ITPP3/443-361/14/MD - Prawo gminy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji turystycznej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia (odzyskania) podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "..." - jest prawidłowe.

W dniu 10 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina.... (dalej jako "Gmina") zrealizowała i rozliczyła projekt pn. "...", który uzyskał współfinansowanie z Unii Europejskiej z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi Priorytetowej 2 Turystyka, Działania 2.1 Wzrost potencjału turystycznego, Poddziałania 2.1.4 Publiczna infrastruktura turystyczna i okołoturystyczna Regionalnego Programu Operacyjnego... na lata 2007-2013. Projekt zrealizowano na podstawie umowy o dofinansowanie projektu (Nr...) zawartej w dniu 23 marca 2009 r. z Województwem.... W ramach projektu Gmina poniosła koszty związane z:

Wszystkie wydatki objęte były VAT. Łączna wartość kosztów poniesionych przez Gminę w okresie realizacji projektu, tj. od 27 maja 2008 r. do 31 sierpnia 2009 r. wniosła brutto 443.704,58 zł, gdzie VAT to 80.012,30 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w ww. opisanym stanie faktycznym (zaistniałym) Gmina - jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług - jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego (VAT) wynikającego z kosztów poniesionych przez Gminę w związku ze zrealizowanym zadaniem inwestycyjnym.

Zdaniem Gminy, w związku z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie ma możliwości odzyskania VAT. We wniosku i umowie zawartej z Województwem... na dofinansowanie przedmiotowej inwestycji, VAT jest kosztem kwalifikowanym jako niepodlegający odliczeniu. Inwestycję polegającą na urządzeniu (wybudowaniu) ścieżki rowerowej zrealizowano w ramach zadań własnych Gminy. Wybudowana ścieżka rowerowa stanowi własność Gminy, jest obiektem ogólnodostępnym, nie podlega dzierżawie i nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną. W związku z powyższym Gmina nie ma możliwości odliczenia naliczonego VAT (odzyskania poniesionego VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego albo ma zastosowanie 0% stawka podatku. Wskazana norma prawna jest wyrazem zasady neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.).

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Regulacja ta jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247, z późn. zm.), obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r., przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w ww. rozdziale 9 tego rozporządzenia.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. powyższe kwestie reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. poz. 1656).

Przepisy rozdziału 4 tego rozporządzenia regulują przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia określono katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina (zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług) zrealizowała i rozliczyła projekt współfinansowany z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. W ramach projektu Gmina poniosła koszty związane z wykonaniem studium wykonalności, wybudowaniem ścieżki rowerowej, przeprowadzeniem promocji projektu. Inwestycja ta została zrealizowano w ramach zadań własnych Gminy. Wybudowana ścieżka rowerowa stanowi własność Gminy, jest obiektem ogólnodostępnym, nie podlega dzierżawie i nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną.

Na tym tle Gmina powzięła wątpliwość dotyczącą odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów potwierdzić należy, że nie jest spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, skoro usługi lub towary nabywane w ramach projektu realizowanego przez Gminę nie są (będą) związane - jak wynika z wniosku - wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (będą związane z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu tym podatkiem). W konsekwencji, Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu realizacji opisanego projektu.

Gminie nie przysługuje również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż środki, o których mowa we wniosku, nie są środkami wymienionymi w § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r., ani w § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2013 r.

Należy przy tym zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Zagadnienie to bowiem regulują przepisy dotyczące zasad korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.