ITPP3/443-373/14/AT - Prawo gminy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego, kamery termowizyjnej oraz ciężkiego zestawu ratownictwa technicznego, dla ochotniczej straży pożarnej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 4 września 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP3/443-373/14/AT Prawo gminy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego, kamery termowizyjnej oraz ciężkiego zestawu ratownictwa technicznego, dla ochotniczej straży pożarnej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku w związku z realizacją projektu związanego z zakupem średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego dla OSP, kamery termowizyjnej oraz ciężkiego zestawu ratownictwa technicznego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku w związku z realizacją projektu związanego z zakupem średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego dla OSP, kamery termowizyjnej oraz ciężkiego zestawu ratownictwa technicznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina... realizuje projekt, polegający na zakupie średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego dla OSP w..., kamery termowizyjnej oraz ciężkiego zestawu ratownictwa technicznego.

Zakup nowego pojazdu w znacznym stopniu poprawia bezpieczeństwo ekologiczne na terenie Gminy, jak również sąsiednich gmin. Posiada on większy zbiornik wody i środków gaśniczych, ma na swoim wyposażeniu więcej sprzętu, posiada lepsze parametry techniczne podwozia, lepiej porusza się w terenie, posiada lepsza autopompę. Rzeczą bardzo istotną jest również to, że zapewnia strażakom dużo wyższe standardy bezpieczeństwa podczas zdarzeń. Kamera termowizyjna może zapobiec pożarom poprzez badanie kominów. Ciężki sprzęt do ratownictwa technicznego - w skład zestawu wchodzi:

* pompa hydrauliczna;

* przewody hydrauliczne... m;

* nożyce hydrauliczne o sile ciecia minimum... ton;

* rozpieracz ramieniowy;

* rozpieracz kolumnowy jednotłokowy z możliwością ciągnięcia.

Wszystkie przyjęte rozwiązania technologiczne spełniają wymogi wynikające zarówno z europejskich i polskich norm oraz przepisów ochrony środowiska. Zakupiony samochód i sprzęt będzie posiadać świadectwo, zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem MSWiA z dnia 20 czerwca 2007 r. Zastosowane rozwiązania i technologie w zakupionym samochodzie oraz sprzęcie pozwalają na prowadzenie akcji ratowniczych w trudnych warunkach terenowych, jak i pogodowych. Pozwala również na skuteczne usuwanie katastrof ekologicznych takich jak: zanieczyszczenia substancjami ropopochodnymi, jak i innymi substancjami niebezpiecznymi. Łączna liczba specjalistycznego sprzętu do prowadzenia akcji ratowniczych i usuwania skutków katastrof -... szt. Inwestorem jest Gmina. Koszty utrzymania i eksploatacji zakupionych sprzętów i wozu będą pokrywane z budżetu Gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina z tytułu realizacji projektu, dotyczącego zakupu średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego dla OSP w..., kamery termowizyjnej oraz ciężkiego zestawu ratownictwa technicznego, ma możliwość odzyskania VAT.

Wnioskodawca uważa, że zadanie inwestycyjne dotyczące projektu obejmującego zakup średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego dla OSP w..., kamery termowizyjnej oraz ciężkiego zestawu ratownictwa technicznego jest zadaniem publicznym realizowanym przez Gminę. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 14 tej ustawy, zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne gminy obejmują porządek publiczny i bezpieczeństwo obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina... nie jest podatnikiem VAT w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których została powołana. W związku z powyższym Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Wnioskodawca wyraża pogląd, że VAT naliczony w fakturach, a dotyczący wymienionego zadania, winien być uznany jako koszt. Realizacja tego projektu nie będzie związana z wykonywaniem czynności opodatkowanym podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. nadanym treścią art. 1 pkt 40 lit. d ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 35), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. poz. 1656), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że przy założeniu, że dokonane zakupy nie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych (na co wskazuje treść wniosku), w świetle powołanego art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawcy nie przysługuje także prawo do otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż środki otrzymane na jego realizację nie są środkami wskazanymi w powołanym rozporządzeniu.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania, bądź braku przesłanek do zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl