ITPP3/4512-156/16/APR - Zwolnienie od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2016 r. (data wpływu 25 marca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Województwo (zwane dalej - Wnioskodawcą) zamierza sprzedać zabudowaną nieruchomość gruntową położoną w miejscowości S., składającą się z działki oznaczonej w ewidencji gruntów pod numerem 312/6, dla której Sąd Rejonowy VII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr KW (...).

Nieruchomość położona w miejscowości S., oznaczona w ewidencji gruntów jako działka nr 312/6 o pow. 2.696 m², obręb 0006, powstała na skutek podziału działki nr 312/3, który został zatwierdzony decyzją Prezydenta Miasta z dnia 17 maja 2002 r.

W przedmiocie określenia sposobu nabycia przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości:

Decyzją nr (...) z dnia 27 lipca 2001 r., zgodnie z reformą ustrojową państwa dotyczącą przejęcia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. mienia będącego we władaniu instytucji i państwowych jednostek organizacyjnych na rzecz właściwych jednostek samorządu terytorialnego, Wojewoda stwierdził, że z tym dniem, tj. 1 stycznia 1999 r., mienie Skarbu Państwa będące we władaniu Samodzielnego Publicznego Specjalistyczno- Psychiatrycznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w..., staje się z mocy prawa mieniem Województwa. Ww. decyzja stała sie prawomocna z dniem 17 sierpnia 2001 r. Ponadto stanowiła podstawę wpisu prawa własności ww. nieruchomości na rzecz Województwa w księdze wieczystej nr KW (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy.

W przedmiocie opisu działki zabudowanej oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 312/6 zlokalizowanej w...., obręb 0006:

Zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym przez profesjonalistę, rzeczoznawcę majątkowego, na dzień 17 kwietnia 2015 r., działka nr 312/6 składa się z działki gruntowej o pow. 0,2696 ha zabudowanej, wydzielonej z obszaru należącego do szpitala i w związku z tym na nieruchomości przebiegają nieczynne sieci centralnego ogrzewania pierwotnie zasilające obiekty szpitala. Ponadto na działce posadowiony jest budynek użytkowy z 1965 r., o trzech kondygnacjach naziemnych, podpiwniczony, z dachem płaskim krytym papą, o powierzchni użytkowej 983,20 m². Budynek wyposażony jest w instalację elektryczną, wodociągową, kanalizacji sanitarnej, ogrzewania, telefoniczną i odgromową. Obecnie stanowi pustostan, wszelkie media zostały odcięte, a umowy wypowiedziane. Nieruchomość nie posiada niezależnego przyłączenia do sieci energetycznej. Do budynku doprowadzona jest sieć wodociągowa z ulicy..., której właścicielem i gestorem na działce jest Województwo. Z ulicy... zostały także wykonane przyłącza kanalizacji sanitarnej i deszczowej do nieruchomości, której także właścicielem i gestorem jest Województwo. Przedmiotowa działka jest ogrodzona siatką stalową na słupkach betonowych. Przed budynkiem znajduje się plac będący pozostałością po układzie drogowym szpitala utwardzony trylinką. Na działce znajduje się metalowy garaż składany, nietrwale powiązany z gruntem, stanowiący budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.).

Na terenie, na którym znajduje się nieruchomość, obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, uchwalony uchwałą Rady Miasta z dnia 28 września 2005 r. Zgodnie z tym planem, działka nr 312/6 znajduje się na terenie oznaczonym symbolem "25U" - tereny zabudowy usługowej.

Nieruchomość nie jest wpisana do wojewódzkiego rejestru zabytków województwa. Nieruchomość nie leży w strefie ochrony konserwatora zabytków. Na terenie nieruchomości nie ma pomników przyrody. Nieruchomość nie leży w strefie ochrony konserwatora przyrody. Nieruchomość objęta jest programem rewitalizacji. Program przebudowy powinien być zatwierdzony przez Miejską Komisję Urbanistyczno-Architektoniczną. Nieruchomość nie jest położona na obszarach: terenów górniczych, parków narodowych, graniczących z nieruchomościami oddanymi w trwały zarząd na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, morskiego pasa nadbrzeżnego (w tym pasa ochronnego lub pasa technicznego), morskich znajdujących się w granicach portów lub przystani morskich w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2010 r. Nr 33, poz. 179 z późn. zm.). Nieruchomość nie jest położona na terenie zamkniętym w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.).

Ponadto z informacji uzyskanych z działu technicznego Samodzielnego Publicznego Specjalistyczno Psychiatrycznego Zakładu Opieki Zdrowotnej wynika, że w stosunku do budynku użytkowego posadowionego na nieruchomości oraz pozostałych obiektów budowlanych i budowli nie były wykonywane żadne umowy najmu, dzierżawy, użyczenia. Nieruchomość była wykorzystywana w całości i wyłącznie do działalności statutowej jednostki Województwa, tj. Samodzielnego Publicznego Specjalistyczno Psychiatrycznego Zakładu Opieki Zdrowotnej. Ponadto na nieruchomości nie ponoszono żadnych wydatków na ulepszenie, które przekraczałyby 30% wartości początkowej tej nieruchomości.

Jednostka władała ww. nieruchomością na podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia, w związku z powyższym należałoby przyjąć, że oddanie do użytkowania nie nastąpiło w wykonaniu czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej (działka nr 312/6), szczegółowo opisanej w stanie faktycznym niniejszego wniosku, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, czy podlegać będzie zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Według stanowiska Wnioskodawcy, które sprecyzowano w uzupełnieniu wniosku, planowana sprzedaż (dostawa) nieruchomości oznaczonej jako działka nr 312/6 będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. - zwanej dalej "ustawą" lub "ustawą o VAT").

Przechodząc do analizy przepisów mających zastosowanie w sprawie Wnioskodawca wskazuje:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W przepisach ustawy o VAT określających dostawę towarów, czynności uznaje się za dostawę, jeżeli ich przedmiotem są towary. Zgodnie z ustawowymi przepisami, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Taką regulację zawiera art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zatem nieruchomość jest towarem, a odpłatna dostawa towarów podlega opodatkowaniu (art. 7 ust. 1 ustawy). Natomiast dostawa towarów to przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zaś z odpłatnością mamy do czynienia, gdy pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje bezpośredni związek, świadczenie to stanowi bowiem czynność podlegającą regulacjom ustawy o VAT. Przy czym wynagrodzenie nie musi być w formie pieniężnej, może przybrać inną formę (np. dostawy towarów, papierów wartościowych). Istotne jest aby wynagrodzenie było możliwe do określenia w wartościach pieniężnych (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 grudnia 2015 r., sygn. ITPP3/4512-716/15/JK).

Jednak, przy spełnieniu określonych warunków, czynność przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel może być z opodatkowania zwolniona. Zasadą jest opodatkowanie podatkiem od towarów i usług dostaw towarów jak i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju, niemniej jednak ustawodawca przewidział pewne wyjątki. Znajdują się one zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej. Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje zwolnienie z opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a. Jednocześnie w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy o VAT), co oznacza, że w sytuacji, gdy sprzedaż budynku lub jego części podlega zwolnieniu z opodatkowania, również sprzedaż gruntu, na którym posadowiony jest przedmiotowy budynek, zostaje zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W ocenie Wnioskodawcy, każda transakcja zbycia prawa własności nieruchomości połączona z odpłatnością oraz jej fizycznym wydaniem, jest na gruncie ustawy o podatku VAT dostawą towarów, do której mogą mieć zastosowanie zwolnienia z opodatkowania uregulowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe, do planowanej przez Wnioskodawcę dostawy należy rozważyć możliwość zastosowania zwolnień z art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - dostawa budynków, budowli i ich części jest zwolniona z VAT, za wyjątkiem sytuacji gdy:

* dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

* pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jednocześnie, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

* wybudowaniu lub

* ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem pierwsze zasiedlenie to - najogólniej rzecz ujmując - pierwsza czynność opodatkowana odnosząca się do danego budynku po jego wybudowaniu bądź ulepszeniu.

Natomiast w sytuacji gdy dostawa budynku, nie może być objęta zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, podatnik może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zgodnie z którym zwolnieniu z opodatkowania VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, pod warunkiem że:

* w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o VAT, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszanym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Szczególne wątpliwości Wnioskodawcy budzi zastosowanie w niniejszym przypadku definicji z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. w której czytamy, że przez pierwsze zasiedlenie "rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Wątpliwości pojawiły się w związku z nowym nurtem orzeczniczym krajowych sądów administracyjnych, powstałym w oparciu o wykładnię prounijną, zgodnie z którym "pierwsze zasiedlenie" powinno być rozumiane szeroko, jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przez "pierwsze zasiedlenie" należy rozumieć użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

Jest to zasadnicza zmiana w stosunku do dotychczasowej praktyki interpretacyjnej w szczególności organów podatkowych, w której interpretacja tego pojęcia opierała się na literalnym brzmieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, który "pierwsze zasiedlenie" utożsamia z oddaniem do użytkowania tych obiektów pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi w wykonaniu czynności opodatkowanych.

Naczelny Sąd Administracyjny natomiast w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. (sygn. akt I FSK 382/14) stwierdza, że warunek "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu" prowadzi do sztucznego zróżnicowania sytuacji podatnika. NSA powołując się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, gdzie "TS nie miał wątpliwości, że mamy do czynienia z pierwszym zasiedleniem w sytuacji, gdy mówimy o podmiocie, który wybudował budynek na własnym gruncie i wykorzystywał go dla celów własnej działalności (por. wyrok TS Gemeentes - Hertogenbosch, C-92, EU:C:2014:2188)." (...)"Jak zauważył rzecznik generalny F.G. Jacobs w swojej opinii w sprawie Blasi, EU:C:1997:432, pkt 15 i 16 dostawa nowego budynku wskazuje na koniec procesu produkcji. Natomiast późniejsze opodatkowanie VAT każdej dostawy takiej nieruchomości nie byłoby usprawiedliwione. Używana już nieruchomość nie jest rezultatem procesu produkcyjnego. Po początkowym uzbrojeniu terenu i wzniesieniu budynku korzystanie z nieruchomości z reguły następuje w sposób pasywny i nie powstaje tu żadna wartość dodana. Z tego powodu jedynie pierwotne nabycie uzbrojonej nieruchomości budowlanej oraz budynku przed pierwszym oddaniem go do użytku jest opodatkowane VAT, natomiast dalsze przeniesienie własności takiego budynku oraz jego wynajem nie są objęte tym podatkiem (por. też opinię rzecznika generalnego Vericy Trstenjak do sprawy RLRE Tellmer Property sro. EU:C:2008:697. pkt 50."

"Zadaniem sądu krajowego jest dokonanie interpretacji swego prawa wewnętrznego - w zakresie, w jakim jest to tylko możliwe - w świetle treści i celów dyrektywy 112, po to, by osiągnąć przewidziane w niej rezultaty, przychylając się do interpretacji przepisów krajowych najbardziej zgodnej z tymi celami, a przez to dochodząc do rozstrzygnięcia zgodnego z przepisami tej dyrektywy (zob. podobnie wyrok TS w sprawie C212/04 Adeneler i in., EU:C:2006:443, pkt 124), a także, jeśli jest to konieczne, powstrzymując się od stosowania wszelkich sprzecznych przepisów prawa krajowego (zob. podobnie wyrok TS w sprawie Mangold, C 144/04, EU:C:2005:709, pkt 77; Magoora. C-414/07, EU:C:2008:766, pkt 44. Oczywistym jest też, że spoczywający na sądzie krajowym obowiązek odniesienia się do treści dyrektywy przy dokonywaniu wykładni i stosowaniu odpowiednich przepisów prawa krajowego jest ograniczony przez ogólne zasady prawa, w szczególności zasadę pewności prawa i braku retroaktywności prawa, i nie może służyć jako podstawa dla dokonywania wykładni prawa krajowego contra legem (wyroki TS: w sprawie Adeneler i in., C-212/04, EU:C:2007:437, pkt 110; Impact, C-268/06, EU:C:2008:223, pkt 100; Mono Car Styling, C-12/08, EU: C:2009:466. pkt 61; Dominguez, C-282/10, EU:C:2012:33, pkt 25). Dodatkowo sąd krajowy zobowiązany jest odmówić zastosowania kwestionowanego przepisu, jeżeli uzna go za niezgodny z normą wyższego rzędu - normą unijną (wyrok TS w sprawie Unibet, C-432/05, EU: C:2007:163, pkt 50).

Mając na względzie powyższe wytyczne należy stwierdzić, że definicja "pierwszego zasiedlenia (zajęcia)" zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112, czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji "pierwszego zasiedlenia" wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu". Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu."

Ww. wyrok NSA z dnia 14 maja 2015 r. nie jest pierwszym wyrokiem, w którym Naczelny Sąd Administracyjny kwestionuje dotychczasowe podejście do interpretacji pojęcia "pierwsze zasiedlenie". Innym wyrokiem będzie np. orzeczenie NSA z dnia 30 października 2014 r. (sygn. akt I FSK 1545/13), w którym Sąd co prawda oparł swoje uzasadnienie w większości na wykładni językowej pojęcia "oddanie do użytkowania" niż na badaniu zgodności polskich przepisów z prawem unijnym, ale nie ma to wpływu na faktyczne podważenie dotychczasowego stanowiska przede wszystkim organów podatkowych w zakresie interpretacji pojęcia, którym posługuje się ustawo o VAT, tj. pojęcia "pierwszego zasiedlenia".

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku tym zauważył, że "Organ podatkowy wydający interpretację stoi (...) na stanowisku, z którym zgodził się Sąd pierwszej instancji, że fakt udostępniania miejsc parkingowych na podstawie abonamentu czy jednorazowego wydruku z kasy rejestrującej, nie jest równoznaczne z pojęciem oddania do użytkowania parkingu pierwszemu użytkownikowi. Fundacja mogła bowiem w każdym momencie tym parkingiem dysponować. Według organu oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu miałoby miejsce w sytuacji czynności obwarowanej określoną umową np. umową najmu lub dzierżawy" - wskazując wyraźnie, że nie zgadza się z takim stanowiskiem organu podatkowego oraz sądu pierwszej instancji. Podsumowując swoje wywody Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że "prezentowane zarówno przez organ czy też Sąd pierwszej instancji rozumienie pierwszego zasiedlenia, nie znajduje uzasadnienia w żadnej z rodzajów wykładni. Nie ma bowiem żadnych podstaw aby różnicować, pod względem skutków podatkowych w podatku VAT, sytuację podmiotu, który przez okres dłuższy niż dwa lata wynajmie parking w całości lub w części na podstawie umowy najmu sytuacji od podmiotu, który udostępnia taki parking na podstawie abonamentu czy jednorazowego wydruku z kasy rejestrującej, jeżeli w jednym i drugim przypadku następuje to w ramach czynności opodatkowanych. W jednym i drugim przypadku następuje bowiem wydanie nieruchomości w wykonywaniu czynności opodatkowanej. Zatem już sama analiza przepisów ustawy o VAT, pozwala uznać, że każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, jeżeli następuje w wykonywaniu czynności opodatkowanej, spełnia warunki pierwszego zasiedlenia, o którym mowa art. 2 pkt 14 ustawy o VAT".

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, odpowiednie rozumienie pojęcia "pierwsze zasiedlenie" w niniejszej sprawie wpływa na zastosowanie właściwego przepisu dotyczącego zwolnienia sprzedaży przedmiotowej nieruchomości z podatku od towarów i usług. Bowiem, jeśli zgodzić się z nowym prounijnym nurtem interpretacji pojęcia "pierwsze zasiedlenie", w stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, będzie miało zastosowanie zwolnienie przedmiotowe na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10, gdyż budynek posadowiony na działce został oddany do użytkowania już w 1945 r., zatem dostawa nie będzie dokonywana w ramach "pierwszego zasiedlenia". Natomiast, gdyby przyjąć stanowisko reprezentowane szeroko przez organy podatkowy, w sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie z przepisu art. 43 ust. pkt 10a ustawy o VAT, bowiem dostawa jest dokonywana w ramach "pierwszego zasiedlenia" (zbycie w ramach wykonania pierwszej czynności opodatkowanej), a ponadto w stosunku do nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący dostawy nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miałby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zajęcie stanowiska w niniejszej kwestii przez Organ nie wpłynie na sposób opodatkowania planowanej przez Wnioskodawcę transakcji, tj. zastosowanie zwolnienia przedmiotowego z art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a, bowiem zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym planowana dostawa będzie podlegała zwolnieniu przedmiotowemu z podatku od towarów i usług przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a. Jednak koniecznym jest dla określenia podstawy prawnej zwolnienia transakcji z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Województwo wskazało, że pomimo wszystkich opisanych wątpliwości uważa, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu, przy założeniu, że obiekty budowlane znajdujące się na nieruchomości stanowią budynki/budowle w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo budowlane, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.