ITPP3/443-75/12/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2012 r. (data wpływu 24 lutego 2012 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych w procesach mineralogicznych - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2012 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych w procesach mineralogicznych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest producentem betonu komórkowego na bazie piasku, cementu, skał wapiennych lub popiołu. W procesie technologicznym produkcji betonu komórkowego zużywany jest węgiel. Spalany węgiel służy do uzyskania nasyconej pary technologicznej, używanej do obróbki hydrotermicznej (autoklawizacji), będącej jednym z zasadniczych etapów produkcji betonu komórkowego. Proces ten odbywa się pod ciśnieniem 12 atmosfer i w temperaturze 180-190 stopni w środowisku nasyconej pary wodnej (powstałej ze spalenia miału węglowego) w zbiornikach ciśnieniowych - autoklawach. W wyniku autoklawizacji zachodzą właściwe reakcje chemiczne pomiędzy rozpuszczoną krzemionką a jonami wapnia, które prowadzą do powstania określonej struktury fazowej betonu komórkowego. W całym tym procesie konieczna jest obecność nasyconej pary wodnej, powstałej ze spalania węgla. Pod jej wpływem zachodzi całkowita metamorfoza struktury wewnętrznej betonu komórkowego, następuje uzyskanie produktu finalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka powinna płacić akcyzę od węgla oznaczonego kodem CN 2701 zużywanego w celu uzyskania pary w procesie mineralogicznym polegającym na produkcji betonu komórkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Spółki, węgiel nabywany i zużywany w celu uzyskania pary wodnej jest zwolniony z podatku akcyzowego.

Wnioskodawca wskazuje, iż produkcja wyrobów betonowych (betonu komórkowego) jest "procesem mineralogicznym" sklasyfikowanym w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej. W związku z powyższym, w ocenie Spółki, Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Ponadto Spółka wskazuje, że nabywa i zużywa węgiel nie w celach opałowych, ale w procesie mineralogicznym produkcji betonu komórkowego, w celu uzyskania pary niezbędnej do powstania określonej fazy betonu komórkowego. Odnośnie interpretacji pojęcia "cel opałowy" obowiązujące przepisy go nie precyzują. W konsekwencji należy odnieść się w tym zakresie do potocznego znaczenia tego pojęcia. Zgodnie z definicjami zawartymi w słowniku języka polskiego PWN pojęcie "opał" oznacza to, czym się ogrzewa pomieszczenie. Biorąc zatem pod uwagę powyższą definicję uznać należy, iż "cel opałowy" spełniony zostanie w każdym takim przypadku, gdy zużywany węgiel służyć będzie otrzymywaniu energii cieplnej służącej do ogrzewania, opalania itp. Nie jest zatem celem opałowym zużycie węgla w celu uzyskania pary niezbędnej w procesie technologicznym dla uzyskania określonych parametrów produkowanego betonu komórkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. Zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

* węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgła - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,

* węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,

* koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a) ustawy, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

W myśl ustępu 2 cytowanego artykułu, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

Zgodnie z treścią art. 9a ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

Ponadto, zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

Stosownie do przepisów art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem zwolnienia określonego w art. 31a ust. 2 ustawy jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

W niniejszej sprawie kluczowym zagadnieniem jest dokonanie właściwej klasyfikacji opisanej przez Spółkę działalności gospodarczej. Wskazać przy tym należy, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach dyspozycji art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym tutejszy organ nie jest uprawniony do oceny stanowiska w zakresie poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego unormowania wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) obejmującego również wskazaną klasyfikację.

Za prawidłową klasyfikację prowadzonej działalności gospodarczej odpowiedzialny jest bowiem Wnioskodawca. Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Zatem, zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoją działalność gospodarczą wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania prowadzonej działalności. W przypadku, gdy Wnioskodawca posiada wątpliwości dotyczące prawidłowości klasyfikacji może zwrócić się z wnioskiem o wydanie informacji dotyczącej obowiązujących standardów klasyfikacyjnych. Jednostką uprawnioną do wydawania informacji klasyfikacyjnej jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Wskazać należy, iż zwolnienia związane z przeznaczeniem wyrobów węglowych wymienione w art. 31a ust. 2 ustawy, obejmują wszystkie obligatoryjne i fakultatywne zwolnienia przewidziane w dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Zwolnieniu zatem, ze względu na przeznaczenie wyrobów węglowych podlega jego zużycie do: produkcji energii elektrycznej, produkcji wyrobów energetycznych, do przewozu towarów i pasażerów koleją, do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej, w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie, w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej, przez zakłady energochłonne do ogrzewania.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka w toku produkcji betonu komórkowego zużywa węgiel klasyfikowany do pozycji CN 2701 do wytworzenia pary technologicznej. Wnioskodawca wskazuje, że prowadzoną przez Spółkę produkcję betonu komórkowego zalicza się do procesów mineralogicznych sklasyfikowanych w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych". W ocenie Spółki, Zainteresowany jest zwolniony z podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy, zużywając wyroby węglowe w procesach mineralogicznych.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku, powołane regulacje z zakresu podatku akcyzowego stwierdzić należy, że przedmiotowy wyrób węglowy, tj. zużywany węgiel, będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy, o ile dokonana przez Spółkę klasyfikacja prowadzonej działalności gospodarczej w nomenklaturze NACE do kodu DI 26 - produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych - jest prawidłowa. W tej bowiem sytuacji wyrób ten będzie zużywany zgodnie z celem (przeznaczeniem) określonym w tym przepisie, tj. w procesach mineralogicznych. Warunkiem wskazanego zwolnienia będzie jednakże prowadzenie przez Spółkę, jako podmiot zużywający wyroby zwolnione, ewidencji wyrobów węglowych - o której mowa w art. 31a ust. 4-7 ustawy.

Jeżeli jednak Spółka użyje dostarczone wyroby węglowe do innych celów niż zgodne z przeznaczeniem, dokona w ten sposób czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy. Przy czym za takie użycie uważa się także naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych. W związku z powyższym, użycie wyrobów węglowych do celu uprawniającego do zwolnienia ze względu na przeznaczenie z równoczesnym niedopełnieniem przez Spółkę obowiązku prowadzenia wymaganej ewidencji, będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego.

Reasumując, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w opisanej we wniosku sytuacji zużycie przez Spółkę węgla do produkcji betonu komórkowego w procesach mineralogicznych podlega zwolnieniu od akcyzy. Warunkiem zwolnienia od akcyzy będzie prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zwolnionych z podatku akcyzowego (art. 31a ust. 4-7 ustawy).

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.