ITPP3/443-241/11/JK - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem akcyzowym wyrobów węglowych zużywanych do celów opałowych w ciepłowniach należących do jednostek Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2011 r. (data wpływu 9 grudnia 2011 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych przez Wnioskodawcę do celów opałowych w ciepłowniach należących do jednostek Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2011 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych przez Wnioskodawcę do celów opałowych w ciepłowniach należących do jednostek Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę dotyczącą eksploatacji zleconej systemów cieplnych od źródła ciepła (ciepłowni) do grzejników włącznie w budynkach należących do jednostek wojskowych. Zainteresowany wskazuje, iż energię cieplną wytwarza w ciepłowniach należących do jednostek Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Na potrzeby eksploatowanych ciepłowni Wnioskodawca nabywa węgiel kamienny i koks. Zainteresowany wskazuje także, iż zgodnie z treścią art. 31a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, istnieje szereg zwolnień od akcyzy węgla i koksu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabycie węgla kamiennego i koksu dokonane na potrzeby ciepłowni eksploatowanych przez Wnioskodawcę wytwarzającej energię cieplną na potrzeby kompleksów wojskowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej podlega zwolnieniu od akcyzy zgodnie z art. 31a ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Zainteresowanego, nabycie węgla kamiennego i koksu dokonane na potrzeby ciepłowni eksploatowanych przez Wnioskodawcę wytwarzającej energię cieplną na potrzeby kompleksów wojskowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej podlega zwolnieniu od akcyzy zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. Zatem, zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

* węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgła - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,

* węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,

* koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a) ustawy, podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

W myśl ustępu 2 cytowanego artykułu, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

Obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju, zgodnie z art. 10 ust. 1a ustawy, powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności. Jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy, w myśl art. 10 ust. 1b ustawy, powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

Ponadto, zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych - zasady sprawiedliwości podatkowej - przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony. W szczególności zatem przepisy dotyczące ulg, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco (por. wyrok NSA z dnia 17 lipca 2002 r. syg. akt I SA/Wr 469/00).

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę dotyczącą eksploatacji systemów cieplnych w budynkach należących do jednostek wojskowych. Zainteresowany w tym celu zamierza nabyć węgiel i koks, który będzie zużywał w ciepłowniach należących do jednostek Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. W ocenie Zainteresowanego, węgiel kamienny i koks zużywany przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia energii cieplnej w tych ciepłowniach podlega zwolnieniu od akcyzy zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Wskazać w tym miejscu należy, iż zgodnie z dyspozycją art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, zwolnieniu od akcyzy podlega zużycie wyrobów węglowych przez określonych odbiorców: gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, szkoły, przedszkola i inne podmioty systemu oświaty, żłobki i kluby dziecięce, szpitale, przychodnie i inne podmioty lecznicze, jednostki organizacyjne pomocy społecznej, organizacje pożytku publicznego. Zwolnienia powyższe funkcjonują na etapie użycia wyrobów węglowych do celów zwolnionych. Do podmiotu, który dokonuje takiego użycia, wyroby węglowe będą zatem trafiały jako wyroby zwolnione od akcyzy na podstawie zwolnienia wynikającego z art. 31a ust. 1 ustawy.

Zatem, podmiotem zużywającym wyroby węglowe, który w przedstawionej we wniosku sytuacji mógłby korzystać ze zwolnienia od akcyzy, jako podmiot uprawniony, jest jednostka Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej.

Natomiast z treści wniosku jednoznacznie wynika, iż to Wnioskodawca, a nie wskazany wyżej podmiot, użyje nabyte wyroby węglowe (węgiel i koks) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W takim przypadku Zainteresowany powinien nabyć przedmiotowe wyroby na zasadach ogólnych z akcyzą zapłaconą w cenie wyrobów. Obowiązek opodatkowania wyrobów będzie ciążył w tej sytuacji na podmiocie sprzedającym Wnioskodawcy węgiel i koks (wyroby węglowe).

Wskazać przy tym należy, iż powyższe nie zamyka Wnioskodawcy możliwości korzystania z zwolnienia od akcyzy z tytułu zużywania wyrobów węglowych na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy. Warunkiem korzystania ze zwolnienia na podstawie wskazanego przepisu będzie jednakże wypełnienie określonych w ustawie warunków zwolnienia, np. przewidzianych dla zakładów energochłonnych zużywających wyroby węglowe do celów opałowych, o których mowa w art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy.

W myśl ust. 10 wskazanego artykułu, przez zakłady energochłonne rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem, o ile Wnioskodawca spełni warunki z art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy, może korzystać ze zwolnienia tytułu zużywania wskazanych we wniosku wyrobów węglowych do celów opałowych jako zakład energochłonny.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.