ITPP3/443-536/14/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.), uzupełnionym w dniu 17 października 2014 r. (data wpływu 21 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca świadczenia usług wykonywanych na rzecz kontrahenta z Norwegii i udokumentowania ich fakturą bez wykazanego podatku - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 21 października 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca świadczenia usług wykonywanych na rzecz kontrahenta z Norwegii i udokumentowania ich fakturą bez wykazanego podatku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy na rzecz norweskiego podmiotu - zleceniodawcy usługi, polegające na wykonywaniu prac stolarskich na barkach. Nie uczestniczy w procesie budowy barki. Ma podpisaną umowę z norweskim przedsiębiorcą. Barki, na których Wnioskodawca świadczy usługi, są następnie transportowane do Norwegii. Wnioskodawca świadczy usługi, polegające na wykonywaniu prac stolarskich na barkach w Polsce. Podmiot norweski - zleceniodawca opłaca VAT w Norwegii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy niniejsza usługa wykonywana na rzecz eksportera z siedzibą w Norwegii nie podlega opodatkowaniu w Polsce i czy powinna być udokumentowana wystawioną fakturą VAT NP.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Powyższe wskazuje jednoznacznie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale wyłącznie w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju. Poprzez pojęcie terytorium kraju rozumieć należy terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 2 pkt 1 ustawy o VAT).

Stosownie do treści przepisu art. 8 ust. 1 przywołanej ustawy, poprzez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Dla określenia, czy usługi świadczone przez podatnika podlegają opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce ich świadczenia. Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatników wyrażona została w art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do treści przywołanego przepisu, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem przypadków określonych w ustawie. Natomiast w myśl art. 28c ust. 1 ustawy VAT miejsce świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem przypadków określonych w ustawie.

W świetle powyższego, dla określenia miejsca świadczenia usług istotne znaczenie ma status podmiotu, na rzecz którego świadczone są usługi. Definicję podatnika na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług określa art. 28a ustawy VAT. W myśl wskazanego powyżej przepisu, na potrzeby określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

Powyższe znajduje odzwierciedlenie także w przepisach unijnych. Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, definiując podatnika VAT (art. 9) stanowi, że jest nim każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultat takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W ocenie Wnioskodawcy, w niniejszym stanie faktycznym norweskie przedsiębiorstwo - zleceniodawca niewątpliwie prowadzi działalność gospodarczą. W związku z powyższym, w celu ustalenia miejsca świadczenia usługi należy przyjąć, że podmiot norweski jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy VAT. Tym samym, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, należy uznać, że w analizowanej sytuacji miejscem świadczenia przedmiotowych usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. Norwegia. W konsekwencji stwierdzić należy, że dokonywana transakcja będzie czynnością nieopodatkowaną, co umożliwia Wnioskodawcy wystawienie faktury VAT NP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 powołanej ustawy.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zwarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług", działu V.

Jak wynika z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Powyższy przepis wprowadza drugą, po art. 15 ustawy, definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w przepisie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Zasady fakturowania obowiązujące na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2014 r. regulują przepisy Działu XI "Dokumentacja" Rozdział 1 "Faktury".

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W złożonym wniosku poinformowano, że Wnioskodawca świadczy na rzecz norweskiego podmiotu - zleceniodawcy usługi, polegające na wykonywaniu prac stolarskich na barkach. Wnioskodawca nie uczestniczy w procesie budowy barki. Wnioskodawca ma podpisaną umowę z norweskim przedsiębiorcą. Barki, na których Wnioskodawca świadczy usługi, są następnie transportowane do Norwegii. Przedmiotowe usługi wykonywane są w Polsce. Podmiot norweski - zleceniodawca opłaca VAT w Norwegii.

W świetle powyższego zauważyć należy, że z całokształtu przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika, aby wobec przedmiotowych usług znajdowały zastosowanie wyjątki od zasady wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy, określone w przepisach art. 28b ust. 2-4, oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym należy stwierdzić, że skoro w okolicznościach przedmiotowej sprawy Wnioskodawca, działając jako podmiot świadczący usługi, polegające na wykonywaniu prac stolarskich na barkach w Polsce realizuje je - jak wskazano - na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą z siedzibą w Norwegii, to w konsekwencji, w oparciu o normę art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta podlega opodatkowaniu w kraju siedziby tego usługobiorcy (tu: w Norwegii). W konsekwencji Wnioskodawca obowiązany jest do wystawienia faktury w trybie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, niewykazując jednak na niej należnego podatku.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do poglądu, że na tle przedstawionego stanu faktycznego wskazane we wniosku usługi pozostają poza zakresem opodatkowania polskim VAT i nie jest On zobowiązany do wykazania na fakturze VAT tego podatku - Wnioskodawca wskazuje na fakturę VAT NP.

Jednocześnie, zauważa się, że dokonanej oceny prawnej stanowiska na tle przedstawionego stanu faktycznego nie zmienia powołane przez Wnioskodawcę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w aspekcie wskazanego przez Wnioskodawcę publikatora tej ustawy, tekst jedn.: "Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.".

Końcowo informuje się, że interpretacji udzielono na podstawie stanu faktycznego, z którego wynika, że przedmiotem czynności świadczonych przez Wnioskodawcę są usługi stolarskie wykonywane na terytorium RP.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.