie doradztwa, w zasadzie nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, np. podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo - ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego - zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym - dla celów stosowania tej ustawy obejmują zatem:

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ponieważ ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa, nie odwołuje się wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, dla celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Biorąc pod uwagę brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania.

Za czynności o charakterze doradczym, dla celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, winno się zatem uznać tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. akt K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego).

W świetle powyższego, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 281 pkt 3).

Odnosząc się do czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, tj. reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach podatkowych i celnych, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowymjako doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

Reasumując, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych czy też sporządzania zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług o charakterze doradczym lub prawniczym (wskazanych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdzie zastosowania art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT. Podmiot taki będzie mógł zatem przy świadczeniu tych usług korzystać ze zwolnienia od podatku VAT (chyba, że zajdą inne niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy o VAT). Jeżeli natomiast dany podmiot będzie świadczył usługi wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, zastosowanie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT. W konsekwencji podmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności o charakterze rachunkowo-księgowym, a posiadane pełnomocnictwo obejmuje jedynie umocowanie do sporządzania i podpisywania deklaracji podatkowych w imieniu klienta i przedkładanie stosownej dokumentacji organom kontrolującym, czyli czynności, które wymienione są w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym, to w opisanej we wniosku sytuacji w odniesieniu do świadczonych usług zastosowania nie znajduje art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług wyłączający możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

A zatem w przypadku, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykonuje jakichkolwiek czynności doradczych lub prawnych, w tym również reprezentowania w toku postępowania podatkowego, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy o podatku od towarów i usług a wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła kwoty 150.000 zł, to od 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy w trakcie roku podatkowego ww. kwotę.

Ponadto Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego w momencie wykonania czynności doradztwa (w szczególności doradztwa podatkowego) niezależnie od posiadanych przez Wnioskodawcę uprawnień.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.