ITPP3/443-3/12/MD - Zastosowanie zwolnienia do węgla zakupionego dla potrzeb ogrzewania mieszkań znajdujących w zasobach spółdzielni.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2011 r. (data wpływu 3 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia do węgla zakupionego dla potrzeb ogrzewania mieszkań znajdujących w zasobach spółdzielni - jest prawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia do węgla zakupionego dla potrzeb ogrzewania mieszkań znajdujących w zasobach spółdzielni.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 2012 r. Spółdzielnia zamierza dokonać zakupu węgla "na potrzeby ogrzania mieszkańców osiedla", którzy są jej członkami. Ustawa z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 232, poz. 1378), zmieniająca ustawę z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), wprowadza z dniem 2 stycznia 2012 r. aktywny obowiązek opodatkowania akcyzą wyrobów węglowych. Ustawa z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców w art. 31a ust. 2 przewiduje zwolnienia od akcyzy na wyroby węglowe zużywane:

Spółdzielnia odwołując się do ww. regulacji podniosła, że:

Powstała po zlikwidowanym Państwowym Gospodarstwie Rolnym. Jej członkami są w przeważającej większości osoby utrzymujące się z pomocy społecznej, rent i emerytur - o wyjątkowo niskich dochodach. Spółdzielnia posiada kotłownię węglową, która stanowi jej własność i jest wykorzystywana wyłączne na potrzeby członków Spółdzielni, wyłącznie na cele mieszkalne. Spółdzielnia nie sprzedaje ciepła innym podmiotom, nie prowadzi także innej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym węgiel zakupiony na ogrzewanie mieszkań znajdujących się w budynkach i zamieszkałych przez członków Spółdzielni, podlega zwolnieniu od akcyzy na wyroby węglowe na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców.

Zdaniem Spółdzielni w związku z tym, że jej członkami są wyłącznie osoby fizyczne, które prowadzą własne gospodarstwa domowe, a węgiel który ma zostać zakupiony na potrzeby Spółdzielni, wykorzystywany będzie wyłącznie na potrzeby członków Spółdzielni, będzie on podlegać zwolnieniu od akcyzy na wyroby węglowe zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy z 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy).

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem CN ex 2701 wymieniono: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. W kolejnej pozycji tego załącznika (tj. poz. 20) pod kodem CN ex 2702 wymieniono: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych. Natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy: "ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu".

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Zgodnie z ust. 3 ww. artykułu, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zasadą jest zatem, iż obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej prawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady.

Zgodnie bowiem z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

W świetle art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.).

Z kolei podmiot zużywający to - w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a) ustawy - podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Wykładnia ww. regulacji prowadzi do wniosku, że warunkiem zasadności zastosowania zwolnienia do wyrobów węglowych (w tym węgla) przeznaczonych do celów opałowych, jest ich docelowe zużywanie m.in. przez gospodarstwa domowe.

W świetle art. 1 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2003 Nr 119, poz. 11 z późn. zm.), celem spółdzielni mieszkaniowej (...) jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółdzielnia powstała w wyniku likwidacji Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Jej członkami są wyłącznie osoby fizyczne, które prowadzą własne gospodarstwa domowe. Spółdzielnia jest właścicielem kotłowni węglowej wykorzystywanej wyłączne na potrzeby jej członków - wyłącznie na cele mieszkalne. Spółdzielnia nie sprzedaje energii cieplnej innym podmiotom, nie prowadzi także innej działalności gospodarczej. W 2012 r. zamierza dokonać zakupu węgla "na potrzeby ogrzania mieszkańców osiedla", którzy są jej członkami.

Na tym tle Spółdzielnia powzięła wątpliwość dotyczącą zastosowania zwolnienia do węgla zakupionego w celu ogrzewania mieszkań znajdujących się w budynkach zamieszkanych przez członków Spółdzielni.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku, powołane regulacje z zakresu podatku akcyzowego oraz przepisy odrębne stwierdzić należy, że wyrób węglowy (tj. węgiel nabywany do celów opałowych i zużywany na potrzeby gospodarstw domowych), który Spółdzielnia zamierza nabyć w 2012 r., będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym. W tej bowiem sytuacji wyrób ten będzie zużywany zgodnie z celem (przeznaczeniem) określonym w tym przepisie, tj. dla potrzeb gospodarstw domowych.

Niezależnie od powyższego należy zastrzec, iż według art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.