ITPP3/443-68/14/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2014 r. (data wpływu 12 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad dokumentowania sprzedaży - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad dokumentowania sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług jako ratownik medyczny dla szpitali oraz stacji pogotowania ratunkowego. Za wykonane usługi wystawia rachunki, ponieważ korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie "art. 43 ust. 1 pkt 19c" ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze zmianą ustawy o VAT oraz Ordynacji podatkowej Wnioskodawca nadal może wystawiać rachunki, a nie faktury.

Wnioskodawca uważa, że nadal może wystawiać dokument sprzedaży o nazwie "rachunek" a nie "faktura", pod warunkiem, że będzie on zawierał dane wymagane w ustawie oraz rozporządzeniu. Zgodnie z ustawą o VAT (art. 106e) oraz "RMF" z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur, fakturą jest każdy dokument, który zawiera dane wyszczególnione w ustawie w art. 106e ust. 1 oraz w przypadku dostawy towarów lub usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 "RMF" z dnia 3 grudnia 2013 r. w paragrafie 3 pkt 1.

Według Wnioskodawcy, ani w ustawie, ani w rozporządzeniu, nie ma wzmianki, że dokument pełniący rolę faktury musi zawierać nazwę "faktura".

Wątpliwości Wnioskodawcy wynikają z tego, że "świadczeniodawcy" żądają od Niego wystawiania faktury a nie rachunku twierdząc, że nie jest on "fakturą".

W przekonaniu Wnioskodawcy, obowiązek wystawiania faktur spoczywa na podatnikach zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni, także tych, którzy wybrali zwolnienie z "art. 43 pkt 1". Wnioskodawca nie zarejestrował się jako podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Świadczenie usług mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, który stanowi, że sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestia wystawiania faktur przedstawia się następująco:

W myśl art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Stosownie do treści art. 106a ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

* jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zaznacza się, że przepisy art. 117 pkt 1 i art. 118 ustawy, do których odwołuje się ww. przepis, dotyczą rolnika ryczałtowego.

W przepisie art. 106e ustawy zawarto katalog informacji jakie winna zawierać faktura.

Na podstawie art. 106o ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e, oraz zakres tych danych (...).

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485) zawiera w § 3 pkt 1 postanowienia w przedmiocie danych jakie winna zawierać faktura m.in. w przypadku świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

W oparciu o przepis art. 87 § 4 tej ustawy, podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W złożonym wniosku poinformowano, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług jako ratownik medyczny dla szpitali oraz stacji pogotowania ratunkowego. Za wykonane usługi wystawia rachunki, ponieważ korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie "art. 43 ust. 1 pkt 19 c" ustawy o VAT.

W związku z żądaniem "świadczeniodawców" wystawienia przez Wnioskodawcę faktur powziął On wątpliwość co do prawidłowości swojego postępowania, polegającego na wystawianiu rachunków dokumentujących świadczone usługi.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa zauważyć należy, że w zakresie opisanych we wniosku usług ratownika medycznego, świadczonych przez Wnioskodawcę, nie było obowiązku wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż, jeżeli nie wystąpiły przesłanki wynikające z treści art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W takim przypadku Wnioskodawca mógł wystawić rachunek w rozumieniu art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, uwzględniając jednocześnie wskazania wynikające z art. 87 § 4 tej ustawy. Zaznaczyć zatem należy, że w takiej sytuacji, gdy żądanie wystawienia faktury było złożone przez nabywcę usług świadczonych przez Wnioskodawcę po upływie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wykonano usługę, nie było obowiązku dokumentowania sprzedaży fakturą.

W konsekwencji, na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że nadal może wystawiać dokument o nazwie "rachunek" skoro - jak wskazano we wniosku - wystawienia faktury żądają nabywcy usług, co odpowiada dyspozycji art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, chyba że "rachunek" spełnia wymogi określone w ustawie oraz rozporządzeniach i jako taki może być uznany za fakturę. W aspekcie zmiany ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującej od dnia 1 stycznia 2014 r. w kwestii zasad dotyczących fakturowania w przedstawionym stanie faktycznym nie wynika, aby upłynął 3 miesięczny termin przewidziany dla skuteczności żądania przez nabywców usług wystawienia faktury przez Wnioskodawcę (wniosek złożono w dniu 12 lutego 2014 r. i nawiązuje on do stanu faktycznego na tle nowelizacji przepisów o VAT od dnia 1 stycznia 2014 r.).

Wskazany powyżej pogląd Wnioskodawcy uznać można za słuszny jedynie w aspekcie sytuacji, w której kontrahenci nie żądają wystawienia faktur.

Błędne są również poglądy Wnioskodawcy, że obowiązek wystawienia faktury dotyczy wyłącznie podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni, także tych, którzy wybrali zwolnienie z "art. 43 pkt 1" - przepisy obowiązujące w tym zakresie od dnia 1 stycznia 2014 r. nie uzależniają obowiązku wystawienia faktury od uprzedniego zarejestrowania podatnika jako podatnik VAT czynny działający w takim charakterze.

Zasługuje na aprobatę pogląd Wnioskodawcy, w którym odwołuje się On do przepisów ustawy i rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur i stwierdza, że z przepisów tych nie wynika, że faktura musi zawierać nazwę "faktura". Zaznacza się w tym kontekście jednakże, że stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. fakturą jest każdy dokument zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie (art. 2 pkt 31 ustawy o podatku od towarów i usług), nie zaś dokument zawierający nazwę "faktura".

Reasumując, Wnioskodawca winien wystawić faktury VAT na rzecz nabywców usług żądających wystawienia faktury przed upływem 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wykonano usługę, bądź otrzymano całość lub część zapłaty. W przedmiotowej sprawie, gdy żądają tego nabywcy, Wnioskodawca nie może wystawiać rachunków w rozumieniu przepisu art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - przepisy art. 106b ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 3 pkt 2 są przepisami szczególnymi względem postanowień Ordynacji podatkowej. Okoliczności tej nie zmienia argumentacja Wnioskodawcy, odwołująca się do przepisów w zakresie VAT, z których nie wynika, że faktura musi zawierać nazwę "faktura", zwłaszcza w kontekście art. 2 pkt 31 ustawy o podatku od towarów i usług.

W sytuacji, gdy w przedstawionym stanie faktycznym nabywcy usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie żądali udokumentowania sprzedaży fakturą, Wnioskodawca mógł nadal wystawiać rachunki.

Mając na względzie powyższe, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Końcowo wskazuje się, że przedmiotem oceny nie była prawidłowość korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia od podatku z tytułu świadczonych usług ratownika medycznego, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, określającego wolę otrzymania w tym zakresie interpretacji. W związku z tym interpretacji udzielono w aspekcie stanu faktycznego, w którym Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.