ITPP3/4512-117/15/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2015 r. (data wpływu 18 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego w związku z uznaniem przez sąd powszechny pobierania opłat za tzw. "usługi marketingowe" za czyn nieuczciwej konkurencji oraz uwzględnienia w rozliczeniu otrzymanych faktur korygujących - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego w związku z uznaniem przez sąd powszechny pobierania opłat za tzw. "usługi marketingowe" za czyn nieuczciwej konkurencji oraz uwzględnienia w rozliczeniu otrzymanych faktur korygujących.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł z kontrahentem będącym właścicielem sieci handlowej umowę o współpracy. Na jej mocy dostarczał kontrahentowi swoje towary, które przechodziły na własność kontrahenta z chwilą ich wydania. Następnie kontrahent dokonywał ich sprzedaży w swoich sklepach. Umowa umożliwiła kontrahentowi pobieranie od Wnioskodawcy szeregu opłat dodatkowych: za usługi promocyjne, marketingowe, reklamowe i zarządzania budżetem marketingowym (dalej ogólnie określanych jako "usługi marketingowe"). Wnioskodawca pozbawiony był wpływu na treść umowy oraz możliwości negocjowania wysokości opłat, ponieważ umowa została mu przedstawiona do podpisania w formie gotowego szablonu. Kontrahent tłumaczył zasadność tych opłat swoim doświadczeniem oraz wiedzą w zakresie promowania i sprzedaży towarów. W związku z powyższym kontrahent wystawiał na rzecz Wnioskodawcy faktury. Wnioskodawca dokonywał pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony związany z tymi fakturami. Zapłata za faktury odbywała się poprzez potrącenie ich przez kontrahenta z należnościami za towary dostarczone przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wystąpił z powództwem o zasądzenie nienależnie pobranych opłat wywodząc swe roszczenie z art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Zgodnie z tym przepisem "Czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku, w szczególności przez pobieranie innych niż marża handlowa opłat za przyjęcie towaru do sprzedaży".

Sąd orzekający w sprawie uwzględnił powództwo i zasądził określoną kwotę tytułem wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści. Sąd uznał, że przedmiotowe usługi marketingowe były narzucone przymusowo, ponieważ ich odrzucenie skutkowałoby brakiem zawarcia umowy, a nadto pozbawiono Wnioskodawcę możliwości negocjowania ich wysokości. Dodatkowo w ocenie sądu opłaty ze te usługi skutkowały po stronie Wnioskodawcy zubożeniem polegającym na uzyskaniu wynagrodzenia niższego niż należne oraz brakiem korzyści, bowiem dotyczyły towarów będących własnością kontrahenta.

Po uprawomocnieniu się wspomnianego orzeczenia kontrahent wystawił Wnioskodawcy faktury korygujące "na minus" do wcześniej wystawionych faktur dokumentujących usługi marketingowe, za które pobieranie opłat uznano za czyn nieuczciwej konkurencji, w związku z czym przyznano Wnioskodawcy odszkodowanie. Wspomniane faktury korygujące odnoszą się do różnych lat, w tym część z nich dotyczy faktur dokumentujących usługi wykonane w 2009 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

* Czy kwota zasądzona przez sąd na rzecz Wnioskodawcy stanowi odszkodowanie będące poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

* Czy Wnioskodawca ma obowiązek uwzględnienia przy rozliczaniu VAT wspomnianych faktur korygujących "na minus" wystawionych przez kontrahenta w związku z wyrokiem sądowym zobowiązującym go do wypłaty odszkodowania za bezpodstawne wzbogacenie się na skutek pobierania opłat uznanych za czyn nieuczciwej konkurencji.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1).

Odszkodowanie za bezpodstawne wzbogacenie się wskutek pobierania opłat uznanych za czyn nieuczciwej konkurencji wypłacone mu przez kontrahenta znajduje się poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Katalog czynności objętych zakresem opodatkowania został zawarty w art. 5 ustawy VAT, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Organy podatkowe w wypracowanych przez nie interpretacjach prawa podatkowego przyjmują, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy) - interpretacja indywidualna nr IPPP1/443-29/14-2/AW.

Usługą na gruncie podatku od towarowi usług jest jednak tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron może być uznana za bezpośredniego beneficjenta czynności. Związek pomiędzy otrzymaną odpłatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie (interpretacja indywidualna nr IBPP1/443-1368/11/LSz). Zasądzona przez sąd kwota podlegająca zwrotowi na rzecz Wnioskodawcy stanowi zaś rekompensatę za poniesioną szkodę w postaci zubożenia na skutek otrzymania wynagrodzenia niższego, niż należne za dostarczane towary. Ponadto w trakcie łączącej stron umowy Wnioskodawca nie odniósł w związku z działaniami kontrahenta korzyści, bowiem usługi marketingowe, za które były pobierane opłaty dotyczyły towarów stanowiących własność kontrahenta. Zatem kontrahent przeniósł na Wnioskodawcę poniesienie ekonomicznego ciężaru za działania, które ukierunkowane były na własne towary i które mogły doprowadzić jedynie do zysku kontrahenta. Istotny jest również fakt, że Wnioskodawca nie miał realnej możliwości podważenia zasadności, bądź negocjowania wysokości tych opłat, które były mu narzucone jako warunek zawiązania umowy o współpracy poprzez przedstawionej mu w formie gotowego szablonu. Wobec powyższego nie można wysnuć innego wniosku niż ten, że kwota podlegająca zwrotowi stanowi odszkodowanie mające wyrównać powstałą szkodę, nie stanowi zaś opłaty za usługę świadczoną przez Wnioskodawcę.

Wspomniana kwota zasądzona wyrokiem sądowym pozostaje więc poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie dochodził bowiem przed sądem od kontrahenta zwrotu wartości faktur dokumentujących usługi marketingowe, lecz wartość odszkodowania z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia na skutek popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji wyliczonego na ich podstawie. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że otrzymane przez niego odszkodowanie na wskutek popełnionego przez jego kontrahenta czynu nieuczciwej konkurencji nie podlega opodatkowaniu VAT.

Ad 2).

Nie ma on obowiązku uwzględniania w ewidencji i deklaracji VAT faktur korygujących "na minus" wystawionych przez jego kontrahenta w związku z zasądzeniem przez sąd odszkodowania z tytułu nieuczciwej konkurencji, ponieważ:

Zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy VAT w przypadku, gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14 ustawy VAT, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał (...).

Powyższa regulacja ma jednak zastosowanie tylko w przypadku faktur, o których mowa w art. 29a ust. 13 i 14 ustawy VAT, a więc tylko do faktur, które są wystawiane w związku z okolicznościami powodującymi obniżenie podstawy opodatkowania u ich wystawcy. W analizowanym natomiast przypadku kontrahent Wnioskodawcy wystawił faktury korygujące "na minus" pomimo, że nie zaistniały okoliczności powodujące zmniejszenie podstawy opodatkowania. Nie doszło bowiem w analizowanym przypadku, ani do obniżenia ceny, ani zwrotu towarów, ani zwrotu zapłaty otrzymanej przed dokonaniem sprzedaży w przypadku, gdy do niej nie doszło.

Ponadto przepis art. 106j ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że faktura korygująca powinna zostać wystawiona w sytuacjach, gdy po wystawieniu faktury:

Żadna z powyższych okoliczności nie miała miejsca w analizowanym przypadku.

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec zaistniałego stanu faktycznego nie zachodzą przesłanki wskazane w treści powyższego przepisu do wystawienia faktury korygującej. Prawomocny wyrok sądu nie stwierdził pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Fakt jaki został ustalony przez sąd sprowadzał się do konstatacji, że kontrahent pobierając opłaty inne niż marża handlowa z tytułu dopuszczenia towarów do sprzedaży popełnił czyn nieuczciwej konkurencji. Konieczność wypłaty przez kontrahenta odszkodowania w związku z czynem nieuczciwej konkurencji nie stanowi natomiast podstawy do zmniejszenia podstawy opodatkowania i wystawienia faktury korygującej.

Przedmiotem pozwu Wnioskodawcy nie był zwrot wartości faktur dokumentujących usługi marketingowe, lecz wartość odszkodowania wyliczona na ich podstawie. W konsekwencji Wnioskodawca uznał, że miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystawionych wcześniej faktur dokumentujących wspomniane usługi podatnik nie ma obowiązku ujmowania faktur korygujących wystawionych bez podstawy prawnej. Wspomniane faktury korygujące należy uznać za nieprawidłowe i nie należy ich ujmować w rejestrach VAT. Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie również w interpretacjach organów podatkowych (interpretacja indywidualna nr IPPP1/443-314/14-2/AS). Warto również przytoczyć interpretację indywidualną nr IBPP1/433-1368/11/LSz, zgodnie z którą uzyskane w sądzie odszkodowanie od kontrahenta w związku z narzucaniem przez niego obowiązku uiszczania opłaty półkowej, nie zobowiązuje do dokonania korekty w podatku VAT za okresy przeszłe, gdyż podatnik nie był świadomy, że opłaty przez niego uiszczane stanowią czyn nieuczciwej konkurencji.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy wspomniane faktury korygujące zostały wystawione przez kontrahenta bez podstawy prawnej, a w związku z tym nie mają wpływu u Wnioskodawcy na wysokość podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. Pomimo wystawienia przez kontrahenta faktur korygujących Wnioskodawca nadal zachował prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ czynności udokumentowane fakturami zostały wykonane, a w postępowaniu sądowym uznano jedynie, że pobierane z tego tytułu opłaty stanowią czyn nieuczciwej konkurencji i w związku z tym Wnioskodawcy zasądzono odszkodowanie od jego kontrahenta.

Ponadto, jak nadmieniono w opisie stanu faktycznego, część faktur korygujących odnosi się do usług wykonanych oraz udokumentowanych fakturami w 2009 r. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie wskazują terminów wystawienia faktur korygujących, po których upływie ich wystawienie staje się bezskuteczne. Jednakże zgodnie z art. 112 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy są obowiązani (z pewnymi wyjątkami nieistotnymi w kontekście przedmiotowego wniosku) przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym, rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Z kolei zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, co do zasady zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Faktury dokumentujące usługi marketingowe były podstawą dokonania przez Wnioskodawcę obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z nich wynikający. Zatem znalazły odzwierciedlenie w deklaracji VAT oraz związane były z zobowiązaniem podatkowym, które wówczas powstało. Nieograniczone w czasie prawo do wystawienia faktury korygującej zezwalałoby w istocie na modyfikację zobowiązania podatkowego, które już nie istnieje wskutek przedawnienia (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 3312/10).

Zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje - zdaniem Wnioskodawcy - również odzwierciedlenie w interpretacjach prawa podatkowego. I tak, za przykładem interpretacji nr IPPP1/443-697/13-4/AP należy stwierdzić, że możliwość wystawienia faktur korygujących istnieje tylko za tylko za okres, w którym nie doszło jeszcze do przedawnienia zobowiązania podatkowego, o którym mowa w ar.t 70 § 1 Ordynacji podatkowej - a więc za okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Tak więc - zdaniem Wnioskodawcy - kontrahent nie ma prawa do wystawienia faktur korygujących po przedawnieniu zobowiązania podatkowego.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stwierdził, że nie ma podstaw by kontrahent w związku z przegranym postępowaniem o zwrot bezpodstawnie uzyskanych korzyści z powodu naruszenia ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji mógł skorzystać z dobrodziejstwa podatkowego polegającego na zmniejszeniu podatku należnego i tym samym zmniejszenie straty wywołanej przegranym sporem poprzez odliczenie z podatków dotychczas zapłaconych odpowiedniej części finansowych konsekwencji przegranego sporu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do kategorii usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania - podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. serii L nr 347 str. 1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Według art. 86 ust. 19a ustawy, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

W świetle art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W świetle art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy. Na jej podstawie dostarczał kontrahentowi swoje towary, które przechodziły na własność kontrahenta z chwilą ich wydania. Następnie kontrahent dokonywał ich sprzedaży w swoich sklepach. Umowa umożliwiła kontrahentowi pobieranie od Wnioskodawcy szeregu opłat dodatkowych: za usługi promocyjne, marketingowe, reklamowe i zarządzania budżetem marketingowym (ogólnie określane jako "usługi marketingowe"). W związku z powyższym kontrahent wystawiał na rzecz Wnioskodawcy faktury. Wnioskodawca wystąpił z powództwem o zasądzenie nienależnie pobranych opłat wywodząc swe roszczenie z art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Sąd orzekający w sprawie uwzględnił powództwo i zasądził określoną kwotę tytułem wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści. Po uprawomocnieniu się tego orzeczenia kontrahent wystawił Wnioskodawcy faktury korygujące "na minus" do wcześniej wystawionych faktur dokumentujących usługi marketingowe. Część z nich dotyczy faktur dokumentujących usługi wykonane w 2009 r.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług potwierdzić należy pogląd Wnioskodawcy, że:

* odszkodowanie za bezpodstawne wzbogacenie się wskutek pobierania opłat uznanych za czyn nieuczciwej konkurencji wypłacone jemu przez kontrahenta pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie dochodził bowiem przed sądem od kontrahenta zwrotu wartości faktur dokumentujących usługi marketingowe, lecz wartość odszkodowania z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia na skutek popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji wyliczonego na ich podstawie;

* nie zachodzą przesłanki do wystawienia faktur korygujących wskazane w treści art. 106j ust. 1 ustawy. Prawomocny wyrok sądu nie stwierdził pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Fakt jaki został ustalony przez sąd sprowadzał się do konstatacji, że kontrahent pobierając opłaty inne niż marża handlowa z tytułu dopuszczenia towarów do sprzedaży popełnił czyn nieuczciwej konkurencji. Konieczność wypłaty przez kontrahenta odszkodowania w związku z czynem nieuczciwej konkurencji nie stanowi natomiast podstawy do zmniejszenia podstawy opodatkowania i wystawienia faktury korygującej. Wobec tego Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględniania ich w ewidencji i deklaracji VAT. W tym kontekście bezprzedmiotowe stało rozstrzyganie w przedmiocie "przedawnienia" prawa/obowiązku wystawienia faktur korygujących.

Końcowo zaznacza się, że:

* ww. rozstrzygnięcie zostało sformułowane przy założeniu, iż faktury pierwotne, które otrzymał Wnioskodawca, dokumentowały czynności podlegające opodatkowaniu wykonane na jego rzecz;

* niniejsza interpretacja została wydana na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych;

* zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca, a zatem niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla jego kontrahenta, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem (wnioskami) o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.