ITPP3/443-352a/13/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2013 r. (wpływ 29 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2013 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy z tytułu zużycia wyrobów węglowych do produkcji energii cieplnej sprzedanej: spółdzielni mieszkaniowej, wspólnotom mieszkaniowym i urzędowi skarbowemu - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 lipca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 października 2013 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy z tytułu zużycia wyrobów węglowych do produkcji energii cieplnej sprzedanej: spółdzielni mieszkaniowej, wspólnotom mieszkaniowym i urzędowi skarbowemu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - jako pośredniczący podmiot węglowy - zajmuje się między innymi sprzedażą węgla kamiennego. W dniu 9 kwietnia 2013 r. nabył od likwidowanej spółki z o.o. nieruchomość, gdzie w budynku wielofunkcyjnym znajduje się kotłownia węglowa. Kotłownia ogrzewała wcześniej zakupione nieruchomości oraz budynki mieszkalne spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych, bazę PKS, pomieszczenia stacji sanitarno-epidemiologicznej i urząd skarbowy. Sprzedaż ciepła odbywała się na podstawie liczników energii cieplnej. Kotłownia w zlikwidowanej spółce nie stanowiła zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Udział zakupu węgla kamiennego klasyfikowanego do kodu CN 2701 zużytego w tej kotłowni w toku produkcji ciepła wskazanym podmiotom (bez kosztów zużycia ciepła na potrzeby własne spółki) za 2012 r. wyniósł 61,5%.

Kotłownia u Wnioskodawcy - zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym - została wyodrębniona jako "zorganizowana część przedsiębiorstwa", spełnia wymogi zakładu energochłonnego i w sezonie grzewczym 2013/2014 ogrzewa te same obiekty, które wcześniej ogrzewała zlikwidowana spółka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy węgiel zużywany do produkcji energii cieplnej sprzedawanej takim podmiotom jak: spółdzielnia mieszkaniowa, wspólnoty mieszkaniowe i urząd skarbowy jest zwolniony od akcyzy.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Spółki, węgiel zużyty do wytworzenia energii cieplnej sprzedawanej do podmiotów ustawowo zwolnionych od podatku akcyzowego jest zwolniony od akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. Zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

* węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,

* węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,

* koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

W myśl ustępu 2 cytowanego artykułu, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

Ponadto, zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych - zasady sprawiedliwości podatkowej - przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony. W szczególności zatem przepisy dotyczące ulg, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco (por. wyrok NSA z dnia 17 lipca 2002 r. syg. akt I SA/Wr 469/00).

Z opisu wniosku wynika, iż Wnioskodawca w 2013 r. nabył kotłownię węglową. Kotłownia ogrzewa między innymi budynki mieszkalne spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych i urząd skarbowy. W ocenie Zainteresowanego, węgiel kamienny zużywany przez Spółkę w tej kotłowni w celu wytworzenia energii cieplnej, którą następnie sprzedaje wskazanym podmiotom, podlega zwolnieniu od akcyzy zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Wskazać w tym miejscu należy, iż zgodnie z dyspozycją art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, zwolnieniu od akcyzy podlega zużycie wyrobów węglowych przez określonych odbiorców: gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, szkoły, przedszkola i inne podmioty systemu oświaty, żłobki i kluby dziecięce, szpitale, przychodnie i inne podmioty lecznicze, jednostki organizacyjne pomocy społecznej, organizacje pożytku publicznego. Zwolnienia powyższe funkcjonują na etapie użycia wyrobów węglowych do celów zwolnionych. Zatem, do podmiotu, który dokonuje takiego użycia, wyroby węglowe będą zatem trafiały jako wyroby zwolnione od akcyzy na podstawie zwolnienia wynikającego z art. 31a ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, podmiotami zużywającymi wyroby węglowe, które w przedstawionej we wniosku sytuacji mogą korzystać ze zwolnienia od akcyzy, jako podmioty uprawnione, są: spółdzielnia mieszkaniowa, wspólnoty mieszkaniowe i urząd skarbowy.

Natomiast z treści wniosku jednoznacznie wynika, iż to Wnioskodawca, a nie wskazane wyżej podmioty, zużyje wyroby węglowe do celów opałowych w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W takim przypadku Zainteresowany powinien nabyć wyroby węglowe - zużyte do wytworzenia energii cieplnej do ogrzania spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych i urzędu skarbowego - na zasadach ogólnych z akcyzą zapłaconą w cenie wyrobów.

Wskazać przy tym należy, iż powyższe nie zamyka Wnioskodawcy możliwości korzystania z zwolnienia od akcyzy z tytułu zużywania wyrobów węglowych na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy. Warunkiem korzystania ze zwolnienia na podstawie wskazanego przepisu będzie jednakże wypełnienie określonych w ustawie warunków zwolnienia, np. przewidzianych dla zakładów energochłonnych zużywających wyroby węglowe do celów opałowych, o których mowa w art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy lub jako przez podmiot gospodarczy, w którym wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej - art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy.

Niezależnie od powyższego należy zastrzec, iż zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Końcowo wskazać należy, że z dniem 20 września 2013 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. poz. 939), które zmieniły dotychczasowe zasady obrotu wyrobami węglowymi.

Informuje się, że rozstrzygnięcie dotyczące wątpliwości Wnioskodawcy zakresie dotyczącym zwolnienia od akcyzy - z tytułu zużycia wyrobów węglowych jako zakład energochłonny - zawarto w interpretacji indywidualnej o sygn. akt ITPP3/443-352b/13/JK.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.