ITPP3/443-57/12/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2012 r. (data wpływu 13 lutego 2012 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy węgla przeznaczonego do ogrzewania świetlic wiejskich - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lutego 2012 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy węgla przeznaczonego do ogrzewania świetlic wiejskich.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Centrum zakupiło węgiel w celu ogrzania świetlic wiejskich. Sprzedawca węgla naliczył podatek akcyzowy stwierdzając, iż Wnioskodawca nie jest zwolniony od akcyzy. Zainteresowany jest samorządową jednostką kultury posiadającą osobowość prawną, której organizatorem jest Gmina, wpisaną do rejestru instytucji kultury. Wnioskodawca zgodnie ze swoim statutem prowadzi działalność w świetlicach wiejskich i działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca - podmiot wpisany do rejestru instytucji kultury - jako samorządowa jednostka kultury posiadająca osobowość prawną, której organizatorem jest Gmina jest zwolniona z akcyzy z tytułu zakupu węgla przeznaczonego do celów opałowych.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Zainteresowanego, Centrum jako samorządowa jednostka kultury, której organizatorem jest Gmina jest zwolniona z akcyzy z tytułu zakupu węgla przeznaczonego do celów opałowych na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. Zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

* węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgła - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,

* węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,

* koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a) ustawy, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

W myśl ustępu 2 cytowanego artykułu, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

Ponadto, zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

Z treści wniosku wynika, iż Zainteresowany nabywa węgiel przeznaczony do celów opałowych do ogrzania świetlic wielskich. Wnioskodawca wskazuje, iż w ramach zadań statutowych prowadzi działalność w świetlicach wiejskich i działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.). W ocenie Wnioskodawcy, Centrum jest zwolnione z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Wskazać należy, iż zwolnienia związane z przeznaczeniem wyrobów węglowych wymienione w art. 31a ust. 2 ustawy, obejmują wszystkie obligatoryjne i fakultatywne zwolnienia przewidziane w dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Zwolnieniu zatem, ze względu na przeznaczenie wyrobów węglowych podlega jego zużycie do: produkcji energii elektrycznej, produkcji wyrobów energetycznych, do przewozu towarów i pasażerów koleją, do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej, w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie, w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej, przez zakłady energochłonne do ogrzewania.

Ponadto, w myśl art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, zwolnieniu podlega również zużycie wyrobów węglowych przez określonych odbiorców: gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, szkoły, przedszkola i inne podmioty systemu oświaty, żłobki i kluby dziecięce, szpitale, przychodnie i inne podmioty lecznicze, jednostki organizacyjne pomocy społecznej, organizacje pożytku publicznego. Zwolnienia powyższe funkcjonują na etapie użycia wyrobów węglowych do celów zwolnionych. Do podmiotu, który dokonuje takiego użycia, wyroby węglowe będą trafiały jako wyroby zwolnione od akcyzy na podstawie któregoś ze zwolnień wynikających z konstrukcji podatku.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku, powołane regulacje z zakresu podatku akcyzowego stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie jest odbiorcą wyrobów węglowych (węgla) wymienionym w treści wskazanego przepisu, zatem zużywany przez Centrum węgiel, nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy. W opisanej we wniosku sytuacji Wnioskodawca powinien nabywać węgiel opodatkowany akcyzą na zasadach ogólnych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Wskazać przy tym należy, iż powyższe nie zamyka Wnioskodawcy możliwości korzystania z zwolnienia od akcyzy z tytułu zużywania wyrobów węglowych na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy. Warunkiem korzystania ze zwolnienia na podstawie wskazanego przepisu będzie jednakże wypełnienie określonych w ustawie warunków zwolnienia, np. przewidzianych dla zakładów energochłonnych zużywających wyroby węglowe do celów opałowych, o których mowa w art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy.

W myśl ust. 10 wskazanego artykułu, przez zakłady energochłonne rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem, o ile Wnioskodawca spełni wszystkie warunki z art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy, może korzystać ze zwolnienia tytułu zużywania wskazanych we wniosku wyrobów węglowych do celów opałowych jako zakład energochłonny.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.